Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2012 16:27

Και στην Αθήνα η παράσταση «Μια άλλη Πηνελόπη»

Και στην Αθήνα η παράσταση «Μια άλλη Πηνελόπη»

ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 
Στην Αθήνα, στο θέατρο «Κάρολος Κουν» του Αλίμου, θα παρουσιαστεί το Σάββατο και την Κυριακή (17 και 18 Μάρτη), η παράσταση «Μια άλλη Πηνελόπη». Είναι μια παραγωγή της θεατρικής ομάδας «Ωκύτοπο» και του Μορφωτικού Συλλόγου Μεσσηνίας.
Και στις δύο παραστάσεις η αυλαία θα ανοίξει στις οκτώ το βράδυ, ενώ η είσοδος θα είναι δωρεάν. Μάλιστα, το «Ωκύτοπο» και ο Μορφωτικός καλούν όλους τους Μεσσήνιους να παρακολουθήσουν την παράσταση. Η κράτηση θέσεων γίνεται στο τηλέφωνο 6945 768633.
Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Φλώρου, η μουσική σύνθεση του Κώστα Νικολέα, η επιμέλεια κίνησης του Νίκου Μπανταβάνου, η επιμέλεια της μουσικής του Βασίλη Φλώρου, η κατασκευή του σκηνικού-σκηνογραφία του Αντώνη Δεμπεγιώτη, τα κοστούμια του ΔΗΠΕΘΕΚ και του Μορφωτικού Συλλόγου.

Όπως σημειώνει ο Βασίλης Φλώρος, «το θεατρικό έργο γράφτηκε πριν από δέκα χρόνια περίπου. Αφορμή για να γραφεί, στάθηκε η θεατρική παράσταση «Ελένη» του Ρίτσου με ερμηνευτή τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Παπαβασιλείου. Γράφτηκε ως μονόλογος, αλλά έπειτα από αρκετές επαναγραφές, συμπληρώσεις, απορρίψεις και προσθήκες, παρουσιάζεται με την σημερινή του μορφή. Το έργο έχει στοιχεία τραγωδίας και κωμωδίας. Θα το χαρακτήριζα με δύο λέξεις: Σατιρικό δράμα. Προσπαθεί ν’ ανιχνεύσει τον αντίκτυπο του Τρωϊκού Πολέμου και των περιπετειών του Οδυσσέα από τη μεριά μιας γυναίκας, της Πηνελόπης. Τι ένιωσε η Πηνελόπη, πως είδε τη φυγή, την πολύχρονη απουσία και την επιστροφή του Οδυσσέα; Ποια είναι η δική της τοποθέτηση απέναντι στα γεγονότα ως ερωμένης, ως γυναίκας, ως μάνας; 
Δανείστηκα στοιχεία από το μύθο του Οδυσσέα σύμφωνα με τον Όμηρο και από μεταγενέστερους ιστορικούς και ποιητές και προσπάθησα να τα μπολιάσω και να τα επεκτείνω, έτσι ώστε να φτάσω στην προσωπικότητα και τον ψυχισμό των δύο ηρώων. Ο σκοπός μου δεν ήταν να παραμείνω στο μυθικό ή ιστορικό γίγνεσθαι των προσώπων. Δημιούργησα δύο χαρακτήρες που απέχουν από το ομηρικό πρότυπο, τοποθετώντας τους σ’ ένα πιο σύγχρονο ψυχολογικό τοπίο. 
Με ενδιέφερε περισσότερο η σχέση δύο ανθρώπων, όχι τόσο κάτω από το βάρος του μύθου όσο κάτω από το βάρος της διαπροσωπικής τους κατάστασης. 
Η σχέση του άντρα και της γυναίκας. Του Οδυσσέα και της Πηνελόπης. 
Ο έρωτας και ο πόλεμος στα εσωτερικά τους πεδία, αλλά και η διαρκής αναζήτηση της αλήθειας, της αγάπης και της ευτυχίας του ανθρωπίνου όντος».