Του Θανάση Παντέ

Στη Μάνη βρέθηκε ο Σώζων Γουηβέριος και πιο συγκεκριμενα στη Στούπα, όπου είδε κόσμο και μάλιστα του πρόσφεραν και το βιβλίο του Γιαννουλέα “Η δηλητηριάστρια της Μάνης” και μάλιστα με αφιέρωση συγγραφέα, τον οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν γνώριζε. 

Της Ικαριώτισσας

Το ΠΕΡΑΜΑ είπαμε εργατογειτονιά που γίνεται σιγά σιγά και κέντρο σημαντικό για τον ΠΕΙΡΑΙΑ και το λιμάνι του, με ανθρώπους λογής λογής, όπως σε όλα τα λιμάνια του κόσμου, όπως και στη ΣΜΥΡΝΗ. 

Η αρχή είναι πάντα η δύσκολη, μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους, το τέλος δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, έλεγε και ξανάλεγε η ΡΗΝΙΩ, που έβαζε τα δικά της όρια. 

Ο μικρός περίγυρός της με τον κόσμο του τώρα είχε μεγαλώσει. Κάτι τα γιατροσόφια της, κάτι η προς τους πάντες προσφορά που μπορούσε να δώσει, έκανε τη ζωή της να είναι πάντα σε κίνηση. Την κρατούσε πάντα σε ζωντάνια κι ας είναι καμιά φορά το σώμα κουρασμένο από το εργοστάσιο και τις οχτώ-δέκα ώρες όρθια στο πάγκο. Όταν έχεις ελαφριά καρδιά και ψυχή, έλεγε, δεν κουράζεται το σώμα. 

Ήταν πια κοντά 30άρα η ΡΗΝΙΩ, 20άρα παντρεύτηκε και μετά το ρίζωμα στο ΠΕΡΑΜΑ. Όλα τα είδε κοντά δέκα χρόνια που ζει σε αυτόν τον τόπο. Τα φουγάρα απ’ τα εργοστάσια να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή, ταρσανάδες, αλουμινάδες, όλα ό,τι χρειάζονται τα καράβια να πηγαίνουν στις θάλασσες και να ‘ρχονται. 

Η τζιτζιφιά της στον στρογγυλό αυλόγυρο έχει γίνει τόσο μεγάλη που στον βοριά τη στηρίζουν με πασσάλους να γλιτώσει απ’ τη μανία του. Κάθε κλωνί της, παλιό, γερασμένο, είχε ακούσει και μια ιστορία, έναν καημό των δικών της ανθρώπων. Κι αν έσπαζε απ’ τη μανία του, έλεγε, θα χανόταν η ιστορία τους. 

Κάποτε έμαθε και νέα για τον ΠΑΝΑΓΗ, τον φούρναρη της γειτονιάς, θυμάστε που κλέφτηκε με την ΚΑΤΕΡΙΝΑ, που την φώναζε ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ στα κρυφά. 

Τα νέα της τα έφερε ο ΝΙΚΟΛΗΣ, ο μικρός στο καΐκι του ΣΤΑΜΑΤΗ. Ο ΝΙΚΟΛΗΣ είχε ταξιδέψει πριν λίγο καιρό ίσαμε με το ΒΟΛΟ, φέρνοντας ψάρια από το ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ στον ΠΕΙΡΑΙΑ. Τώρα ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ είχε ρίξει κι άλλο καΐκι στο μπάρκο,  ήτανε βέβαια χρεωμένος ίσαμε το λαιμό. 

Ο ΝΙΚΟΛΗΣ είχε γίνει ΠΡΩΤΟΣ και στο πέρασμά του από το ΒΟΛΟ, περνώντας από το λιμάνι με τα στέκια του, βλέπετε μεγάλο λιμάνι στο κέντρο της χώρας, ενώνει το ΝΟΤΟ με τον ΒΟΡΡΑ, συνάντησε τον ΠΑΝΑΓΗ και κουβέντα στην κουβέντα δόθηκε η γνωριμία και το ραπόρτο, πως είχε παντρευτεί την ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ του και ας ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερός της. Είχε και τρία παιδιά μεγάλα τώρα, κοντά δεκάχρονα. Εργαζόταν σε μεγάλο εργοστάσιο κατεργασίας και εμπορίας δερμάτων. Καλά τα κουτσοβόλευε μα είχε και καημό να δει ξανά τους δικούς του στο ΠΕΡΑΜΑ και η ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ να σμίξει με τους γονιούς της (τώρα, μετά από δέκα χρόνια, θα την είχαν συγχωρήσει, ο χρόνος είναι γιατρός για τα πάθη μας). 

Όλα αυτά τα έμαθε από τον ΝΙΚΟΛΗ. Ερχόταν συχνά και της έκανε επίσκεψη όταν το επέτρεπε το μπάρκο του στον ΠΕΙΡΑΙΑ. Πάντα την θυμόταν μα και αυτή θυμόταν ότι ο ΝΙΚΟΛΗΣ ήταν ο κρίκος της αρχής της ζωής της στον τόπο αυτό, δεν μπορούσε να το ξεχάσει ποτέ. 

Το παιδαρέλι του τότε είναι τώρα 25άρης, είναι λογοδοσμένος στην ΙΚΑΡΙΑ με μια κοπελάρα όμορφη και καλόκαρδη. Έτσι έλεγε που μετά από δυο-τρια μπάρκα θα την παντρευόταν. Ίσως να την έφερνε σε κάποιο ταξίδι του να την γνωρίσει, της είπε. Έχει περίσσια χάρη και θωριά, της λέει, θα το δεις και μόνη σου. 

Ο αδελφός του ΣΤΑΜΑΤΗ είχε ανοίξει καρβουνιάρικο λίγο έξω από τα ακραία σπίτια στο ΠΕΡΑΜΑ, και εμπορευόταν με καρβουνιάρηδες από την Πελοπόννησο. 

-“Όλα αυτά είναι τα νέα ΡΗΝΙΩ που ξέρω”.

-“Μα αφού έχεις δυο μέρες λάσκα από τη δουλειά ΝΙΚΟΛΗ στο καΐκι, να ΄ρθεις το βράδυ να στήσουμε κανα γλέντι αναμεταξύ μας. Τα χρειαζούμενα θα τα κανονίσω εγώ. Εσύ να φέρεις το κρασί ΝΙΚΟΛΗ, το κρασί της ΙΚΑΡΙΑΣ”, που ήταν ξακουστό από τον ΟΜΗΡΟ ακόμα. ΠΡΑΜΝΙΟ ΟΙΝΟ τον έλεγε, ήταν αυτός που έκαναν σπονδές στους ΘΕΟΥΣ τους. Τον αναφέρει στα γραφτά του, αυτόν που τον πίνεις και δεν σε πίνει. 

Γλέντι τρικούβερτο στήθηκε την αύριο μέρα, μάλλον νύχτα, γύρω από την τζιτζιφιά. Να χορεύουν με το βιολί του ΖΑΧΑΡΙΑ (πρώτος βιολιστής, ξακουστός στα περίχωρα) μα και ανατολίτικα με λαούτα και ντέφια και Σμυρνέικα με μπουζοκομπαγλαμάδες, είπαμε η μουσική ενώνει τους ανθρώπους. Χόρεψαν και ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΟ. Η ΡΗΝΙΩ τον είχε μάθε πολύ καλά, αφού κάθε φορά που γινόταν γάμος, βάφτιση ή γλέντι στη συνοικία των ΙΚΑΡΙΩΤΩΝ την καλούσαν πάντα ωσαν να ήταν δικός τους άνθρωπος, μέλος της φαμίλιας τους. 

Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-

Του Θανάση Παντέ

Επιστρέφοντας στην Αίγινα ο γράφων είχε σκοπό να επισκεφθεί ξανά τη βιβλιοθήκη στο Αρχοντικό του Ιάσονα Γουηβέριου και να την ερευνήσει καλύτερα. 

Του Θανάση Παντέ

Όταν ο γράφων πληροφορήθηκε από τον Μπρεκ ότι η Μήντια ήθελε να συναντηθούν οι τρεις τους ξαφνιάστηκε αλλά όχι όσο υπολόγιζε ο Μπρεκ με τη διαστροφική του δυσπιστία λόγω επαγγελματικής ιδιότητας. 

Του Θανάση Παντέ

Αφού περιδιάβηκε με διάθεση διακοπών τα νησιά του Αργοσαρωνικού τις ημέρες του Πάσχα, ο Σώζων Γουηβέριους αποφάσισε ως ανεξάρτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής να πάει και στη Μάνη πριν περιοδεύσει στην υπόλοιπη ελλαδική επικράτεια, σχεδιάζοντας μάλιστα και ένα ταξίδι αστραπή στο εξωτερικό, όπως του πρότεινε και ο όψιμος χορηγός Καρλ Φον Λίντερμπεργκ, που τελευταία όλο και συχνότερα βρίσκεται με τον Ιάσονα, με τον οποίο τυγχάνουν παλιοί γνώριμοι. 

Του Θανάση Παντέ

Ήταν μια αναπάντεχη συνάντηση αλλά ενθουσίασε τόσο τον Μπρεκ όσο και τον Λάου Λάου. Όταν μάλιστα ο Μπρεκ τον αποκάλεσε και κόμη τότε εκείνος απογειώθηκε. Θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι οι δυο τους, σκέφτηκε ο Μπρεκ, αλλά ξανασκέφτηκε πως ο κόμης λειτουργούσε σαν υποχείριο της Λουίζας Μπρανκούρ και ενοχλήθηκε. 

Του Θανάση Παντέ

“Και με τον ελέφαντα τι γίνεται;” Ρώτησε ο Μπρεκ τον Ιάσονα, χωρίς να πάρει απάντηση. Ήταν εύλογη η απορία του και ο Ιάσονας το ήξερε, οπότε δεν είχε καμια διάθεση να απαντήσει και το κυριότερο να δείχνει και πειστικός. Δεν είχε αυτή την πρόθεση αλλά είχε την απαίτηση ο Μπρεκ να μπορεί να καταλάβει. Μάταιος κόπος ωστόσο αφού ο Μπρεκ έδειχνε πως δεν είχε καταλάβει τίποτα και έμενε με την απορία του. 

ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑΣ  

Πήγε-έλα κάθε εβδομάδα με τη συγκοινωνία η ΡΗΝΙΩ στο ΣΩΤΗΡΙΑ να βλέπει τη ΒΑΣΙΛΙΚΗ, να της πηγαίνει νέα από τα παιδιά της, πως πάνε στο σχολείο και από τον σακάτη άντρα της, αν σταυρώνει μεροκάματο να συνεισφέρει για τα παιδιά, μα και τα νέα όλης της γειτονιάς. 

Του Θανάση Παντέ

Αυτή η σιγουριά, που στο παρελθόν είχε δώσει θετικά αποτελέσματα, τώρα έμοιαζε να είναι η αχίλλειος πτέρνα για τον Μπρεκ, που είχε ήδη περιπλέξει πολύ τα όσα ήθελε να διαχειριστεί και καταλάβαινε πως δεν μπορούσε. 

Του Θανάση Παντέ

Διπλωμάτες στη συμπεριφορά τους ο Σώζων και ο Μαρμόλικος έκαναν σαν να μην τρέχει τίποτα και ότι κάνουν ποιοτική και πολιτισμένη προεκλογική εκστρατεία ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι ευρωβουλευτές.