Η Ρηνιώ της Ανατολής (21ο μέρος)

Παρασκευή, 30 Αυγούστου 2024 00:52

Η Ρηνιώ της Ανατολής (21ο μέρος)

Της Ικαριώτισσας

Η ημερομηνία ορίστηκε, δεν υπάρχει πια πισωγύρισμα, η αναχώρηση συγκεκριμένη, το πως και το που, όλα στην ώρα τους.

Αποβραδίς ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ είχε εφοδιάσει τη ΡΗΝΙΩ με τα απαραίτητα έγγραφα. Στην ΑΘΗΝΑ ήταν πολιτική ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. Τώρα ήταν εργάτρια γης και πηγαίνει στον κάμπο της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ για μεροκάματο.

Μέχρι τη ΛΑΜΙΑ πολλά μπλόκα από τους προδότες που είχαν πιάσει τα περάσματα. Είχαν θορυβηθεί από την άνοδο τόσων νέων ανθρώπων προς τα βόρεια. Εξονυχιστικοί έλεγχοι, “από που είσαι;”, “πόθεν έρχεσαι;”. Τρομάρα τους! Μιλούσαν καθαρευουσιάνικα να ξεχωρίζουν από το λαό και να φαίνεται δήθεν η μόρφωσή τους.

Η ΡΗΝΙΩ έφτασε στη ΛΑΜΙΑ πάνω στην καρότσα ενός φορτηγού φορτωμένου με δέρματα ζώων. Από τον ΠΕΙΡΑΙΑ μέχρι το ΒΟΛΟ πήγαινε.

Η μυρωδιά αφόρητη, να σου βγαίνει το στομάχι από την αναγούλα. Μα είπαμε, η απόφαση τελεσίδικη, πρέπει την τάδε του μηνός να είσαι στη ΛΑΜΙΑ, της είπανε στην Οργάνωση.

Ολόκληρη μέρα το ταξίδι, αφού τα μπλόκα ήταν τόσα πολλά σε μικρά και μεγάλα χωριά. Ξανά από την αρχή: Από που, για που, γιατί, προς τα που, ξανά και ξανά.

Μια μικρή οδύσσεια και τα σωθικά δεν ήταν τίποτα να βγάλουν.

Η ΛΑΜΙΑ μεγάλη πόλη, το δίχτυό της μεγάλο. Μετά θα μάθαινε πως ήταν πόλη κλειδί για τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Έμεινε δύο μέρες στον Σταθμό του ΟΣΕ μέχρι να έρθουν να την πάρουν από τον Σύνδεσμο. Και από εκεί φάνηκε πως όλα ξεκαθαρίζουν.

Βράδυ σε βράδυ περπατούν. Εδώ τα βουνά είναι λίγο χαμηλά και μπορούν να τα περπατούν.

Στον πρώτο σταθμό στο βουνό, ΑΜΠΡΙ το λένε αναμεταξύ τους, της δώσαν ρούχα αντρικά. Πρώτη φορά στη ζήση της φορούσε αντρικό παντελόνι και σακάκι. Καθόλου μεγάλο, στα μέτρα της, βλέπετε ήταν αντρογυναίκα η ΡΗΝΙΩ.

Μετά από τη γνωριμία της με τον αρχηγό στο ΑΜΠΡΙ και με την πρόταση του υπευθύνου διμοιρίτη, έκανε εξάσκηση στο όπλο που της δώσανε, μια παλιά αραβίδα. Αλλά η ΡΗΝΙΩ του πήρε τον αέρα από την αρχή. Πολλές γυναίκες είχαν τέτοιο όπλο, άλλες πιο προχωρημένες στην εξάσκηση ήταν βοηθοί σε οπλοπολυβόλα δίπλα σε άντρες συναγωνιστές (αυτό θα το έβλεπε αργότερα).

Η ΡΗΝΙΩ δίπλα στους άντρες δείχνει περίσσια τόλμη, αυταπάρνηση, ισότητα στα καθήκοντα, αντρειοσύνη ζηλευτή.

Πολλές γυναίκες άφησαν πίσω τους γονείς, παιδιά, πολλε΄ς φορές και άντρες, φουριάνους και χαφιέδες, δοσίλογους. Πρώτοι αυτοί στη λίστα όταν θα έρχονταν τα πάνω-κάτω.

Κάποτε ήταν ξωμάχες στους αγρούς και η αντάρα του πολέμου και ο κουρνιαχτός δεν τις τρόμαζε. Είχαν μάθει, είχαν μαυρίσει από το λιοπύρι στον κάμπο. Να καρπίζει η γης και το γέννημα να το παίρνουν οι πλιατσικολόγοι. Έτσι που η πείνα να γίνεται σκιά τους.

Πολλές ήταν γραμματιζούμενες, επιστημόνισσες, αυριανές γιατρέσσες σε άλλες κοινωνίες να γιατρεύουν τους ανθρώπους, δικηγορίνες, καλλιτέχνιδες.

Πολλοί ακόμη ήταν φοιτητές, θεατράνθρωποι, εδώ βέβαια μεγαλούργησαν τα καλύτερα θεατρικά έργα μεγάλων συγγραφέων για ψυχαγωγία, για μόρφωση τις ώρες της ανάπαυλας της μάχης (όχι πως ήταν πολλές για γιορτή και σχόλη).

Μα πιο πολλοί ήταν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες. Αυτοί που δίδαξαν στα παιδιά τα ιδανικά της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, την αδελφοσύνη των λαών, την ΑΡΩΓΗ και την ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΗ. Αυτοί ήταν οι πιο πολλοί.

Μα ήταν και ιερωμένοι, μέχρι πρότινος, τώρα κρατώντας όπλο στο χέρι και ζωσμένοι τις παλάσκες πέταξαν μακριά τα άμφιά τους, το θεωρούσαν κοροϊδία να τα φορούν, για ποια ιεροσύνη να μιλούν τώρα με τόση θηριωδία που έβλεπαν στα χωριά της ενορίας τους, για ποια κηρύγματα για ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ να μιλούν από τον ΑΜΒΩΝΑ στους πιστούς.

Το όπλο στο χέρι για την ΕΙΡΗΝΗ και την ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ, για το ΔΙΚΙΟ του ΑΓΩΝΑ.

Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-