Όλα κατέτειναν στο να γίνει η ΝΔ ένα κόμμα που θα δίνει την δυνατότητα σε όλη την κοινωνία να εκφραστεί μέσα από αυτήν και στο να διαχυθούν σε όλους οι φιλελεύθερες ιδέες της.  Δυστυχώς όμως, αυτά τα όργανα δεν λειτούργησαν ποτέ, όπως έπρεπε να λειτουργήσουν. Στα …χαρτιά υπήρχαν, όμως χρησιμοποιήθηκαν εν πολλοίς για προσωπική προβολή μεμονωμένων ατόμων, τόσο των τοπικών κοινωνιών όσο και της κεντρικής πολιτικής σκηνής..
Όταν οι συγκυρίες δεν …βόλευαν την ατομική προβολή, η ιδεολογία και η πίστη σε κοινές αρχές και αξίες «πήγαιναν περίπατο». Πλείστα τα παραδείγματα ανθρώπων που αναδείχτηκαν μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, τιμήθηκαν από τους ψηφοφόρους του κόμματος, τιμήθηκαν από τους πρωθυπουργούς με κυβερνητικές θέσεις, εκπροσώπησαν το κόμμα σε ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα,  αλλά την «κρίσιμη ώρα», όπου η ατομική τους φιλοδοξία συγκρούονταν με την κομματική ενότητα και ταυτότητα, προτίμησαν την ατομική τους φιλοδοξία.
Έφτιαχναν το δικό τους ..φέουδο, με τους δικούς τους υπηκόους. Κάποιοι από αυτούς είχαν το θάρρος να φύγουν, κάποιοι άλλοι όμως είχαν το …θράσος να παραμείνουν και να μισοκλείνουν το μάτι τόσο στους εντός, όσο και στους εκτός, λοξοκοιτάζοντας προς κάθε κατεύθυνση.
Κάποιοι άλλοι διακρίθηκαν στα μαγειρέματα και κάποιο τρίτοι στις συνομωσίες και στις ανίερες συμμαχίες, ενώ κάποιοι  αναδείχθηκαν πρωταθλητές στις υπόγειες διαδρομές.
Η Νέα Δημοκρατία έφτασε να αποτελείται, όχι από άτομα ταγμένα στον κοινό σκοπό αλλά από μικρότερες αντιμαχόμενες κοινωνίες, που κάθε μια προσπαθούσε να επιβάλλει τους νόμους και τις αρχές της στην άλλη.
Παρά ταύτα, κατάφερε να διατηρήσει ισχνές δυνάμεις, οι οποίες, την κρίσιμη ώρα της ολοκληρωτικής σάρωσης του πολιτικού συστήματος, την κράτησαν ζωντανή. Θέλετε γιατί λειτούργησε το συλλογικό  ένστικτο; Θέλετε γιατί βρέθηκε στο τιμόνι της ένας αρχηγός, επί δεκαετία εξωσυστημικός; Πάντως τα κατάφερε να επιβιώσει.
Και πάλι όμως έκαναν την εμφάνισή τους οι περίεργοι υπόγειοι διαδρομιστές που την αποσταθεροποίησαν, πληγώνοντας αυτή τη φορά, όχι μόνο το κόμμα αλλά και την πολύπαθη χώρα μας. Όπως και να’ χει σήμερα η ΝΔ «πατάει και πάλι στα πόδια της», έχοντας νέο αρχηγό.   
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθύνθηκε στην κοινωνία, υπερασπιζόμενος το, ομολογουμένως κοινωνικά ενοχλητικό, έργο του και το έργο της κυβερνήσεως της οποίας ήταν μέλος, μίλησε με ευθύτητα και ειλικρίνεια, υποσχέθηκε δάκρυα και ιδρώτα, περικοπές δαπανών και δημιουργία κομματικών θεσμών, μικρών, ευέλικτων, δημοκρατικών, όπου όλοι  (αρχηγού συμπεριλαμβανομένου) θα αξιολογούνται και  κέρδισε. Δείγμα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα. Δείγμα ότι ο κόσμος κουράστηκε να ζει σε  μια διαρκή αγωνία για το ποιος θα υποστηρίξει ποιον και με τι αντάλλαγμα. Ποιος θα υπονομεύσει ποιον και ποιος θα επικρατήσει. Ποιος θα κάνει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση. Ποιος θα έχει τους περισσότερους κλακαδόρους… 
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ΝΔ έχει ανάγκη από στελέχη που, μαζί με τον αρχηγό, θα διαφυλάξουν την ιστορική της παρακαταθήκη, θα αναδείξουν τις ιδέες και τις αξίες της και θα εργαστούν σκληρά, πολύ σκληρά, για την ανοικοδόμηση της χώρας. Όλοι χωρούν, κανείς δεν περισσεύει. Αρκεί όλοι να αφήσουν πίσω τους όσα μετέτρεψαν τη ΝΔ από κόμμα θεσμών και αξιών, σε κόμμα φέουδων και εκλογικών μηχανισμών. Αρκεί να καταλάβουν όλοι ότι οι δημοκρατικές και ανοιχτές διαδικασίες δεν οδηγούν σε εσωστρέφεια, ούτε «πολώνουν» το κλίμα. Οι δημοκρατικές διαδικασίες εξασφαλίζουν την διαφάνεια και την σταθερότητα. Όλα τα άλλα, οι αόριστες καταγγελίες, οι αποσύρσεις ενδιαφέροντος στο όνομα δήθεν της ενότητας δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να υπονομεύουν. Και την ίδια την ενότητα και αυτόν που θα αναδειχτεί, όντας μόνος του υποψήφιος…. Το λόγο στο εξής πρέπει να έχει η κοινωνία και μόνο. Είναι ο μονόδρομος, ώστε « τέλος πάντων να τραβούμ’ εμπρός…»