Πέμπτη, 09 Δεκεμβρίου 2021 17:50

Σύριγγα

Σύριγγα

Του Στέφανου Πατεράκη

 

Ένα γατάκι 

σε μηχανή εκατόν είκοσι ίππων

ένα αστέρι ραμμένο στα ρούχα

μια ράφτρα καθισμένη στο λεωφορείο

ξηλώνει το δικό της

ποντίκι στη μύτη 

λιονταριού,

“κορίτσια” 

υγειονομικές βόμβες

έλληνας οικογενειάρχης,

μετανάστες 

εγκληματικές προσωπικότητες,

άλλοι θα εννοούνε πούστηδες 

κι άλλοι θα πουν ομοφυλόφιλοι,

το ρολόι κυνηγώντας το μέλλον  

μπορεί να αγγίζει

το παρελθόν 

Όλο γραμμούλες και γραμμές

με κιμωλία και συρματοπλέγματα  

Εύκολα φτάσαμε και εδώ

Σήμερον

Ο Βέγγος στη Μακρόνησο

Μόνον για εμβολιασμένους.



ΥΓ: Σάλιο και ψαλίδα

γελοία φαντάζουν

αλλά και τι; 

Σε ένα «πόλεμο» αφηγημάτων έχει περιθώριο να παρεισφρήσει η λογική; 

 

Κατά βάση σήμερα ερωτήσεις και μαθηματικά.

Πρόβλημα: 

Με δεδομένα 07/12/21 για κρούσματα και θανάτους από covid-19 έχουμε

18815/973853=1,93% θνητότητα στο σύνολο του πληθυσμού &

15643/119122= 13,13%  θνητότητα για τους άνω των 65 ετών 

Η εκτίμηση της στατιστικής Υπηρεσίας για το σύνολο του πληθυσμού άνω των 65 ετών είναι κάτι παραπάνω από 1.900.000 ψυχές.

Το ποσοστό εμβολιασμού στις ηλικίες 65+ είναι 80% 

 

Τι σημαίνει το «μη σώσουν» κορυφαίου “ανθρωπιστή” υπουργού;

 

Αν νοσήσει το σύνολο του ανεμβολίαστου πληθυσμού 65+ ( 1.900.00*20%*13,13%= ) 49894 άνθρωποι δεν θα σώσουν,  στο (απίθανο) σενάριο της ολοκλήρωσης του κύκλου της πανδημίας με ανοσία της αγέλης.

Δίχως κανέναν θάνατο εμβολιασμένου. Αυτή τη στιγμή οι θάνατοι εμβολιασμένων αντιστοιχούν (  4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας – Θράκης) σε 15,5% του συνόλου. Έστω ότι αυτό ισχύει και για τους άνω των 65 ετών.

Έχουμε δηλαδή άλλους  7773  πιθανούς εισακουστές των ευχών του Αδώνιδος. 

 

Αυτό είναι «το ραντεβού σε μια covid-free Ελλάδα» το καλοκαίρι του 2022. Αφήνουμε την φωτιά να καίει  και όταν φτάσει στην παραλία ψήνουμε μπριζόλες και γιορτάζουμε την επιτυχία μας. Αν δε, κοιτάς μόνο προς την θάλασσα μπορείς να αγνοείς και τα καμένα. 

Οι άνθρωποι είναι έμπειροι. Ξέρουν.   

Μη κοιτάτε τα κρούσματα λέει ο ένας, ενώ μεγάλη μεταγραφή προτείνει την εφαρμογή «βέλτιστων τεχνικών» στην καταγραφή των θυμάτων. Αν «κλέψουμε» λίγο από δω λίγο από κει μπορούμε να εμφανίζουμε ως και 20% λιγότερους θανάτους . Ζαούτης Θεοκλής ο εισηγητής. Προβλέπω λαμπρή καριέρα.

Αν πούμε ότι παρουσιάζουν σχέδιο αντίδρασης τι κάνουν; Συνεχίζουν στο δόγμα της ατομικής ευθύνης ανακοινώνοντας πρόστιμο  σε όσους δεν θεωρούν πλήρως εμβολιασμένους άνω των 65 ετών. Σαν κακοί διαχειριστές πολυκατοικίας που βγάζουν, όπως κρίνουν,  τα κοινόχρηστα. Σαν διπλοπληρωμένο ομαδικό ασφαλιστήριο προχωρώντας την  λογική Προτοσάλτε προεισπράττουν πιθανά μελλοντικά νοσήλια. 

Απομακρυνόμενοι κι άλλο από την υγειονομική, κοινωνική αντιμετώπιση της πανδημίας αποδεικνύουν πως αντιλαμβάνονται τον εμβολιασμό σαν ένα σωματικό φόρο και τους μη εμβολιασμένους σαν σωματικούς φοροφυγάδες.  

Τελικά, εμβολιαζόμαστε για εμάς και την υγεία μας ή για να γυρίζει το γρανάζι; Τέτοιου είδους πολιτικές αποξενώνουν ιατρικές πράξεις από την υγειονομική τους διάσταση και βλάπτουν σε βάθος χρόνου την εμπιστοσύνη στην επιστήμη. 

Μπορεί να είναι αποδεκτό το αφήγημα «προχώρα εσύ και άσε τους άλλους πίσω»;

Μπορούμε φιλελεύθεροι και αριστεροί να λέμε «άστους είναι ψεκασμένοι;» Δεν μιλάμε μόνο για αυτούς στις «μεσαιωνικές διαμαρτυρίες» που λέει και ο γιος μας ο μεγάλος. Είναι ο τσαγκάρης και ο αυγουλάς μας, είναι η νεαρή στο γυμναστήριο. 

Ακούγεται λογικό  να μπορώ εγώ με βήχα, καταρροή και πιστοποιητικό εμβολιασμού να κάνω γιόγκα και αυτή 20 χρονών υγιής  με 2 τεστ και δεν ξέρω πόσα διαγωνίσματα να μην μπορεί;

Και να βγαίνουν και να λένε στρίμωξε τους  κι άλλο;

Το δόγμα είναι κάνε τους τη ζωή   δύσκολη μέχρι να σκύψουν.

Βοηθούν στην συγκρότηση μιας  απελευθερωτικής κοινωνίας οι σκυμμένοι; 

Μπορεί να είναι θέση της Αριστεράς η υποχρεωτικότητα (πόσες δόσεις; 4 ή 6, 30 ή 40; για μια ασθένεια που ξέρουμε όλοι πως θα μείνει) και το θέμα να είναι γιατί δεν αφορά και την Αστυνομία; Θα τρελαθούμε τελείως. Νοσταλγεί κανείς το ρετσινόλαδο; 

Η δοκιμή έχει γίνει ήδη στους μετανάστες. Μη σώσουν είναι οι επαναπροωθήσεις, μη σώσουν το σταμάτημα των παροχών στέγασης σε δικαιούχους ασύλου, μη σώσουν τα εμπόδια στην εκπαίδευση των παιδιών, μη σώσουν η μαζοχιστική λογική στις εξετάσεις για την ιθαγένεια.

Η πραγματικότητα μας απασχολεί καθόλου;

Για οποιονδήποτε λόγο (είναι πολλοί και ολότελα διαφορετικοί) κάτι λιγότερο από 25% των «εκλογέων» συσπειρώνεται γύρω από μια θέση που περνά μέσα από το σώμα του (λογοπαίγνιο με το εκλογικό σώμα και την ουσιαστική «βίωση» πολιτικών αποφάσεων) . 

Μπορούν «αρνητές της Κοινωνιολογίας» να αναλύσουν το κοινωνικό υπόστρωμα όλων όσων διαδραματίζονται με αφορμή  την covid;

Ο Τράμπ μίλησε για «κινέζικο ιό», αυτό το επιδημία ανεμβολίαστων τι είναι; τι άλλο θα ακούσουμε; Πως είναι κατσαρίδες και πεθαίνουν για να πλήξουν την εικόνα της κυβέρνησης;    

Ας πει κάποιος στον Ουρανομήκη ηγέτη ότι  «Σε πολλές χώρες και κοινότητες, ανησυχούμε για την ψευδή αίσθηση ασφάλειας, ότι τα εμβόλια τελείωσαν την πανδημία και ότι οι άνθρωποι που έχουν εμβολιαστεί δεν χρειάζεται να λαμβάνουν άλλες προφυλάξεις». Τι να ξέρει όμως ο διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους

Αποτέλεσμα; Σε παγκόσμιο επίπεδο ο μέσος όρος των θανάτων 7 τελευταίων ημερών (στοιχεία 7 Δεκεμβρίου) εμφανίζει μεταξύ 2020 και 2021 μείωση 28% με 42,6% πλήρως εμβολιασμένους (από 11.020 σε 7.892) . Στην Ελλάδα με 66% πλήρως εμβολιασμένους η μείωση είναι 4% ( από 98 σε 94). Μάλλον το εμβόλιο δεν φτάνει  αλλά η διαφημιστική πίτα περισσεύει. Τα στοιχεία διαθέσιμα στο Our Word Of Data. 

Με φοβίζει το τεράστιο ιδεολογικό ΕΓΩ τους που αδιαφορεί για το ΕΣΥ όπως και για κάθε τι δημόσιο, κάθε τι ελεύθερα προσβάσιμο, κάθε τι κοινό.  

    Δεν είμαι υπέρ ή κατά του εμβολίου. Εμβολιάστηκα τον Αύγουστο σίγουρος πως δεν με προστατεύει από το να  μην νοσήσω, δεν σκέφτηκα στιγμή πως έτσι σώζω κάποιους πιο ευαίσθητους συνανθρώπους μου και προέτρεψα μεγαλύτερους μου να εμβολιαστούν. Εμβολιάστηκα  μήπως και γλιτώσω την υπονοσηλεία (τρέχω προς τα 50) που μας περιέγραψαν αρκετοί γνωστοί στα φουντώματα των προηγούμενων κυμάτων. Ασθενείς παρατημένοι, γιατροί και νοσηλευτές εξουθενωμένοι. 

---

δικαίως αγανακτισμέ

και με τα πάντα αηδιασμέ .

Πως τα ’χεις έτσι μοιρασμέ

ντουνιά ψευτοπολιτισμέ ;

 

Άκης Πάνου

 

Αγαπάω τη ζωή, αγαπάω και το θάνατο. Είμαι σίγουρος πως τη μέρα που θα προσεγγιστεί η Αθανασία ο έρωτας και η αναπαραγωγή συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων  (φαντάσου ποιων) θα καταστεί παράνομος επί ποινή θανάτου. Ο θάνατος ήταν μια τελευταία γραμμή ισότητας. Η τεχνολογική πρόοδος και η “βελτίωση” του βιοτικού επιπέδου την καμπύλωσε διαφοροποιώντας 

έντονα την οπτική απέναντί του τόσο στο πλανητικό όσο και σε πολύ πιο στενά κοινωνικά πλαίσια.

Είμαι επίσης πεπεισμένος πως στο μεγάλο χάρτη, εμείς στον «ανεπτυγμένο» κόσμο, είμαστε με την πλευρά του θύτη και όχι του θύματος. 

Εκπαιδευόμαστε να πετάμε τον τεχνολογικά απαξιωμένο εξοπλισμό μας παρότι διατηρεί ακέραιη την αξία χρήσης του, παίζουμε γκολφ σε καταπράσινα γήπεδα ή βγάζουμε χρήματα από αυτούς που παίζουν, με το νερό σε διαρκή  έλλειψη, έχουμε άνεση να σπαταλάμε ενέργεια  για χιλιάδες χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και να  πετάμε καθημερινά τροφή.

Ο κορωνοϊός που κολλάει θα μου πεις. Ακριβώς εδώ. Σε αυτή την φάση ο κορωνοϊός είναι παιδί της ανάπτυξης μας και του κοσμοπολιτισμού, δηλαδή παιδί μας. 

Αν προέκυψε από εργαστηριακό “ατύχημα” φταίει που είναι αδύναμοι οι ηθικοί μας φραγμοί να συγκρατήσουν την τεχνολογική μας υπεροπλία.  Το “επειδή μπορούμε”.

Αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας και στους χιμαιρικούς οργανισμούς που “σιγοψήνονται” στα εργαστήρια και θα εμφανιστούν σαν “δότες οργάνων”, εργαστήρια βιολογικών φαρμάκων  και απλά θα περιμένουμε πότε “θα στραβώσει η φάση”

Αν πάλι προέκυψε επειδή παραστριμώξαμε τη φύση, ας κρίνουμε τι φέρνει το ξεζούμισμα της. Μετά το γάλα το βυζί βγάνει αίμα λέγανε στο χωριό μου. 

Έπειτα με αεροπλάνα και τραίνα υπερυψηλής ταχύτητας  καταφέραμε να “λούζονται” τον κορωνοϊό άπαντες και φυσικά πιο συχνά να σώζονται οι αφεντάδες που τον “τσίμπησαν” στις βολτάρες τους και να πεθαίνει εξίσου πιο συχνά η στρουμπουλή  και κακοταϊσμένη υπηρετριούλα. (Ο πρώτος θάνατος στην Βραζιλία )

Σου είπε κανείς πως είναι δίκαιη η ζωή;

Η πανδημία της ανάπτυξης έχει προηγηθεί και καταστρέφει διαρκώς  τον πλανήτη μέσω του ευτελισμού μας σε καταναλωτές. Χτίζοντας έναν ανθρωπολογικό τύπο πάνω στην βουλιμία και την απαξίωση. 

Δίνονται (και κερδίζονται) δισεκατομμύρια  ευρώ για την αντιμετώπιση της κορώνα. Τι κάνουμε για να μην έρθουμε αντιμέτωποι με την επόμενη; Αλλάζουμε διατροφικό πλάνο; Αυξάνουμε τους βιότοπους των υπόλοιπων ειδών; Μπαίνουν έστω τα θέματα αυτά στην ατζέντα των συζητήσεων; 

Και τώρα με τον κόμπο στο χτένι. Μοιραζόμαστε το «υπερόπλο» εμβόλιο ή με τα λεφτά μας προσπαθούμε να κρατήσουμε με τρίτες δόσεις και υποχρεωτικότητα ασφαλή τα ανεπτυγμένα μαγαζάκια μας; Το 50% του ανθρώπινου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στα ακριβά και καλοπαντεταρισμένα εμβόλια. Θα τους στέλνουμε τα ληγμένα. Το έχουμε ξανακάνει.   

 

Πάλι πίσω στο κοντά. Εμείς με την «αυξημένη κοινωνική ευαισθησία» ας μην στιγματίζουμε αυτά που δεν καταλαβαίνουμε, μην προωθούμε την περιθωριοποίηση άλλων.

Ας προσπαθήσουμε να διακρίνουμε την γνήσια αγωνία, από τους πάτρονες της. 

Μην τσουβαλιάζουμε και μην τσουβαλιαζόμαστε.

Τελειώνοντας λίγες ερωτήσεις ακόμη και μια προτροπή.

Η ελευθερία που  δίνετε σε εμάς, «τους εμβολιασμένους» είναι αληθινή ή  ψευδεπίγραφη; Στηρίζεται σε λογικές και επιστημονικές παραδοχές ή έχει αποκλειστικό στόχο να πιέσει μια, εντελώς ανομοιογενή, κοινωνική ομάδα; Μήπως υπάρχουν σοβαρότεροι λόγοι για να στεκόμαστε είτε δίπλα, είτε απέναντι; 

Ας σκεφτόμαστε ποιες  (ατομικές και συλλογικές) δράσεις μας οδηγούν σε μια πιο ελεύθερη κοινωνία, με την επιστήμη δίπλα της και προσαρμοσμένη στις ανάγκες της, με τους «πνευματικούς ταγούς» της λίγο πιο μπροστά από τον «Μεσαίωνα» διαρκώς και όχι μόνο όταν βολεύει.

 

 Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε

αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του

βοήθα καλέ μου

μη φαγωθούμε μεταξύ μας

 

Κ.Χ Μύρης

 

Είναι συμφέρον όλων μας. Ανά πάσα στιγμή  μπορεί  ο καθένας μας να είναι ο επόμενος στόχος.




Πατεράκης Στέφανος

 

Συμφωνούσε ή διαφωνούσε

Σπύρος Λυκούδης επιμελήθηκε