Έμπνευση της Ισραηλινής χορογράφου το οικοσύστημα, η φύση, το αποτύπωμα του ανθρώπου πάνω σε αυτήν, ο κίνδυνος της καταστροφής αλλά και η δυνατότητα της αναγέννησης. Έτσι εξηγείται και ο τίτλος «Yama» που στα εβραϊκά θα πει «λίμνη». Για να παρουσιάσει τον προβληματισμό της και να αφυπνίσει τον θεατή σχετικά με το μέλλον του πλανήτη, καλώντας σε μεγαλύτερη συμμετοχή στα κοινά, η Βέρτχαϊμ ξεκίνησε από το βιβλίο της «Γένεσης» που αναφέρεται στη δημιουργία του κόσμου.

«Στην αρχή ήταν το τίποτα και ο Θεός έκανε ένα νεύμα
κι από το απέραντο κενό γεννήθηκε η ομορφιά της Γης.
Ψηλά, πάνω από τα χαλάσματα έλαμπαν τα νεόκοπα αστέρια
κι ένα αεράκι φύσαγε από το τίποτα, χόρτα και φυτά μεγάλωναν
κι άφωνα πλάσματα περιφέρονταν και πολλαπλασιάζονταν.
Και ο άνθρωπος ήταν μονάχα ένα μόριο του Θεού που έμεινε πίσω.
Βουνά ξεπήδησαν και μέσα από τη ρωγμή του χάους  φάνηκε η ζωή…»

διαβάζουμε στον κατάλογο του Φεστιβάλ για την παράσταση (απόσπασμα από το cd Chain Lighting του Don McLean).

Το θέμα δεν είναι τυχαίο αν λάβει κανείς υπόψη τη θρησκευτικότητα με την οποία έχει ανατραφεί η χορογράφος αλλά και τον τρόπο που ζει σήμερα με το σύντροφο και τα τρία παιδιά τους στο στούντιό τους, στην Ιερουσαλήμ, ένα οικο-καλλιτεχνικό χωριό, μια κοινότητα που προωθεί την τέχνη. Οι χορευτές της ομάδας τους «Vertigo», ήταν εξαιρετικοί την Τρίτη το βράδυ στο Μέγαρο Χορού της Καλαμάτας, ενώ η επική και ταυτόχρονα τελετουργική μουσική του Ran Bagno ήταν από τα πιο δυνατά σημεία του έργου, όπως και τα μαύρα κοστούμια της σχεδιάστριας Σασσόν Κεντέμ. Ήταν μια παράσταση με ένταση, θεαματική, γρήγορη, με πολλούς συμβολισμούς.

Ακολουθούν φωτογραφίες