Συνεννοήθηκε μαζί του και έτσι η γηραιά και στριφνή οικονόμος Σμέρνα, υπηρέτρια με τα όλα της, τον υποδέχτηκε σχεδόν με ενθουσιασμό!
Τόσο ενθουσιασμένη έδειξε που τον είδε που τον σερβίρισε χωρίς να της το ζητήσει, το αγαπημένο της γλυκό, που ήταν η πουτίγκα, την οποία όμως ο γράφων συχαινόταν αλλά θέλοντας να την έχει με το μέρος του δοκίμασε το γλυκό της και δήλωσε ευθαρσώς πως του άρεσε κιόλας!
Η Σμέρνα ενθουσιάστηκε και τον οδήγησε στη βιβλιοθήκη, όπου ξεκλείδωσε μάλιστα και το ερμάριο στο οποίο βρισκόντουσαν οι τόμοι που σχημάτιζαν τη λέξη Α-Ε-Ι-Μ-Π-Ρ-Ε-Χ-Ο-Ν-Τ-Α.
Αυτή τη φορά οι τόμοι ήταν ταξινομένοι με τη σειρά που σχημάτιζαν τη λέξη που ο γράφων είχε ακούσει αρκετές φορές ως τότε, χωρίς ωστόσο να μάθει ακόμα τι σήμαινε και σε τι τέλος πάντων αναφερόταν.
Πήρε στα χέρια του τους τόμους έναν έναν και διαπίστωσε πως εκτός από δερματόδετοι ήταν και ασφαλισμενοι ώστε να ανοίγουν με κωδικό, τον οποίο όμως αγνοούσε.
Σκέφτηκε τότε πως τον περιέπεζε ο κατά τα άλλα ευγενής και φιλόξενος οικοδεσπότης, Ιάσων Γουηβέριος, αλλά και η σανατινική υπηρέτριά του Σμέρνα, που πέρα από την ευγένειά της ήταν σωστός κέρβερος.
Είχε μάλιστα το θράσος να του προτείνει και δεύτερο κομμάτι πουτίγκας με το γνώριμο πλέον σαρδόνιο χαμόγελό της.
Αρνήθηκε με ευγένεια αλλά, για να πιάσει κουβέντα μαζί της, μπας και βγάλει κάποια άκρη, τελικά δέχτηκε και έτσι άρχισαν οι δυο τους μια συζήτηση που όμως δεν έμοιαζε να έχει καμία συνοχή.
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-