Καληνύχτησαν τα παιδιά τον νέο σύνδεσμο, το νέο μέλος της ομάδας τους, ενώ ο κυρ ΣΠΥΡΟΣ τους έδωσε με επισημότητα το χαρτί με την αναφορά του.
Νιώθει ότι ψηλώνει, δεν φοράει πια την τριμμένη ποδιά του μπακάλη. Εκείνο το βράδυ στον ύπνο του θα δει όνειρα ανδρείας και δόξας που είχε να τα δει από μικρός στο χωριό του, κάπου στην Αρκαδία, όταν έκλεβε τα αυγά από το κοτέτσι της θείας του.
Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ με την ομάδα του βρήκαν άλλον έναν συναγωνιστή, μαζί με τη ΡΗΝΙΩ, στον αγώνα που έδιναν και θα δώσουν στη συνέχεια.
Ανέφερε όσα έμαθε από τον καλοσυνάτο μπακάλη στον σύνδεσμό του. Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ δεν δρούσε μόνος του, αυτόβουλα και χωρίς σχέδιο. Αλίμονο αν ο καθένας έβγαζε πέρα το δίκιο του αγώνα μόνος του. Όλα οργανωμένα, μελετημένα για καλύτερη επιτυχία στο σκοπό.
Ορίσανε το χρονοδιάγραμμα και την ώρα ακόμα που θα έκαναν το μεγάλο ΝΤΟΥ.
Πολύ πριν, κάπου εκατό χρόνια και βάλε, ο ποιητής είχε γράψει πως θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία. Και ο μικρός ΕΠΟΝΙΤΗΣ, ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ, τα διέθετε και τα δύο αυτά, και την Αρετή και την Τόλμη.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουν πριν ορίσουν την ημερομηνία για το μεγάλο ΝΤΟΥ στις αποθήκες τροφίμων ήταν να ενημερώσει την ΡΗΝΙΩ, γιατί χωρίς τη βοήθειά της δεν θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας το έργο που θα τολμούσαν.
Έτσι η ΡΗΝΙΩ μπλέχτηκε άμεσα σ’ αυτό. “Εμείς ΡΗΝΙΩ -έτσι τη φώναζε, ίσος προς ίσο- τα κανονίσαμε όλα. Εσύ θα αναλάβεις τη μοιρασιά, ξέρεις τις ανάγκες τις άμεσες που έχουν τα μικρά παιδιά, οι γερόντοι, οι άρρωστοι. Όσων τα σπίτια είναι μακριά και δεν προκάμουμε σε μια βραδιά να τα μοιράσουμε, θα τα κρύψεις εσύ στο δικό σου σπίτι. Εσένα δεν θα σε βάλουν στόχο. Ενημέρωσε τους πιο έμπιστους γειτόνους και τους παραδίπλα στην περιοχή να βγουν νύχτα κατά το σχέδιο, άλλοι για τσίλιες, άλλοι για μεταφορά, άλλοι να είναι αποφασισμένοι για ό,τι μας τύχει”.
Είχε και ο ίδιος εντοπίσει κάποια σπίτια με δεκτικούς ανθρώπους που φαίνεται δεν έβαλαν το κεφάλι κάτω ούτε φοβόντουσαν τις νυχτερινές περιπόλους του εχθρού. Τους είχε δει μοιράζοντας δήθεν τον πάγο, ήταν ένα άλλοθι κι αυτό.
Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ σοφό παιδί, δούλευε το μυαλό του, πολυπράγμων, είπαμε η τόλμη περίσσεια της νιότης γνώρισμα. Στο ξύλινο κασόνι-ψαροκασέλα με τα τεταρτάκια τον πάγο φορτωμένο είχε κανονίσει στον πάτο, τον στρωμένο με λινάτσα, να κρατά φυλαγμένες μέσα σε χαρτί πισσαρισμένο έναν πάκο προκηρύξεις έτοιμες για μοίρασμα όπου έβρισκε. Από την αρχή θετικό το κλίμα, είχε τον τρόπο του να τους ψαρεύει, να μάθει τις προθέσεις τους, κουβέντες στα γρήγορα για την πείνα που τους έδερνε όλους, για τα αντίποινα, για τα καθημερινά μπλόκα. Δήθεν ότι πουλούσε πάγο είχε γλιτώσει πολλές φορές τον έλεγχο από τους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ στις περιπόλους. Έβλεπαν τον πάγο σχεδόν το μισό, αφού το άλλο μισό είχε γίνει νερό, άφηνε το σημάδι του όπου περνούσε το καρότσι του παγοπώλη. Έβαζαν τα γέλια κοιτάζοντας τον μικρό γαβριά και μια φλοίδα τον πάγο και γελούσαν αναμεταξύ τους τρανταχτά. Μα και και ο μικρός ΛΕΥΤΕΡΗΣ λέει μέσα του: “Θα σας την φτιάξω εγώ τη δουλειά και δεν θα ξέρετε από που σας ήρθε”. Έτσι σκεφτόταν και έπαιρνε θάρρος από τον εαυτό του για τον εαυτό του.
Ήταν και φορές που μούσκευαν οι προκηρύξεις και το μεσημέρι, μετά το μοίρασμα -μήπως ήταν και πολλοί οι πελάτες, κάποιοι πλούσιοι και αυτοί μετρημένοι στα δάχτυλα- άναβε κάρβουνα το κατακαλόκαιρο να τις στεγνώσει. Φανταστείτε την έκπληξη του αφεντικού στο καρβουνιάρικο-παγοπωλείο όταν έβλεπε χόβολη από κάρβουνα την άλλη μέρα. Τάχατες να δει αν έχουν υγρασία, ήταν η απάντηση του ΛΕΥΤΕΡΑΚΗ.
Έκανε το αφεντικό πως το πίστευε, ήταν κι αυτός μυημένος στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Αγωνίστηκε ηρωικά σε ό,τι πόστο του ανατέθηκε να υπηρετήσει. Πολύ μετά το ‘43 πιάστηκε σε μπλόκο κάπου στον ΠΕΙΡΑΙΑ, πέρασε επίσκεψη από το ΧΑΪΔΑΡΙ και μετά στήθηκε στον τοίχο, ολόρθος και ευθυτενής, περήφανος σαν Έλληνας. Εκτέλεση για αντίποινα λέμε.
Η ΡΗΝΙΩ τα έμαθε όλα από τον ΛΕΥΤΕΡΑΚΗ. Ετοιμάστηκε χωρίς χασομέρι, χωρίς χαλαρότητα, ήταν όλα έτοιμα με ακρίβεια. Είχε βρει μόνη της εν λευκώ τα σπίτια που θα μοιράζονταν τα τρόφιμα, ποιος θα κρατούσε τσίλιες από τους κατοίκους, ποιος θα τα έπαιρνε χέρι με χέρι στο σκοτάδι σε στενά σοκάκια, έτσι που να μην μπορούν να μπούνε ούτε με αυτοκίνητα ή τζιπ μα ούτε και με μηχανές. Ο αντίλαλος θα ήταν μεγάλος και θα προλάβαιναν να κρυφτούν πριν τους βρουν οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ.
Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ
-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-
