Πώς αποφασίσατε να γυρίσετε μια ταινία για την Άλκη Ζέη;
Ήταν μια υπέροχη πρόταση που μου έκαναν τρεις πολύ καλοί φίλοι μου και συνάδελφοι σκηνοθέτες, ο Πέτρος Σεβαστίκογλου, ο οποίος τυχαίνει να είναι και γιος της Άλκης Ζέη και του Γιώργου Σεβαστίκογλου, η Στέλλα Θεοδωράκη και ο Θάνος Αναστόπουλος, που είναι και οι παραγωγοί της ταινίας. Η πρόταση ήταν κάτι παραπάνω από τιμητική και η πρόκληση πολύ μεγάλη, οπότε είπα αμέσως ναι.
Στο ντοκιμαντέρ, παράλληλα με τη ζωή της συγγραφέως, υπάρχει όλη η σύγχρονη ιστορία της χώρας…
Η Άλκη είναι μία συγγραφέας απολύτως καταξιωμένη στην Ελλάδα και διεθνώς. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 30-40 γλώσσες και χώρες, ένα πράγμα απίστευτο. Οπότε δε μ’ ενδιέφερε μια ταινία μόνο για την Άλκη ως συγγραφέα. Ήθελα να κάνω μια ταινία για την Άλκη και τη ζωή της ως ένα πρόσωπο που κυριολεκτικά κουβαλάει στο πετσί του όλη την ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Από την Αντίσταση στην Κατοχή μέχρι τις εξορίες και τις φυλακίσεις, μέχρι τον Εμφύλιο και την πολιτική εξορία στην Πρώην Σοβιετική Ένωση, την αυτοεξορία και πολιτική εξορία στο Παρίσι κατά την περίοδο της Χούντας, συν τους ανθρώπους της ζωή της. Οι φίλοι της ήταν από τον Μάνο Χατζιδάκι μέχρι τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Νίκο Γκάτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη! Δηλαδή όλο αυτό το τεράστιο μωσαϊκό που είναι η προσωπική της ζωή, είναι και η ιστορία της χώρας μας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Εκεί με ενδιέφερε να εστιάσω, πόσω μάλλον όταν έχουμε την τύχη να βλέπουμε ακόμη απέναντί μας την Άλκη, στην ηλικία που είναι σήμερα, τόσο νεανική, τόσο θαλερή, τόσο δυναμική και τόσο ενεργή.
Ταξιδέψατε και στο εξωτερικό για γυρίσματα. Πήγατε σε μέρη που έζησε…
Στην πρώην Σοβιετική Ένωση δεν ταξίδεψα γιατί δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να το κάνουμε. Μαζί με την Άλκη, όμως, πήγαμε στις Βρυξέλλες όπου ζει πλέον περίπου τρεις μήνες το χρόνο, στην κόρη της, ηρεμεί και γράφει. Επίσης πήγαμε στο Παρίσι όπου έζησε όλη την περίοδο της δικτατορίας, αυτοεξόριστη με τον άντρα της και τα παιδιά τους, τον Πέτρο και την Ειρήνη, μέχρι το ΄81-΄82 που γύρισαν οριστικά στην Ελλάδα.
Είχατε αγωνία για τη γνώμη της όταν έφτασε η ώρα να δει την ταινία;
Μέχρι να δει την ταινία, μου είχαν κοπεί τα γόνατα. Γιατί ήταν τεράστια η ευθύνη που είχα αναλάβει, τόσο για την προσωπικότητα της Άλκης και αυτού που υπήρξε η ζωή της, όσο και για το γεγονός ότι και η ίδια και η οικογένειά της, ο Πέτρος, η Ειρήνη και οι φίλοι της που συμμετέχουν στην ταινία, ο Τίτος Πατρίκιος και ο Μάνος Ζαχαρίας, ήταν κάτι παραπάνω από γενναιόδωροι απέναντί μου. Οπότε η ευθύνη ήταν διπλή και η αγωνία μου τεράστια. Αλλά πέρασα με επιτυχία τις εξετάσεις και τώρα είμαστε δυο πολύ καλές φιλενάδες. Η Άλκη Ζέη θα μπορούσε με αυτό που είναι ως προσωπικότητα, συγγραφέας, πρόσωπο τόσο καταξιωμένο διεθνώς, να έχει λίγο τη μύτη ψηλά. Ε, δεν την έχει καθόλου. Είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά απλός, γενναιόδωρος με ένα χιούμορ που «σπάει κόκαλα».
«Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης» έχει ήδη προβληθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Θα συνεχίσει την «περιοδεία»;
Ξεκίνησε πέρυσι τον Μάρτιο από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μετά έκανε μια «τουρνέ» σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, πάντα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Σάμο, Τρίπολη, Άνδρο, κλπ. Από Νοέμβριο έως τώρα τον Ιανουάριο, προβαλλόταν στην Αθήνα για 12 εβδομάδες, στον κινηματογράφο «Δαναός», κάθε Σαββατοκύριακο. Ξεκινήσαμε για δύο Σαββατοκύριακα αλλά είχε τόσο πολύ κόσμο, που πήγαμε στις 12 εβδομάδες. Το περασμένο Σάββατο παιζόταν σε Φεστιβάλ στο Βερολίνο, το Hellas Filmbox Berlin, σε 10 μέρες θα παιχτεί στις Βρυξέλλες από τον Πολιτιστικό Σύλλογο των Ελλήνων που δουλεύουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Κομισιόν, μετά στο Παρίσι και ελπίζω να προκύψουν κι άλλα ταξιδάκια για την ταινία.
Βρίσκεστε στην Καλαμάτα από χθες. Τη διοργάνωση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου πώς την είδατε;
Πολύ ωραία. Και είδα ότι και χθες και σήμερα είναι γεμάτη η αίθουσα. Αυτό, νομίζω, είναι το πιο ευχάριστο απ' όλα. Σημαίνει ότι μάλλον ο σκοπός επετεύχθη.
