Συνέντευξη στη Βένια Παπαδοπούλου
Η σχέση του Περικλή Αλμπάνη με το έργο «Ωραία μου Κυρία», έχει ιστορία. Όταν το 1994 ανεβάζει το έργο η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στον θίασο της οποίας έπαιζε τότε, η Αλίκη δεν τον βάζει να παίξει, γιατί δεν υπήρχε ρόλος αρκετά μεγάλος. Χρόνια αργότερα, το 2017, το ίδιο έργο ανεβαίνει σε διασκευή Αλέξανδρου Ρήγα, στο Πάνθεον, με πρωταγωνιστικό δίδυμο τον Κώστα Κόκλα και την Δήμητρα Ματσούκα. Ο Αλ. Ρήγας μετατρέπει τον ρόλο της κουβερνάντας του καθηγητή Χίγγινς, που είχε υποδυθεί τότε η Τασσώ Καββαδία, σε ρόλο μπάτλερ, για να παίξει ο Περικλής Αλμπάνης!
Το cast της παράστασης "Πυγμαλίων-Ωραία μου Κυρία",το 2017, στο Πάνθεον, με τον Π. Αλμπάνη στον ρόλο του μπάτλερ
Και φτάνουμε στο 2019, όπου η παράσταση «Ωραία μου κυρία» ανεβαίνει από το Μεσσηνιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία πια δική σου, πάνω στην διασκευή του Αλέξανδρου Ρήγα. Η σχέση σου με το έργο θα λέγαμε ότι είναι κάπως καρμική;
«Ναι, με ακολουθούσε από το ’94, που δεν έπαιξα με την Αλίκη, αν και ήμουν στον θίασό της, γιατί η ίδια δεν ήθελε να μου δώσει ένα ρόλο πολύ μικρό. Έγινε όμως πραγματικότητα (σ.σ η συμμετοχή του στο έργο), το 2017.Επειδή, λοιπόν, υπήρξε αυτή η σχέση κι επειδή ήθελα να τιμήσω και την Αλίκη, ανεβάζουμε αυτό το υπέροχο έργο του Μπέρναντ Σω, αυτού του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, βραβευμένου με λογοτεχνικό Νόμπελ.
Το έργο θα έλεγα ότι είναι και λίγο αυτοβιογραφία του Μπέρναρντ Σω, ως προς την αντιμετώπιση της γυναίκας, που δεν ήταν και πολύ κολακευτική. Είναι, βεβαίως, εμπνευσμένο από τον μύθο του Πυγμαλίωνα, ενός Κύπριου βασιλιά και γλύπτη, ο οποίος έφτιαξε ένα γυναικείο άγαλμα, το ερωτεύτηκε, το ονόμασε Γαλάτεια και παρακάλεσε τη θεά Αφροδίτη να της δώσει σάρκα και οστά, ώστε να γίνουν ζευγάρι. Είναι, λοιπόν, λίγο αυτοβιογραφικό το έργο, με μία δόση σαρκασμού, καθώς το τέλος το αφήνει μετέωρο, στον εκάστοτε σκηνοθέτη να το φτιάξει. Γιατί στο τέλος, η Ελίζα φεύγει. Βλέπουμε, δηλαδή παράλληλα τον Χίγγινς, μόνο του να ακούει τη φωνή της στο γραμμόφωνο κι εκείνην να πουλάει λουλούδια, σε δικό της «ανθοπωλάδικο», όπως το λέει η ίδια… Αλλά πολύ ευχάριστα».
Από τις πρόβες για την παράσταση
Να υποθέσω ότι εσύ επέλεξες το happy end;
«Εγώ το προχώρησα λίγο πιο πέρα από τον Αλέξανδρο (σ.σ Ρήγα)…»
Μη μας το πεις, για να έρθουμε να το δούμε.
«Όχι, δεν το λέμε».
Πρόκειται, λοιπόν, για μία φιλόδοξη παραγωγή του ΜΕΘ, με 21 ηθοποιούς επί σκηνής, με κοστούμια, τα περισσότερα των οποίων φέρουν την υπογραφή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, και με πρωτότυπη μουσική που γράφτηκε αποκλειστικά για την παράσταση.
«Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Σάκη τον Θεοδωρόπουλο, ο οποίος είναι πρώην πρόεδρος της Λυρικής Σκηνής και συντοπίτης μου, από τη Μεσσήνη, ο οποίος και μεσολάβησε ώστε να πάρουμε τα κοστούμια. Έχουμε ξαναπάρει κοστούμια της Λυρικής, στη Λωξάντρα, πάλι από τον Σάκη, οπότε τον ευχαριστούμε διπλά.
Τη μουσική την έχει γράψει ερασιτέχνης, ηθοποιός, εκ των έσω δηλαδή, ο Ηλίας ο Παναγιωτόπουλος. Έχει γράψει πέντε πρωτότυπα τραγούδια για την παράσταση, είναι υπέροχα τραγούδια. Βέβαια η μουσική επένδυση είναι από το κλασσικό έργο και την έχει επιμεληθεί η Βίνα η Μάλαμα.
Είναι κάτι πρωτότυπο και αρκετά φιλόδοξο για ερασιτεχνική παραγωγή, έτσι δεν είναι;
«Αυτήν την έννοια έχει, νομίζω, το ερασιτεχνικό θέατρο, να ψάχνονται οι ίδιοι οι ηθοποιοί, να βρούνε τα κοστούμια και τα σκηνικά τους, είναι πολύ δημιουργικό αυτό».
Κάνεις και τη σκηνογραφία της παράστασης. Πρώτη φορά;
«Έκανα και στον Οδυσσεβάχ, (σ.σ. το παιδικό που ανέβασε το ΜΕΘ, τον χειμώνα). Ξέρεις, πολλές φορές έχεις στο μυαλό σου κάτι και δεν είναι στου σκηνογράφου το μυαλό πολύ έντονα αυτό που έχεις εσύ, οπότε, προσπαθείς να προσαρμοστείς μετά σκηνογραφικά με την σκέψη του σκηνογράφου και πολλές φορές σε μπερδεύει ή χαλάει λίγο τη μαγιά που έχεις στο μυαλό σου».
Θα έχουμε λοιπόν κάτι ακόμη να δούμε από σένα…
«Ναι, νομίζω ότι είναι καλή. Προσπάθησα να μπω στο πνεύμα της εποχής, γιατί μεταφερόμαστε στο 1930».
Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Περικλής Αλμπάνης ξεκίνησε ως ερασιτέχνης ηθοποιός, το 1979, ιδρύοντας μια θεατρική ομάδα στον Πολιτιστικό Σύλλογο της Μεσσήνης, απ’ όπου και έλκει την καταγωγή του. Το 1981 γίνεται μέλος του Μεσσηνιακού Ερασιτεχνικού Θεάτρου, και από τον Νοέμβριο του 1983, εντάσσεται στο νεοσύστατο τότε ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, έως το 1991, οπότε ανεβαίνει στην Αθήνα και εργάζεται ως επαγγελματίας ηθοποιός, τα πρώτα χρόνια μάλιστα με τον θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Είκοσι χρόνια μετά, το 2011, ξανακατεβαίνει στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, μετά από πρόσκληση του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή, Αλέξανδρου Κολιόπουλου, και παραμένει για μία διετία, έως το 2013.Την ίδια περίοδο, ξεκινάει να σκηνοθετεί το Θεατρικό Εργαστήρι της Μεσσήνης, στο οποίο παρέμεινε 5 χρόνια. Το 2014 αναλαμβάνει σκηνοθετικά και την ερασιτεχνική ομάδα της Σπάρτης, με την οποία ανεβάζει δύο έργα. Ακολουθεί, το 2016, η πρόταση από το ΜΕΘ, όπου συνεχίζει μέχρι και σήμερα, έχοντας ήδη ανεβάσει έξι θεατρικά: την «Κόμισσα της Φάμπρικας», τη «Λωξάντρα», το «Δεν είμαι εγώ», την «Αντιγόνη», τον Οδυσσεβάχ» και τώρα την «Ωραία μου Κυρία». Μιλώντας γι’ αυτό, ο ίδιος κάνει λόγο για «ηθική υποχρέωση» να υπηρετήσει το ΜΕΘ ως σκηνοθέτης, καθώς του είχε δώσει ένα πολύ μεγάλο βήμα στο ξεκίνημά του, το 1981, με τον Λυκούργο Καλλέργη.
Από την πλούσια πορεία σου στο ερασιτεχνικό θέατρο, προφανώς, αντιλαμβάνεται κανείς την αγάπη σου προς αυτό και την επιθυμία σου να του προσφέρεις με όποιον τρόπο μπορείς.
«Παθιασμένα θα έλεγα και καταλαβαίνω τα παιδιά του ερασιτεχνικού θεάτρου γι’ αυτό και είμαι ανεκτικός μαζί τους. Πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά κάνουν ένα λειτούργημα. Πολλές φορές βιοπορίζονται πολύ σκληρά και το βράδυ έρχονται για να μάθουν θέατρο, αντί να κάνουν κάτι άλλο. Αυτό με συγκινεί πολύ. Και θέλω να ευχαριστήσω και το ΔΣ του ΜΕΘ, με προεξάρχοντα τον Γιώργο τον Παντελόπουλο, που είναι αρωγός σ’ αυτήν την ωραία προσπάθεια, υλικά και προ πάντων ηθικά.
Θέλω να μιλήσουμε για το ερασιτεχνικό θέατρο στην Καλαμάτα και την ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας. Οι ομάδες είναι αρκετές. Ποιά είναι η εικόνα που έχεις σχηματίσει για την ποιότητα της δουλειάς τους;
«Κατ’ αρχάς, είναι ευχάριστο σαν γεγονός να υπάρχουν πολλές θεατρικές ομάδες, ούτως ώστε ο θεατής να έχει την επιλογή να παρακολουθήσει όποια παράσταση θέλει και να μην σχηματίσει άποψη για το ερασιτεχνικό θέατρο από την δουλειά μίας μόνο ομάδας. Και δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστικό το ερασιτεχνικό θέατρο. Ούτε τα παιδιά που παίζουν σε αυτό ούτε οι ιθύνοντες των ερασιτεχνικών θιάσων πρέπει να το βλέπουν έτσι. Πρέπει να το βλέπουμε ως ένα βήμα προς τον Πολιτισμό. Να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να γίνονται όσο το δυνατόν αρτιότερες παραστάσεις. Δεν δικαιολογώ τη θέση, εντάξει μωρέ, ερασιτέχνες είμαστε. Αγαπάω τόσο πολύ το θέατρο, που δεν μ’ αρέσει να το βλέπω να κακοποιείται».
Επομένως, βλέπεις να υπάρχει καλό επίπεδο στις ομάδες τα πόλης μας;
«Ναι, υπάρχει καλό επίπεδο. Ένα μείον, όμως για την πόλη μας, είναι ότι δεν έχουμε αίθουσες. Όλες οι παραστάσεις των ερασιτεχνικών ομάδων φιλοξενούνται σε δύο αμφιθέατρα, είτε στο Εργατικό Κέντρο είτε στο Πνευματικό. Βεβαίως υπάρχει κι ένα πολύ ωραίο θεατράκι στο Μέγαρο Χορού, αλλά ακόμη δεν έχουν πρόσβαση τα ερασιτεχνικά σχήματα εκεί, ενώ θα έπρεπε».
Έχεις δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή σου, ότι το μέλλον του θεάτρου στην Καλαμάτα θα μπορούσε να είναι ευοίωνο, εάν υπήρχε μία δραματική σχολή, αναγνωρισμένη από το κράτος.
«Ναι, το πιστεύω αυτό, γιατί έχει χώρο. Είναι μεγάλη πόλη, αναπτύσσεται πολύ και θα μπορούσε, αν θέλεις, να γίνει το αντίστοιχο ΚΘΒΕ, στην Καλαμάτα, δηλαδή το Κρατικό Θέατρο Νοτίου Ελλάδος».
Πολύ ωραία ιδέα…
«Έχει κάνει μια κίνηση, τώρα, ο Γιάννης ο Μαργαρίτης (νυν καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας), με το θεατρικό εργαστήρι. Αυτό είναι ένα πολύ θετικό βήμα. Θα έπρεπε, όμως, το υπουργείο Πολιτισμού να αφουγκράζεται καλύτερα. Ο Πολιτισμός είναι το Α και το Ω και δεν το καταλαβαίνουν οι κρατούντες. Νομίζουν ότι είναι σε δεύτερη μοίρα..»
Προσκαλώντας το κοινό της Καλαμάτας στην Ωραία μου Κυρία, τί θα ήθελες να τους πεις, με τί θα ήθελες να τους προσελκύσεις;
«Όσοι αγαπάνε, κατ’ αρχήν το καλό θέατρο-γιατί προσπαθούμε να κάνουμε καλό θέατρο-, να έρθουν να δουν την παράσταση. Δεύτερον, βλέποντας αυτήν την παράσταση, πολλοί από μας, κυρίως οι άνδρες, θα διαπιστώσουν πράγματα μέσα από τον ίδιο τους τον εαυτό. Θα κάνουν έναν παραλληλισμό και θα έχουν πολύ λόγο μετά να συζητήσουν γι’ αυτήν την παράσταση, γιατί υπάρχει η αέναη πάλη των δύο φύλων-το βάζει κι αυτό μέσα ο Μπέρναρντ Σω. Και στο τέλος, θα κρίνουν οι ίδιοι ποιό συμπέρασμα τους ταιριάζει καλύτερα με τον σύντροφό τους.
Θα είναι δηλαδή και διδακτικό το έργο για τη σχέση των δυο φύλων…
«Βεβαίως, πολύ διδακτικό. Γιατί μετά απ’ όλη αυτήν την πάλη και τη σύγκρουση που γίνεται μεταξύ τους, οι δυο τους ξανασυστήνονται από την αρχή».
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ως Ελίζα Ντούλιτλ, πλάι στον Κώστα Μουσούρη, στο πρώτο ανέβασμα του έργου,το 1958-59, που την καθιέρωσε ως θεατρική πρωταγωνίστρια
Τιμής ένεκεν στην Αλίκη
Μιλώντας για τα επόμενα σχέδια που προγραμματίζει με το ΜΕΘ, μας ανακοινώνει ότι το καλοκαίρι, κατά πάσα πιθανότητα, θα ανεβάσουν το ίδιο έργο και στο Κάστρο για τέσσερις παραστάσεις.
Για τον προσεχή Οκτώβριο προγραμματίζουν τη «Μελωδία της Ευτυχίας», το τελευταίο έργο που ανέβασε με τον θίασό της η Αλίκη Βουγιουκλάκη, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να την τιμήσει. Ήταν, άλλωστε και η τελευταία παράταση που έπαιξαν μαζί.
«Θέλω να αφιερώσω την παράσταση αυτή καθ’αυτή στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, σε αυτήν την γυναίκα που μου άλλαξε όλη τη ζωή.
Αυτή η παράσταση προσωπικά εμένα μ’έχει ‘καρφώσει’, γιατί μου άρεσε πολύ αυτή (σ.σ. η Αλίκη), ήταν υπέροχη σε όλο αυτό που εξέπεμπε στο κοινό και μας λείπει πολύ. Εμένα μου λείπει πολύ. Γιατί ήμουν τέσσερα χρόνια μαζί της. Με είχε «ανακαλύψει», παρακολουθώντας μία παράσταση που έπαιζα κι από τότε ήθελε να είμαι στον θίασό της, δεν ήθελε να φύγω ποτέ. Η γυναίκα αυτή είχε ένα προτέρημα, όταν σε πλησίαζε και σε άγγιζε εσωτερικά, γινόσουν ένα μ’ αυτήν. Και μου είχε δώσει αυτήν τη δυνατότητα εμένα, να με αγγίξει. Γιατί είναι πολύ δύσκολο -έστω να πετάξεις- δεν χρειάζεται να φτάσεις πολύ ψηλά. Κι εμένα μου έδωσε τη δυνατότητα να πετάξω λίγο. Και τό ‘νιωσα αυτό το πέταγμα, οπότε ήμουνα πολύ ευχαριστημένος και πολύ γεμάτος από αυτό. Δυστυχώς μας έφυγε νωρίς».
Info:
Η παράσταση «Ωραία μου Κυρία» κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 29 Μαρτίου, στις 21:30, στο Πνευματικό Κέντρο. Θα παίζεται μέχρι τις 14 Απριλίου.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο και Δευτέρα στις 21:30 και Κυριακή στις 20:00.
Προπώληση εισιτηρίων στο Βιβλιοπωλείο Μακρή. Για κρατήσεις θέσεων, στο τηλ. 6945 237722.
