Ενίοτε δε πάνω στην έπαρση του, επειδή θα έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη, τα έσκιζε κιόλας. Τα μνημόνια βέβαια ζουν και βασιλεύουν και μάλιστα με την υπογραφή του μεγαλύτερου διώκτη τους. Μάλιστα οι δανειστές μάζεψαν τις σκισμένες σελίδες και μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί σερβίροντας ένα 4ο μνημόνιο ύψους 3,6 δισ.
Όλοι θα ακούσατε, εικάζω, ότι η έκθεση της Eurostat για την ελληνική οικονομία ήταν θετική σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης και γι αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ πανηγύριζε. Με τέτοια δεδομένα πήγε στο Eurogroup βέβαιη, όπως και άλλες φορές, ότι θα κλείσει η συμφωνία και θα ξεκινήσει η περίφημη συζήτηση για το χρέος. Αντί, όμως, για επιτυχία προέκυψε ψυχρολουσία και απαίτηση για ένα νέο πακέτο το οποίο θα ενεργοποιηθεί, υποτίθεται, μόνο σε περίπτωση που το πρωτογενές πλεόνασμα είναι κάτω από το 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Η κυβέρνηση, ασφαλώς, και οι δανειστές δεν έκαναν καμιά αναφορά σε νέο μνημόνιο γνωρίζοντας τον αντίκτυπο που έχει στην ελληνική κοινωνία αυτή η λέξη. Και επειδή η δημιουργική ασάφεια ζει και βασιλεύει και οι διπλές ονομασίες έχουν πια καθιερωθεί στη χώρα (βλέπε τρόικα ή θεσμοί ) το είπαν κάποιοι πακέτο ασφαλείας και άλλοι μηχανισμό εξισορρόπησης, δημοσιονομικό φρένο, κόφτη, μηχανισμό δέσμευσης κ.α. Πώς θα βαφτιστεί στη συνέχεια και ποια θα είναι η τελική ονομασία είναι, μάλλον, αδιάφορο. Αυτό που έχει σημασία σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών είναι πως πρόκειται για 4ο μνημόνιο. Και τούτο τα λέει όλα, νομίζω.
Το πακέτο αυτό με το οποίο θεσμοθετείται ένας μόνιμος μηχανισμός λιτότητας περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα, όπως μείωση συντάξεων και μισθών στο δημόσιο, απελευθέρωση απολύσεων, αύξηση ΦΠΑ κλπ. Είναι χαρακτηριστικό, ωστόσο, ότι η διαφωνία που προέκυψε ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους δανειστές, και οδήγησε στη ματαίωση του Eurogroup της Μ. Πέμπτης, δεν έχει σχέση με την αποδοχή ή όχι του πακέτου, ούτε με διαφορές για τα πεδία που θα γίνουν οι περικοπές, αλλά με τον αν θα ψηφιστούν ή όχι από την Βουλή, τώρα, τα προληπτικά αυτά μέτρα. Η κυβέρνηση, βέβαια, σήκωσε πάλι το λάβαρο της αντίστασης και με τυμπανοκρουσίες δηλώνει ότι δεν πρόκειται να νομοθετήσει προληπτικά μέτρα, αφού η νομοθέτηση υπό αίρεση είναι αντίθετη με το ελληνικό Σύνταγμα. Μένει να δούμε ποια θα είναι η τελική κατάληξη.
Για την ώρα ξεκίνησε μια επιχείρηση τρομοκράτησης του κόσμου, αφού άρχισαν να συγκεντρώνουν τα αποθεματικά διαφόρων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδας δημιουργώντας ένα σκηνικό που είδαμε και πέρσι περίπου τέτοια εποχή. Βγήκαν και οι ανώνυμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και δήλωσαν στο Reuters ότι τα χρήματα επαρκούν ως τον Ιούνιο. Ακούστηκαν πάλι οι γνωστές φωνές περί χρεοκοπίας και Grexit. Στήνεται με δυο λόγια ένα σκηνικό υποτιθέμενης ρήξης και επερχόμενης καταστροφής για να εκβιαστεί για μια ακόμη φορά ο λαός να αποδεχτεί τα επώδυνα μέτρα. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, καθόλου συμπτωματικά, συζητά το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό την περίοδο των διακοπών του Πάσχα, μειώνει τις νέες συντάξεις κατά 30%, τις επικουρικές και τις αναπηρικές κατά 40%, καταργεί το ΕΚΑΣ, καθιερώνει εθνική σύνταξη εξαθλίωσης και πείνας και οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους σε συνταξιοδότηση στα 67. Επιπλέον η ανεργία καλπάζει, χιλιάδες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και η δημόσια περιουσία πωλείται έναντι πινακίου φακής. Συνεχίζει, όμως, να κινείται στις μνημονιακές ράγες και να επιμένει ότι θα τηρήσει κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα του Ιουνίου. Υπάρχει, άραγε, στις μέρες μας καλύτερο παράδειγμα υποτέλειας, συνθηκολόγησης και παράδοσης της χώρας στους δανειστές;
*Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
