Της λέει πως στην ΕΥΡΩΠΗ σιγομαγερεύεται ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Ιδέα δεν είχε η ΡΗΝΙΩ, μόνο κάτι λίγα, όπως ποιος φταίει που γίνονται πολέμοι ξέρει, κι αυτό είναι πολύ μεγάλο για να το καταλάβει. Μόνο μια ανησυχία βλέπει τριγύρω, όπου υπάρχει συναλλαγή με χρήμα. Και στη δουλειά της υπάρχει μια πίεση, μια τσίτα, λες και κάτι πρέπει να προφτάσουν στην παραγωγή. 

Ως εδώ, δεν καταλαβαίνει τίποτα άλλο. Ο ΝΙΚΟΛΗΣ την ενημέρωσε για όσα ήξερε και μάθαινε στα ταξίδια του και της υποσχέθηκε στο άλλο ταξίδι του στον ΠΕΙΡΑΙΑ θα την έβρισκε ξανά με τα νεότερα. 

Δένα χρόνια είναι πολλά γι’ αυτούς που περιμένουν, το ίδιο και για τη ΡΗΝΙΩ, όσο και να την απασχολούσε η καθημερινότητα όσο και αν έδινε τα πάντα για τους άλλους και τίποτα για τον εαυτό της. 

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ξέχασα να σας πω ότι γιατροπορεύεται, πάει λίγο καλύτερα, είναι κοντά στα παιδιά της, παραμένει όμως φιλάσθενη αλλά έχει πολλή φροντίδα από την ΡΗΝΙΩ. 

Η μεγάλη της κόρη, η ΜΑΡΙΑ, τελείωσε το Δημοτικό. Ωραίο κοριτσόπουλο, μάθαινε μοδίστρα σε μεγάλο ΑΤΕΛΙΕ στον ΠΕΙΡΑΙΑ, κοντά στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, πολύ κεντρικά στην πόλη. Έραβε τουαλέτες για καλλιτέχνες σε βαριετέ, για τις γυναίκες στα Καφέ-Σαντάν, μιας και φέρανε κι αυτές τις διασκεδάσεις από την ΑΝΑΤΟΛΗ (στα λιμάνια όλου του κόσμου υπάρχουν κι αυτά). Έραβε για τραγουδίστριες του πάλκου, φορέματα με πούλιες και παγέτες κεντημένα, να λάμπουν και να θαμπώνουν σαν τα όνειρα που πουλούσαν.

Η Μαρία μετά τη δουλειά-εκπαίδευση, έτσι το έλεγε, τα περιέγραφε όλα αυτά στις κοπελιές, που καθισμένες γύρω της ρουφούσαν τα λόγια της κάθε βράδυ στην τζιτζιφιά. Και με τη φαντασία τους φτιάχναν άλλους κόσμους, άλλους ανθρώπους, άλλη ζωή που λαχταρούσαν κι αυτές να ζήσουν. 

Η ΡΗΝΙΩ πάσχιζε να τις κάνει να καταλάβουν πως “δεν ταιριάζουν αυτά στη δική μας τη ζωή, άδικα τα ονειρεύεστε, είναι μόνο για τα μεγάλο σαλόνια και τα μεγάλα βαλάντια, δεν μας πρέπουν”. 

Τη ΜΑΡΙΑ που λέτε τη γυρόφερνε ένας νέος κάθε βράδυ ίσαμε με τον αυλόγυρο πιο έξω μην τον πάρει κανά μάτι. Όμως η ΡΗΝΙΩ το κάνα μάτι το είχε και ορμήνευσε τη ΜΑΡΙΑ “αν έχει καλό σκοπό να ρθει πρώτα σε μένα να μου μιλήσει και να βρω τρόπο για τους γονιούς σου”. 

Αυτά ήταν τα καθημερινά της ΡΗΝΙΩΣ. Όμως για τα δικά της είχε βάλει ανακοίνωση στον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ, τότε ήταν δωρεάν νομίζω, για τους δικούς της ανθρώπους και όσους ακόμα γνώριζε που ήταν από τον μαχαλά της στη ΣΜΥΡΝΗ. 

Έτσι κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ μετά την εκκλησία (όλα με τη σειρά τους και την ώρα τους) το μικρό ραδιοφωνάκι του σακάτη του άντρα της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ήταν ο λόγος να μαζευτούν όλοι τριγύρω στον ίσκιο της τζιτζιφιάς. Ο ΤΑΔΕ που έχασε μάνα και παιδί τον ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ του ‘22 από το ΑΪΒΑΛΙ αναζητά… Ο ΔΕΙΝΑ από τη ΣΜΥΡΝΑ αναζητά… Ο …ΟΓΛΟΥ αναζητά τη γυναίκα του που το ‘22 χάθηκε στην προσπάθεια να ανέβει σε καράβι ΑΓΓΛΙΚΟ κι από τότε αγνοείται. Η ΕΙΡΗΝΗ… από τον ΑΝΩ ΜΑΧΑΛΑ της ΣΜΥΡΝΗΣ, οδός τάδε, αριθμός τάδε, αναζητά τον αδελφό της ΓΙΩΡΓΗ ΤΑΔΕ ετών …, τώρα θα είναι 26, τον άντρα της, ΔΗΜΗΤΡΟ ΤΑΔΕ, ετών τώρα περίπου 32, που χάθηκαν πέρα από τον ΣΑΓΓΑΡΙΟ ποταμό που πολεμούσαν με την μεραρχία τους κι έκτοτε δεν έχουν δώσει σημάδι ζωής, παρακαλείται όποιος γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει με τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ, τους αναζητά η αδελφή του και γυναίκα του ΕΙΡΗΝΗ …ΑΤΖΙΔΟΥ…

Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει γι’ αυτούς, αν και μέσα της πίστευε πως αν ζούσαν κάποιο σημάδι θα της έστελναν, δέκα χρόνια τώρα είναι πολλά.

Είχε και μια άλλη ελπίδα, πως κάτι θα μάθενε εκεί στα ακριανά σπίτια, στα ριζά του ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ, όπου έμενε η ΚΑΤΡΙΝ, ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΔΑ, δασκάλα του πιάνου από το ΑΪΒΑΛΙ, πολύ κοντά στα παράλια της ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ. Μεγάλη πόλη το ΑΪΒΑΛΙ, κοσμική και πλανεύτρα, μα και πλούσια (είπαμε, όπου λιμάνι και πλούτος. 

Εκεί στο ΑΪΒΑΛΙ η ΚΑΤΡΙΝ είχε σχολή εκμάθησης μουσικής και πιάνου. Πήγαιναν τα πλουσιόπαιδα, όχι πως τα πολυένοιαζε η μουσική αλλά έτσι για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα στο σχολείο τους και στην πόλη τους. 

Αυτά τα μεγαλεία εκεί, εδώ η ΚΑΤΡΙΝ ζούσε πιο φτωχά κι’ απ’ τους φτωχούς της πόλης μας, αλλά τόσο περήφανη και αξιοπρεπής ήταν που ο τριγύρω κόσμος δεν το γνώριζε. 

Βέβαια δεν είχε χάσει τίποτα από το ταλέντο της (τον έρωτά της θα έλεγα για τη μουσική). Ποτέ δεν μάθαμε πως μπόρεσε και βρήκε άκρες και χρήματα να αγοράσει ένα ξεχαρβαλωμένο, ξεκούρδιστο πιάνο, που χτυπώντας τα πλήκτρα του ως και τα πουλιά σαλαχούσαν μακριά, αγριεμένα. 

Όμως η ΚΑΤΡΙΝ βρήκε μάστορα να το κουρδίσει, να το γυαλίσει, να το κάνει σαν καινούργιο, να παίζουν τα κρινοδάχτυλά της και να σε μαγεύουν οι νότες. 

Πολλά λεφτά όλα αυτά αλλά ας είναι, ποτέ δεν μάθαμε ούτε και θέλαμε. Είπαμε στον έρωτα όλα συγχωρούνται. 

Η ΡΗΝΙΩ την επισκεπτόταν όποτε της ήταν μπορετό. Τα κρινολίνα και τα στόλια δεν της έλειπαν της ΚΑΤΡΙΝ, μα η ΡΗΝΙΩ πολλά έβλεπε και πιο πολλά καταλάβαινε όμως ήταν πάντα πρόθυμη να την υπερασπίζεται κιόλας απέναντι στην κακογλωσσιά. 

Η ΡΗΝΙΩ της λέει: “ΚΑΤΡΙΝ κόσμο γνωρίζεις, έχε κατά νου να μάθεις και για τους δικούς μου κανά μήνυμα. Ζουν; Πέθαναν; Είναι αιχμάλωτοι; Αν έχεις άκρες μπορεί κάτι να μάθουμε”. Η ΚΑΤΡΙΝ συμφώνησε πως θα το έχει κατά νου. 

Είχε βάλει και μια ταμπελίτσα έξω από την πόρτα του δίκλινου σπιτιού της: ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΙΑΝΟΥ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΔΑ ΔΑΣΚΑΛΑ. Τώρα είχε κόψει το ΕΛΛΗΝΟ…., σκέτο ΓΑΛΛΙΔΑ, είχε πιο πολύ πέραση. Ξέρετε, μεσοπόλεμος, μεγάλη ζωή στην ΕΥΡΩΠΗ. Εποχή ΜΠΕΛ-ΕΠΟΚ γαλλιστί ή κάπως έτσι.

Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-