Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το παραδοσιακό λιμάνι της Πύλου, ενταγμένο στον κατάλογο ξεπουλήματος του ΤΑΙΠΕΔ. Πρόσφατη είναι επίσης και συστημική φρίκη που προκάλεσε η προστασία της περιοχής Αφάντου στην Ρόδο, μέσω της αναοριοθέτησης του αρχαιολογικού χώρου και η κυβερνητική «φούρια» να καθησυχαστούν οι «επενδυτές». Υπογραμμίζοντας, έτσι, τα εξαιρετικά πεπερασμένα όρια με τα οποία αντιλαμβάνεται την προστασία περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς το αστικό κράτος.
Η γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων στις 7 Απρίλη με την οποία εγκρίθηκε μεν η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για το έργο «Νέα Μαρίνα Πύλου», αλλά με όρους που ουσιαστικά καθιστούν την «επένδυση» καθόλου «ελκυστική», σύμφωνα με τα αγοραία κριτήρια «επενδυτών» και ΤΑΙΠΕΔ, που προωθεί την ιδιωτική «εκμετάλλευση» αυτού του πανέμορφου, ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, τόπου, προκάλεσε μεγάλο κύμα πανικού στην κυβέρνηση. Το θέμα δεν έφτασε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ενώ, παράλληλα, στην περιοχή, μετέβη ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό, Τέρενς Κουίκ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, «έπλεξε» και το «εγκώμιο» στο τουριστικό κεφάλαιο, ως μια έμμεση, πλην σαφής, πολιτική «διαβεβαίωση», ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από την αγοραία πορεία της.
Πλέον φαίνεται ότι η κυβέρνηση περνά στην «β” φάση»: Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα επιστρέφει στο ΚΣΝΜ για να συζητηθεί ξανά, λόγω ένστασης του ΤΑΙΠΕΔ στην προηγούμενη γνωμοδότηση. Αυτή τη φορά όμως η κυβέρνηση είναι περισσότερο προετοιμασμένη. Εχει «χρεωθεί», μάλιστα και συγκεκριμένος άνθρωπος, από τα «σπλάχνα» της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που επιστρέφει στο ΥΠΠΟ για να «περάσει» την κυβερνητική «γραμμή».
Η ουσία είναι, ότι ανεξάρτητα από γνωστά, στα αρχαιολογικά συμβούλια, «τεχνάσματα» κάθε ενδιαφερόμενου για να προσπεράσει τα αρχαιολογικά «εμπόδια» – όπως π.χ. να αποδεχθεί επιμέρους όρους για να εξασφαλίσει θετική γνωμοδότηση στο σύνολο του αιτήματος – τα οποία πιθανόν να χρησιμοποιήσει και το ΤΑΙΠΕΔ, τα μέλη του συμβουλίου καλούνται, για μια ακόμη φορά, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Καλούνται να υπερασπίσουν την επιστημονική τους αξιοπρέπεια και τον ρόλο τους ως «ασπίδας» της πολιτιστικής κληρονομιάς έναντι της αγοραίας, καταστροφικής επέλασης. Να υπερασπίσουν το γενναίο βήμα που έκαναν στις 7 Απρίλη και να μην μετατρέψουν την Πύλο σε Φλοίσβο.
Αλλωστε, το διακύβευμα ξεπερνά την Πύλο. Αφορά στο αν θα αφήσουμε, συνολικά, τα υλικά σπαράγματα της συλλογικής μνήμης του λαού μας να μετατραπούν σε «επενδυτικά» «Κλοντάικ» προς όφελος μιας χούφτας μεγάλων επιχειρήσεων ή/και πολυεθνικών. Στόχος προ-μνημονιακός, ο οποίος όμως επανέρχεται δριμύτερος με τους εκβιασμούς των «προαπαιτούμενων» και των μνημονιακών υποχρεώσεων.
Το λιμανάκι της Πύλου όμως, οι ψαρόβαρκές του, οι αρχαιότητες και η φύση που το αγκαλιάζει, δεν έχουν αναλάβει καμία υποχρέωση έναντι οποιουδήποτε. Υπήρχαν πριν από μας. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν και για τα παιδιά μας.
*Ιστότοπος «για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας»
