Είναι μια παράσταση της θεατρικής ομάδας του ΠΑΜΕ, που θα ανέβει την Κυριακή 17 Μάη, στις οκτώ το βράδυ, στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας. Όπως σημειώνει το ΠΑΜΕ, «οι γειτονιές του κόσμου είναι ποίημα, ένα από τα σπουδαία έργα του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Γράφτηκε την περίοδο 1949-1951, όντας κρατούμενος ο ποιητής, στη Μακρόννησο. Για τις ανάγκες του έργου δραματοποιήθηκαν μεγάλα αποσπάσματα, με τη σκηνοθετική επιμέλεια του σκηνοθέτη Δημήτρη Παπακωνσταντίνου».
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στα 16 χρόνια αγωνιστικής δράσης του ΠΑΜΕ και φιλοδοξεί να ενισχύσει το κύρος του ΠΑΜΕ αλλά και την καμπάνια για οικονομική ενίσχυση και τη διακίνηση λαχνών που θα κληρωθούν την 1η Ιούνη 2015. Η είσοδος για την παράσταση γίνεται με οικονομική ενίσχυση λαχνό του ΠΑΜΕ 5 ευρώ.
Για την παράσταση αλλά και γενικότερα για τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, η Χρυσούλα Λαμπούδη, στέλεχος του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, σημειώνει σε συνέντευξή της στον «Ριζοσπάστη»:

-Η θεατρική ομάδα λειτουργεί για 6ο συνεχόμενο χρόνο. Τι πείρα αποκομίσατε από την έως τώρα λειτουργία της;
Καταρχήν, έχουμε εισπράξει τη θετική ανταπόκριση του κόσμου, του εργαζόμενου, του άνεργου, που πλαισίωσαν όλες αυτές τις παραστάσεις και έδωσαν αισιόδοξα μηνύματα στο ΠΑΜΕ για να συνεχίσει να παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες, γιατί ήταν πρωτόγνωρο ένα τέτοιο εγχείρημα. Θέλαμε να πάει καλά και καταφέραμε να πάει καλά. Αυτό που έχουμε αποκομίσει μέχρι στιγμής είναι ότι υπάρχει ανάγκη και θέληση να συνεχιστούν τέτοιες πρωτοβουλίες. Ταυτόχρονα, αποκτήσαμε εμπειρία και σε πιο «πρακτικά» ζητήματα, όπως το πώς ανεβάζουμε παραστάσεις χωρίς χρήματα, σε χώρους που δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Με μηδαμινές υποδομές έχουμε καταφέρει να στήσουμε παράσταση σε χώρο εργοστασίου, σε αποθήκη υφασμάτων! Είναι ένα σχήμα πολύ ευέλικτο και βασίζεται στην προσπάθεια όλων των συντελεστών. Πέρα από τους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη, έχουμε εργάτες για τα πάντα, για την προβολή, το στήσιμο, το ξεστήσιμο, το κουβάλημα, το καθάρισμα.

-Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τις Γειτονιές του κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου;
Οι «Γειτονιές του κόσμου» αναφέρονται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που ο λαός μας μάτωσε, έδωσε την ψυχή του για να διώξει τη φασιστική μπότα. Επίσης, δεν ήταν μόνο αγώνας για την απελευθέρωση, ήταν και αγώνας για μια κοινωνία δικαιότερη, ελεύθερη, για μια κοινωνία χωρίς στερήσεις και αποκλεισμούς, για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μπορεί βέβαια τα παραπάνω να μην ήταν ξεκάθαρα σε όλους. Αλλά υπήρχε και αυτή η πλευρά. Ο Ρίτσος, για να έρθουμε στον δημιουργό του έργου μας, είναι απ' αυτούς που το είχε ξεκάθαρο μέχρι πού πρέπει να φτάσει αυτός ο αγώνας και το αποτυπώνει θαυμάσια και στις «Γειτονιές του κόσμου». Επίσης, είναι ένα έργο επίκαιρο, γιατί δίνει και στο σημερινό θεατή κάποιες βασικές αρχές και αξίες, όπως αυτές της οργάνωσης, της θέλησης, της αποφασιστικότητας. Τότε, εκείνοι οι άνθρωποι μάτωσαν, πολέμησαν. Εμείς τώρα; Πρέπει πιο αποφασιστικά να τολμήσουμε να μπούμε στον οργανωμένο αγώνα, για να ανατρέψουμε ό,τι μας εμποδίζει.

-Πέρα από θεατρική ομάδα, τί άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες αναπτύσσει το ΠΑΜΕ;
Το ΠΑΜΕ προσπαθεί να έχει πολύμορφη παρουσία και στο χώρο του πολιτισμού. Έτσι κι αλλιώς στις προθέσεις, στους σκοπούς, στις θέσεις του ΠΑΜΕ είναι η ανάπτυξη της πολιτιστικής δράσης. Προσπαθούμε να αγκαλιάσουμε όσες μορφές τέχνης μπορούμε, με τις ελάχιστες δυνατότητες που έχουμε… Πέρα απ' αυτά, το ΠΑΜΕ έχει αποκτήσει πείρα στο να οργανώνει εκθέσεις φωτογραφίας, παρουσιάσεις βιβλίων, κινηματογραφικές προβολές. Βέβαια, δεν είναι στο μέγεθος, αλλά και στη συχνότητα που θα θέλαμε.

-Πώς βοηθάνε τα συνδικάτα και συνολικά το κίνημα οι πρωτοβουλίες που παίρνονται στο χώρο του Πολιτισμού; Πώς σκέφτεστε να «απλώσουν» τέτοιες δραστηριότητες στα σωματεία;
Εμείς θέλουμε όλη αυτή η πολιτιστική δράση να απλώσει στα συνδικάτα, στα πρωτοβάθμια όργανα. Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από πολιτιστικές «ανάσες», όχι μόνο για να περάσουν καλά και να διασκεδάσουν, αλλά και γιατί τους βάζει σε μια καλύτερη, ωριμότερη σκέψη. Τέτοιες πρωτοβουλίες λειτουργούν ενισχυτικά και πολλαπλασιαστικά στο να αναπτύξουν οι εργαζόμενοι ταξική συνείδηση. Οπότε παίρνοντας τα συνδικάτα τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν και σε περισσότερο κόσμο. Έχουν τη δυνατότητα να βάλουν περισσότερο κόσμο να δουλέψει. Αυτή την πείρα που έχουμε αποκτήσει μπορούμε να τη δώσουμε στα συνδικάτα. Επίσης, το κάθε συνδικάτο από μόνο του μπορεί να αξιολογήσει καλύτερα τις ανάγκες, το πώς θα προσαρμόσει τις δράσεις του. Και υπάρχουν παραδείγματα, όπως το Σωματείο Εργαζομένων ιδιωτικών εκπαιδευτικών «Ο Βύρων», που έχει συγκροτήσει θεατρική ομάδα...