Το μνημείο προς τιμήν του Κώστα Ξυδέα έχει φτιαχτεί στην κάτω πλατεία της Σαϊδώνας, προς την πλευρά της Καστανέας. Το ΚΚΕ δεν έφτιαξε μνημείο και προς τιμήν του Ηλία Νοέα, σεβόμενο την επιθυμία των συγγενών του, υπογραμμίζοντας όμως ότι «το ΚΚΕ, το κόμμα που ανέδειξε τον Ηλία Νοέα, είναι ο ηθικός κληρονόμος της παρακαταθήκης του και αντικειμενικά έχει το δικαίωμα να επιλέγει τον τρόπο, το χρόνο και το ιδιαίτερο περιεχόμενο που θα δίνει σε αυτή την τιμή».
Κατά την εκδήλωση προκάλεσαν αποτροπιασμό οι αναφορές με τις φρικτές δολοφονίες Σαϊδωνιτών για την αντιστασιακή τους δράση ή οι δολοφονίες συγγενών, γυναικών, ακόμη και ανηλίκων, αγωνιστών της αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας από τη Σαϊδώνα.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με θερμούς χαιρετισμούς προς το ΚΚΕ για την απόφασή του να τιμήσει τους Ηλία Νοέα και Κώστα Ξυδέα, από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Σαϊδώνας, Σταύρο Ξυδέα και τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Πέτρο Ταβουλαρέα. Προηγήθηκε η απαγγελία ποιήματος του Βάρναλη από τη Μαρία Ταβουλαρέα.
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έκαναν ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με τον Θοδωρή Μπολέτη, γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΚΚΕ, ενώ με δάκρυα στα μάτια φίλησαν την εικόνα του Κώστα Ξυδέα επάνω στο μάρμαρο τα ανίψια του, μέλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Αγγελικούλα Ξυδέα και Μιχάλης Ξυδέας.
Σημειώνεται ότι η Αγγελικούλα Ξυδέα στο πλαίσιο της εκδήλωσης τραγούδησε και το τραγούδι του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας «Μια βραδιά στη Νάουσα» και αμέσως μετά ένα συγκλονιστικό μοιρολόι για τη δολοφονία της γυναίκας και των ανήλικων παιδιών του Κώστα Ξυδέα.

Η Αγγελικούλα Ξυδέα τραγουδάει το "Μια βραδιά στη Νάουσα" και στη συνέχεια μοιρολογεί για τη φρικτή δολοφονία της γυναίκας και των ανήλικων παιδιών του Κώστα Ξυδέα
Ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, Κώστας Μπάτσικας αφού αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του Ηλία Νοέα και του Κώστα Ξυδέα, στις θυσίες των Σαϊδωνιτών, στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, υπογράμμισε ότι σήμερα «κάποιοι μπορεί να ήθελαν ένα ΚΚΕ να σαλιαρίζει με την παλιά και νέα σοσιαλδημοκρατία. Ένα ΚΚΕ να έχει ρόλο για τη διαιώνιση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, να επιδιώκει τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Αυτό όμως δεν υπηρετεί την εργατική λαϊκή ενότητα και συμμαχία. Αυτό είναι ταξική συμφιλίωση που ισοδυναμεί με προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Δηλώνουμε κατηγορηματικά στο όνομα της ιστορίας μας, των νεκρών μας, των ποταμών αίματος ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει να κρατά ψηλά τη σημαία της πάλης, δήλωση μετανοίας στην αστική τάξη δεν πρόκειται ποτέ να υπογράψει». Επιπλέον υπογράμμισε ότι «με περίσσιο θράσος κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι νεκροί της ένοπλης πάλης, οι αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους στις φυλακές, στις εξορίες, στους τόπους εκτελέσεων,  ανήκουν σε όλους και δεν μπορεί να τους οικειοποιείται το ΚΚΕ. Βεβαίως ήταν αίμα από το αίμα και σάρκα από τη σάρκα του λαού μας, που πολέμησαν και θυσιάστηκαν, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για ιδανικά και αξίες που μπορούσε να εμπνεύσει μαζικά στο λαό μόνο το ΚΚΕ. Γιατί μόνο το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από λάθη και παραλήψεις σε όλη την ιστορική του διαδρομή είχε σταθερό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την καταπιταλιστική σκλαβιά».
Ακολουθούν σημεία από την ομιλία του Κώστα Μπάτσικα:

ΗΛΙΑΣ ΝΟΕΑΣ
Ο Ηλίας Νοέας γεννήθηκε το 1909, είχε τέσσερις αδερφές. Σχολείο πήγε στο Β’ Γυμνάσιο Καλαμάτας. Το 1925, ακόμα μαθητής, οργανώνεται στην Κομμουνιστική Οργάνωση του Σχολείου του. Όταν ήταν στην 4η Γυμνασίου αποβάλλεται λόγω πολιτικής δράσης. Τον Μάρτη του 1928 για να συνεχίσει το σχολείο γράφεται στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Εκεί συνδέεται με την Κομμουνιστική Οργάνωση και είναι ήδη στέλεχός της.
Το 1930 κατετάγη στον στρατό και το 1940 κατατάσσεται ως έφεδρος αξιωματικός και ονομάζεται ανθυπολοχαγός πεδινού πυροβολικού.
Το 1933 παντρεύτηκε και έκανε δύο παιδιά.
Επιστρέφοντας από το μέτωπο συνδέεται με το Κόμμα. Από τον Ιούνη του 1941 κι ενώ έχει ιδρυθεί η Νέα Φιλική Εταιρεία στην Καλαμάτα, με πρωτοβουλία του Κόμματος παίρνει εντολή να συγκροτήσει αντίστοιχες αγωνιστικές οργανώσεις στα χωριά της Έξω Μάνης. Έτσι οργανώνει μυστική σύσκεψη στη Σαϊδώνα και συγκροτεί οργάνωση.
Η δουλειά του Νοέα είναι υποδειγματική, καθώς καταφέρνει χωρίς τυμπανοκρουσίες και παχιά λόγια να οικοδομήσει δεσμούς με τους συγχωριανούς, είχε κατορθώσει να κερδίσει το γενικό σεβασμό στο χωριό. Ξεχώριζε γιατί ήταν ένα με τους συγχωριανούς του, συμμεριζόταν τις αξίες τους, τα ελαττώματά τους, ανέπνεε την ίδια ατμόσφαιρα, ζούσε την καθημερινότητά τους.
Ο Νοέας ήταν έμπειρος κομμουνιστής, περιφρουρεί τη συγκρότηση παράνομου πυρήνα, έχει ανησυχία για τι θα γίνει, στρατολογεί, μάλιστα παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη στρατολόγηση του Κώστα Ξυδέα.
Προετομάζει τη συγκρότηση αγωνιστικών οργανώσεων και με το που παίρνει την εντολή του Κόμματος από την Καλαμάτα ετοιμάζει μυστική σύναξη στη Γλιστέρνα.
-Πρόθεσή μας ήταν και ξεχωριστή προτομή και του Ηλία Νοέα. Δεν επιμείναμε σεβόμενοι την επιθυμία της οικογένειας και των συγγενών του. Ο σεβασμός μας αυτός στην επιθυμία των συγγενών του δεν σημαίνει ότι συμμεριζόμαστε και τους λόγους που επικαλέστηκαν. Το ΚΚΕ, το κόμμα που ανέδειξε τον Ηλία Νοέα, είναι ο ηθικός κληρονόμος της παρακαταθήκης του και αντικειμενικά έχει το δικαίωμα να επιλέγει τον τρόπο, το χρόνο και το ιδιαίτερο περιεχόμενο που θα δίνει σε αυτή την τιμή. Το ηθικό αυτό δικαίωμα για το ΚΚΕ προκύπτει από το γεγονός ότι μόνο το ΚΚΕ σήμερα, αλύγιστο στις θύελλες συνεχίζει με συνέπεια, σταθερότητα, με προσήλωση στην παρακαταθήκη των νεκρών του για να βρουν δικαίωση οι θυσίες τους σε μια Ελλάδα σοσιαλιστική.
ΚΩΣΤΑΣ ΞΥΔΕΑΣ
Ο Κώστας Ξυδέας γεννήθηκε στη Σαϊδώνα. Στον πόλεμο της Αλβανίας πολεμάει στην πρώτη γραμμή ως λοχίας πεζικού και παρασημοφορήθηκε με το αριστείο ανδρείας.
Αποφασιστικό ρόλο στην ένταξή του στον αγώνα παίζει ο Ηλίας Νοέας. Τον Ιούλη του ’41 γίνεται μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Νέα Φιλική Εταιρεία» και οργανώνεται στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ.
Το χειμώνα του 1942 παίρνει μέρος στην ένοπλη ομάδα ανταρτών που είχε αποφασίσει το ΕΑΜ Σαϊδώνας.
Στις 28 Μάρτη του ’42 συμμετέχει στην πρώτη ένοπλη επίθεση ανταρτών εναντίον ισχυρού αποσπάσματος ιταλών καραμπινιέρων που προξενεί σοβαρές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες. Επικεφαλής της ομάδας αυτής ήταν ο Ηλίας Νοέας.
Δυστυχώς στην επίθεση αυτή δεν δίνεται συνέχεια κάτω από την επίδραση της άποψης ότι η δημιουργία αντάρτικου δεν είναι ακόμα ευνοϊκή.
Η συνέχεια της ομάδας αυτής είναι γνωστή καθώς παραδίνεται και εκτελείται ο Ηλίας Νοέας ενώ οι υπόλοιποι φυλακίζονται.
Ο Κώστας Ξυδέας με την αποφυλάκισή του το καλοκαίρι του 1943 κατατάχτηκε στο 1ο τάγμα του 9ου συντάγματος και σύντομα εξελίσσεται σε πολιτικο-στρατιωτικό στέλεχος και από Διμοιρίτης αναδεικνύεται σε Πολιτικό Επίτροπο Λόχου. Παίρνει μέρος σε πολλές μάχες κατά των Ιταλών και Γερμανών και των συνεργατών τους.
Με τη Συμφωνία της Βάρκιζας ο Ξυδέας δεν παρέδωσε τον οπλισμό του και κατέφυγε στον κεντρικό Ταΰγετο όπου βρίσκονταν και άλλοι καταδιωκόμενοι.
Συγκροτεί την ομάδα Ξυδέα και έπειτα αποτελεί τον πυρήνα της δημιουργίας του αρχηγεία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στη διάρκεια του εμφυλίου ο Κώστας Ξυδέας αναδείχθηκε σε στρατιωτικό στέλεχος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Διακρινόταν για τη ψυχραιμία του στη διάρκεια της μάχης, την αποφασιστικότητά του, την προσωπική του παλικαριά και την ικανότητά του να εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά την μορφολογία του εδάφους και εφαρμόζοντας την αντάρτικη τακτική να πραγματοποιεί τους αναγκαίους τολμηρούς ελιγμούς τόσο σε ανοιχτό πεδίο όσο και σε κατοικημένο τόπο.
Για τις ικανότητές του αυτές και την πίστη του στον αγώνα ο Κώστας Ξυδέας αναδείχθηκε σε στρατιωτικός διοικητής Λόχου Δημοκρατικού Στρατού (άνοιξη 1947), σε διοικητή τάγματος (στις αρχές του 1948-οπότε, με Διαταγή του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, ονομάστηκε ταγματάρχης) και τέλος ανέλαβε διοικητής του Αρχηγείου Ταϋγέτου το Σεπτέμβρη του 1948.
Ο Ξυδέας μιλούσε πάντα με απέχθεια «για τους ρουφιάνους», όπως μονολεκτικά αποκαλούσε κάθε είδους συνεργάτες των κατακτητών. «…Δεν φοβάμαι ποτέ τον εχθρό, το φανερό αντίπαλο, στρατιωτικό ή πολίτη» έλεγε. «…Τη μπαμπεσιά φοβάμαι, τον ύπουλο ρουφιάνο…». Και να σκεφτεί κανείς ότι τον ήρωα αυτόν τον σκότωσαν με μπαμπεσιά ενός άτιμου ρουφιάνου.
Ο ταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Κώστας Ξυδέας ήταν ένα από τα καλύτερα παλικάρια του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου, ένας ασυμβίβαστος επαναστάτης, κομμουνιστής που έδωσε όλο του τον εαυτό στον αγώνα του λαού μας για λευτεριά, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και τελικά έδωσε και τη ζωή του σε αυτό τον αγώνα. Και όχι μόνο τη δική του ζωή. Οι βάρβαροι αντίπαλοί μας σκότωσαν τη γυναίκα του Σταθούλα και έσφαξαν τα δυο τους παιδιά.
Ο
Η σάλπιγγα του Κώστα Ξυδέα
Κώστας Ξυδέας σκοτώθηκε στις 13 Ιούνη 1949, όταν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου είχαν εξαντλήσει τα πυρομαχικά τους. Τον σκότωσαν στην τοποθεσία «Λάκκα Καρβέλη» στην περιοχή του οικισμού Πηγάδια του κεντρικού Ταϋγέτου όταν περικυκλώθηκε από χωροφύλακες και ΜΑΥδες. Μαζί με τον αντάρτη Ν. Περδικέα αμύνθηκαν για μισή ώρα, μέχρι που εξάντλησαν όλα τα πυρομαχικά τους. Το πτώμα του Κ. Ξυδέα το μετέφεραν στην Καλαμάτα πάνω σε μια σκάλα για να σπάσουν το ηθικό του λαού και των αγωνιστών του.
ΔΙΩΓΜΟΙ-ΘΥΣΙΕΣ
Μόνο εδώ, στο χωριό της Σαϊδώνας, όλη την κρίσιμη δεκαετία του 1940-50, 47 κάτοικοι πλήρωσαν με τη ζωή τους την προσφορά για την προκοπή του λαού μας. Σαράντα δολοφονήθηκαν ή έπεσαν στα πεδία των μαχών την περίοδο 1946-49.
Εφτά είναι οι νεκροί της περιόδου 1940-44.  
1)Όσον αφορά το χτύπημα στους Ιταλούς. Έγινε στις 28/3/1942. Ο Νοέας παραδόθηκε στους Ιταλούς στις 4 Απριλίου 1942. Το στρατοδικείο έβαλε τις εξής ποινές: Ένας σε θάνατο, δέκα σε 24 χρόνια φυλακή, τρεις σε 3,5 χρόνια φυλακή. Από αυτούς τέσσερις στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Ιταλία-Γερμανία.
Δηλαδή από τους 18 που δίκασαν οι Ιταλοί εκτέλεσαν τον Νοέα και πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης άλλοι δύο.
Από το χτύπημα είχαμε τρεις νεκρούς.
2) Ένας εκτελέστηκε στην Καισαριανή μαζί με τους διακόσιους. Είναι ο Κωνσταντίνος Κλαπατσέας του Παναγιώτη, φοιτητής Νομικής.
3) Για τους άλλους τρεις της περιόδου αυτής δεν έχουμε στοιχεία παρά μόνο τα ονόματά τους.
Περίοδος 1944-1949
1) Είκοσι είναι δολοφονημένοι από συμμορίες Γερακάρη, Παυλάκου και άλλων Χιτών. Είναι χαρακτηριστικές οι εξής περιπτώσεις:
-Ο Χρήστος Ξυδέας του Βασιλείου που ανήκε στην ομάδα που χτύπησε τους Ιταλούς με το Νοέα, ο οποίος στάθληκε όμως στην Ιταλία, στις 15 Αυγούστου 1946 τον συνέλαβε ο Παυλάκος και τον εκτέλεσε στο προαύλιο της εκκλησίας του χωριού επειδή διάβαζε Ριζοσπάστη.
-Το 1947 κάνει έφοδο ο Γερακάρης στην Καρδαμύλη και συλλαμβάνει και εκτελεί έξι στο προαύλιο της εκκλησίας, μεταξύ των οποίων τέσσερις Σαϊδωνίτες.
-Το καλοκαίρι του 1947 το αστικό κράτος μετατρέπει τη Σαϊδώνα σε απαγορευμένη ζώνη και όποιος μπαίνει σε αυτήν θεωρείται τροφοδότης των ανταρτών. Το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου μια ομάδα γυναικών και ανδρών εισέρχεται στο χωριό για να θερίσει τα σιτάρια και το βράδυ για να αποφύγουν την επίθεση των Χιτών κοιμούνται στη θέση «Μπουρετιάνες». Εκεί μετά από προδοσία ο Γερακάρης με οπλοπολυβόλα φονεύει εφτά άτομα.
-Τον Χρήστο Περουκανέα τον σκότωσαν οι Χίτες με γκασμά επειδή είχε γαμπρό από κόρη τον καπετάνιο Κώστα Ξυδέα.
2)Εικοσιένας είναι νεκροί στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας είτε ένοπλοι μαχητές είτε σε άλλες υπηρεσίες.
-Δύο μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας συλλαμβάνονται και εκτελούνται από το Έκτακτο Στρατοδικείο Τρίπολης.
-Στην τοποθεσία «Καρέα» στο Διλάγκαδο Ταϋγέτου λόχος του 9ου Ελαφρού Τάγματος Πεζικού εκτελεί τη Σταθούλα Ξυδέα, σύζυγο του Κώστα Ξυδέα, τον Αλέξανδρο Ξυδέα, εννέα ετών, γιο του Ξυδέα, τον Χρήστο Ξυδέα, εφτά ετών, επίσης γιο του, στις 13 Μάη 1949.
Στο Διλάγκαδο Ταϋγέτου ο κυβερνητικός στρατός και ΜΑΥδες σκοτώνουν τη μάνα του Ξυδέα, Χριστίτσα Ξυδέα.
-Στις έξι Ιουνίου 1949 στη θέση Λεβέντη μεικτό απόσπασμα χωροφυλάκων-ΜΑΥδων κατακρεουργούν τον Πέτρο Καπετανέα, την Ευτυχία Περουκανέα (αδερφή του Καπετάνιου Κ. Ξυδέα), τον Παναγιώτη Περουκανέα και την Βασίλω σύζυγο Ανάργυρου Στρατέα, μαζί με τον άντρα της, Ανάργυρο Στρατέα.
ΔΙΑΣΤΡΕΥΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην πορεία εξέλιξης των πρωτοβουλιών του Κόμματος για τον εορτασμό των 100 χρόνων, δυναμώνει παράλληλα και η προσπάθεια των αντιπάλων για να βάλουν εμπόδια σε αυτή τη δραστηριότητα του Κόμματος, να διαστρεβλώσουν την ιστορία του και τα ιστορικά γεγονότα, να συκοφαντήσουν το Κόμμα και τα στελέχη του και κυρίως να επιτεθούν στη στρατηγική του, στο Πρόγραμμά του.
Δεν μας εκπλήσσει το αυξημένο ενδιαφέρον των επιτελείων της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού για την περίοδο 1946-49 που έδρασε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Δεν μας εκπλήσσει γιατί η αστική τάξη, οι πολιτικοί εκπρόσωποι, τα φερέφωνά της τρέμουν ακόμα και στην ανάμνηση ότι η αστική τάξη γνώρισε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την εξουσία της στην περίοδο 1946-49.
Την εξουσία της η αστική τάξη τη διατήρησε κυρίως χάρη στη στήριξη των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών και στην προβληματική στρατηγική του Κόμματος και του Διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το γεγονός όμως ότι το Κόμμα μας εξάγει συμπεράσματα από την πολύχρονη ηρωική δράση του και τα ενσωματώνει στην επεξεργασία της σύγχρονης στρατηγικής, τα μετατρέπει αυτά τα συμπεράσματα σε ακατανίκητα όπλα που συμβάλλουν στις σύγχρονες συνθήκες να δυναμώνει η αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης και ήττας του κομμουνιστικού κινήματος. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που λυσσομανούν τα αστικά επιτελεία και ο οπορτουνισμός ενάντια στο Κόμμα και στον εορτασμό των 70 χρόνων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Υποστηρίζουν ότι τάχα το Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας ήταν τυχοδιωκτισμός του ΚΚΕ και του Γραμματέα του Ν. Ζαχαριάδη. Τι αποκρύπτουν:
-Ότι ο ένοπλος αγώνας ξεκίνησε σαν αυτοάμυνα για να αντιμετωπισθεί το όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων που αντικειμενικά εξελίχθηκε σε ταξική εμφύλια σύγκρουση για την εξουσία και για αυτό αντιμετωπίσθηκε με τόση λύσσα από την αστική τάξη και με τους συμμάχους τους διεθνώς, κυρίως Άγγλων και Αμερικάνων.
Αλλοι ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ με τις εκδηλώσεις για το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας διχάζει το λαό και ότι εξυμνεί τάχα έναν «αδελφοκτόνο πόλεμο».
Ο πόλεμος το 1946-49 ήταν πόλεμος ταξικός ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα καθαρά. Από τη μια ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας έκφραζε τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς και των λαϊκών στρωμάτων στις πόλεις και από την άλλη ο εθνικός αστικός στρατός που υπηρετούσε τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της, Άγγλων και Αμερικάνων.
Στον ταξικό εμφύλιο πόλεμο υπάρχουν θύματα και απλοί άνθρωποι, αυτό δεν αλλάζει τον χαρακτήρα του. Άλλωστε και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στον 1ο και στον 2ο δεν ήταν πόλεμοι ανάμεσα στους λαούς αλλά πόλεμοι ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κράτη για τη διανομή και αναδιανομή των αγορών. Είναι πόλεμοι και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για να τσακίσουν λαϊκά κινήματα.
Η επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια, για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τα συμπεράσματα που εξάγει από την ιστορία του ενώνουν την εργατική τάξη, δυναμώνουν τη συμμαχία της με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων για να αναμετρηθούν νικηφόρα με την αστική τάξη και την εξουσία της.
Κάποιοι βέβαια μπορεί να ήθελαν ένα ΚΚΕ να σαλιαρίζει με την παλιά και τη νέα σοσιαλδημοκρατία. Ένα ΚΚΕ να έχει ρόλο για τη διαιώνιση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, να επιδιώκει τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Αυτό όμως δεν υπηρετεί την εργατική, λαϊκή ενότητα και συμμαχία. Αυτό είναι ταξική συμφιλίωση που ισοδυναμεί με προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Δηλώνουμε κατηγορηματικά στο όνομα της ιστορίας μας, των νεκρών μας, των ποταμών αίματος ότι το ΚΚΕ θα συνεχίζει να κρατά ψηλά τη σημαία της πάλης, δήλωση μετανοίας στην αστική τάξη δεν πρόκειται ποτέ να υπογράψει».
Στ.Μ.