Κυριακή, 22 Νοεμβρίου 2015 17:52

Σχολεία… πολυκατοικίες

Σχολεία… πολυκατοικίες

Της Μαρίας Νίκα
Στέκομαι από κάτω και το κοιτάζω. Άλλον έναν όροφο να είχε και θα το έλεγες πολυκατοικία. Το καινούργιο κτήριο του 8ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας στην οδό Χίου…

Το κοιτάζω και παρότι καινούργιο μου θυμίζει τα σχολεία των παιδικών μου χρόνων. Δεκαετία 1980. Τέσσερα δημοτικά άλλαξα λόγω μετακομίσεων, κι όλα τους είχαν ένα κοινό. Το ίδιο άσχημα κτήρια. Είτε είχαν φτιαχτεί από την αρχή για να λειτουργήσουν ως σχολεία, είτε είχαν νοικιαστεί για να στεγάσουν σχολικές τάξεις, οι χώροι τους ήταν από θλιβεροί έως και επικίνδυνοι για τη σωματική ακεραιότητα μικρών μαθητών. Π.χ. ψηλά κτίσματα με κάτι τεράστιες σκάλες για παιδάκια από 5,5 έως 12 ετών, που τρέχουν, σπρώχνονται και κυνηγιούνται όλη την ώρα.
Τριάντα χρόνια μετά, διαπιστώνω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Καινούργια σχολεία φτιάχνονται συνεχώς, όμως τα περισσότερα πιο πολύ με σωφρονιστικά καταστήματα ή στρατόπεδα συγκέντρωσης μοιάζουν. Άλλη μια απίθανη περίπτωση το 10ο Δημοτικό Καλαμάτας στην οδό Κρήτης, ολοκαίνουργιο κι αυτό. Ένα τεράστιο τσιμεντένιο κουτί περιφραγμένο με ψηλά σιδερένια κάγκελα. Περνάς απ’ έξω και νομίζεις ότι πρόκειται για φυλακές. Μόνο αν τύχεις πάνω στο διάλειμμα και ακούσεις παιδικές φωνές, υποψιάζεσαι ότι μπορεί να πρόκειται και για σχολείο.
Τι να σου κάνουν τα βαψίματα, οι σχολικοί κήποι και οι παρεμβάσεις καλλωπισμού από κάποιους ευαίσθητους δασκάλους, άμα δεν υπάρχει σχεδιασμός από την αρχή. Σχεδιασμός… Εδώ πέρα είναι λες και το κράτος αποφάσισε ότι τα σχολεία που θα φτιάχνει θα είναι τα πιο άσχημα δημόσια κτήρια της χώρας. Μιλάμε για το βιασμό της αρχιτεκτονικής. Δηλαδή, και επίτηδες να το κάνεις, τόσο άσχημα κτήρια δε φτιάχνεις!
Με τι διάθεση θα πάει το πρωτάκι να κάνει μάθημα σε ένα τέτοιο δημοτικό; Τι παραστάσεις θα δει, τι ερεθίσματα θα πάρει, τι αισθητική θα διαμορφώσει; Δάσκαλος να είσαι εκεί μέσα, την κατάθλιψη δεν την γλιτώνεις…

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Μαμά, πού πήγε ο Μακ; Ο Χάρης »