Σχεδόν 25 χρόνια είχε να μας επισκεφθεί. Φέτος τα κατάφερε. Χιλιανή, με ιταλική καταγωγή από τον πατέρα. Δε θα ‘ταν 20 χρονώ όταν την πρωτοσυνάντησε ο θείος Γιώργος στην Καλντέρα, παραθαλάσσια πόλη κοντά στην έρημο Ατακάμα. 
Εκείνος ναυτικός. Λίγο μετά τον πόλεμο έφυγε από το χωριό του, στη μεσσηνιακή Μάνη, για μια καλύτερη τύχη. Γοητευτικός άνδρας, αρκετά χρόνια μεγαλύτερός της. Κι εκείνη καλλονή. Και μοντέρνα για την εποχή της. «Όταν τη γνώρισα οδηγούσε βέσπα!» μας έλεγε ο θείος εντυπωσιασμένος.
Από τότε δε χώρισαν ποτέ. Μεγάλος έρωτας. Μαζί στη δουλειά, τρία παιδιά, ταξίδια, μεταναστεύσεις. Χιλή, Βενεζουέλα, Αμερική… και πάλι πίσω στη Χιλή. Ώσπου πρόσφατα ο θείος έφυγε από τη ζωή. Ίσως αυτό το ταξίδι της στην πατρίδα του να ήταν μια υπόσχεση που του είχε δώσει. Ποιος ξέρει…
Τρεις - τέσσερις φορές είχαν έρθει στην Ελλάδα για διακοπές, κι όμως η θεία Σόνια μιλάει τέλεια ελληνικά. Πρακτικά η γλώσσα δεν της χρειάστηκε ποτέ, εκείνη ήθελε να τη μάθει. Και δεν έμαθε απλά να μιλάει, αλλά και να διαβάζει και να γράφει. Μόνη της! Τα γράμματα και τις κάρτες που μας έστελναν στις γιορτές, πάντα εκείνη τα έγραφε. «Πώς τα κατάφερες θεία;» τη ρωτήσαμε μια μέρα. «Μα είμαι πολύ έξυπνη» απάντησε εκείνη γελώντας.
Εκτός από έξυπνη, η θεία Σόνια είναι και μια πολύ δραστήρια γυναίκα. Και μοιάζει με Ελληνίδα. Έχεις να τη δεις 25 χρόνια, εμφανίζεται ξαφνικά ένα μεσημέρι, σε αγκαλιάζει ζεστά και συνεχίζετε από εκεί που είχατε μείνει. Σαν να μην πέρασε μια μέρα... 
Σήμερα το απόγευμα η θεία Σόνια «πέταξε» από Αθήνα για Σαντιάγο, μαζί με τον Δημήτρη και την Carellia. Άφησαν όμως πίσω τους τηλέφωνα, διευθύνσεις και e.mails, πολλές αναμνήσεις και νοσταλγία.
Θα τους θυμάμαι κάθε φορά που θα κοιτάζω το αγαλματάκι από το Νησί του Πάσχα (επαρχία της Χιλής στον Ειρηνικό Ωκεανό).
Κάποιος είπε ότι «οι άνθρωποι είμαστε τα βιβλία που διαβάσαμε». Είμαστε και οι άνθρωποι που γνωρίσαμε...