Του Θανάση Παντέ

Η επιστροφή των Γουηβέριων στην Αίγινα σχετίζεται με την Κύπρο; 

Η απορία αιωρήθηκε αναζητώντας απάντηση, καθώς συμπληρώθηκαν φέτος 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την οδυνηρή διχοτόμηση που προέκυψε τότε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. 

Του Θανάση Παντέ

Όταν είδαν να περνά από μπροστά τους μια παρέα ωραίων γυναικών που κατευθυνόντουσαν προς το “Ακρογιάλι τραγουδώντας”, ένας από τους θαμώνες του “Ακταίον” είπε πως ήταν από τη συνοδεία του μαχαραγιά Καραμπατιάμα, ενώ κάποιος άλλος συμπλήρωσε πως είχαν έρθει μαζί με τον πρίγκιπα Αρμάνδο. 

Του Θανάση Παντέ

Η συζήτηση για το Ζιρκούντ γινόταν χαμηλόφωνα ανάμεσα στον Καραμπατιάμα και τον συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον πρίγκιπα Αρμάντο. 

Της Ικαριώτισσας

Κατέβασαν ως και τανκς στους δρόμους. Αληθινός πόλεμος, αφηγείται η ΡΗΝΙΩ. Γκρεμίσανε τα γραφεία του ΕΑΜ. Αυτό το ήξερε η ΡΗΝΙΩ, αφού ήταν οργανωμένη από την κατοχή (ας είναι καλά ο μικρός ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ που έκανε σωστά και μεθοδικά τη δουλειά, σύμφωνα με την πρόταση της καθοδήγησης). 

«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ… ΓΑΜΟΙ – ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ»  

“...ήταν όμως τότε άλλα πανηγύρια, με άλλο τρόπο, με άλλο κέφι…” Για τα παλιά, τα παραδοσιακά πανηγύρια στα χωριά της Μεσσηνίας, καταθέτει την παρακαταθήκη του ο Ρήγας Φλώρος, μια μαρτυρία από τις εμπειρίες της ζωής του, έναν κατάλογο με τα ονόματα των παλιών οργανοπαιχτών και τραγουδιστών της Μεσσηνίας, φωτογραφίες από παλιά πανηγύρια και οργανοπαίχτες. Όλα αυτά και άλλα εξαιρετικά ενδιαφέροντα και συγκινητικά παρουσιάζονται στο βιβλίο του Ρήγα Φλώρου “Εμείς οι παλιοί… Γάμοι - Πανηγύρια και ιστορίες λαογραφίας”. Είναι μια σημαντική προσφορά για να διατηρηθεί η μνήμη του λαϊκού πολιτισμού σχετικά με τις χαρές των ανθρώπων της υπαίθρου. 

Στη φωτογραφία από το αρχείο του Πέτρου Τσώνη βλέπουμε τον πρώην αιρετό νομάρχη Μεσσηνίας, Δημήτρη Δράκο με τη σύζυγό του Γεωργία, στο διάδρομο του 4ου ορόφου της Νομαρχίας.

Ο Σταύρος Αριστόπουλος, που εικονίζεται στη φωτογραφία από το αρχείο του Πέτρου Τσώνη, ήταν ο πρόεδρος των τσιγγάνων που είχαν εγκατασταθεί σε τμήμα της Βιομηχανικής Περιοχής της Σπερχογείας. Ήταν ένας σεβαστός άνθρωπος, οι τσιγγάνοι τον άκουγαν, εκείνος τους υπερασπιζόταν, ενώ ήταν το πρόσωπο με το οποίο μπορούσαν να συνομιλήσουν οι “μπαλαμοί” όταν υπήρχαν ζητήματα που έπρεπε να αντιμετωπιστούν.

Της Ικαριώτισσας

Μπορούσες πια να λές πως όλα πήραν το δρόμο τους, πως γυρίζουμε σελίδα στην ιστορία, ιστορία που τη γράφουν οι λαοί; Τώρα μπορούσαν οι λαοί να κάνουν μνημόσυνο για τους πεθαμένους τους, τους εκτελεσμένους τους, να βρουν επιτέλους αναπαμό, έτσι το έλεγε η ΡΗΝΙΩ (να βρούνε οι ψυχές γαλήνη), να μετρήσουμε πόσοι έφυγαν, πόσοι έμειναν, να κουμαντάρουμε ξανά τη ζωή μας; Να μαζέψουμε τα ερείπια της ψυχής, να ξαναχτίσουμε τη ζωή με πιο γερά θεμέλια, έτσι που να μη φοβόμαστε καμία καταιγίδα από πουθενά; Να μας γίνονται οι αδυναμίες μας μαθήματα, να είναι η δική μας απάντηση στο αύριο; 

Του Θανάση Παντέ

Ιστορίες εν κινήσει με τα μέσα μαζικής μεταφοράς εν μέσω καλοκαιρινής ζέστης και έλλειψης air condition. 

Η κατάσταση διόλου ευχάριστη και δεδομένη η δυσφορία όσο και η δυσοσμία, που συνυπάρχουν σε ένα εκρηκτικό μείγμα. 

Του Θανάση Παντέ

Και όσο την άκουγαν τόσο δυσκολευόντουσαν να καταλάβουν τι συζητούσαν τέλος πάντων ο Καραμπατιάμα με τον σωματοφύλακά του.