Η πρόταση του Σταμάτη Μπεχράκη προς την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Πελοποννήσου έχει ως εξής: «Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΠΕΔ πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει τον ελάχιστο αριθμό των φιλοξενιών των προσφύγων κατά δήμο της Πελοποννήσου με βάση πληθυσμιακά κριτήρια για ένα χρονικό διάστημα καθώς και με ένα δύσκολο και ένα ήπιο σενάριο αριθμό εισόδου προσφύγων στη χώρα μας. Οι δήμοι αναπροσαρμόζουν και επιμερίζουν τον αριθμό των προσφύγων λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα επιχειρησιακή και οικονομική κατάσταση των Ο.Τ.Α συνολικά. Κράτος και Περιφέρεια υποστηρίζουν έμπρακτα το δημοκρατικό αυτό σχεδιασμό. Σε περίπτωση άρνησης κάποιου δήμου αναλαμβάνει τη φιλοξενία μόνο του ελάχιστου αριθμού προσφύγων που του αναλογεί. Όποιος δήμος έχει τη δυνατότητα και αναλαμβάνει μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων ενισχύεται επιπλέον οικονομικά και ουσιαστικά στις υποθέσεις του.
Όλη η προοδευτική αυτοδιοίκηση αγωνίζεται μακροχρόνια για την ουσιαστική μεταφορά εξουσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων από το κέντρο προς τους περιφερειακούς και τοπικούς δημόσιους θεσμούς. Ειδικά δε για ένα ανθρωπιστικό θέμα, όπως είναι η φιλοξενία των προσφύγων, θα πρέπει το κεντρικό κράτος και η Τοπική Αυτοδιοίκηση να δρουν και να συνεργούν ως διακριτοί πόλοι ενός ενιαίου πολιτικού και διοικητικού συστήματος της χώρας. Ειδικά για ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, που δεν δημιουργήθηκε με υπαιτιότητα της χώρας μας, όλοι οι δήμοι είναι ανάγκη να βάλουν πλάτη με προσήλωσή στις αξίες του ανθρωπισμού και του αυτοδιοικητικού κινήματος, ώστε να βρεθούν χώροι για τη φιλοξενία προσφύγων και να αποσυμφορηθούν οι περιοχές που δέχονται, αυτή τη στιγμή, το μεγαλύτερο βάρος. Να σημειώσουμε δε όταν απασχόλησε την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Πελοποννήσου καταγγελίαότι κακώς αγνοήθηκε από την κυβέρνηση και την Περιφέρεια ο Δήμος Τρίπολης, για την υπόδειξη χώρου φιλοξενίας στα όρια του, διαμαρτυρηθήκαμε όλοι διπλά και προς την κυβέρνηση, γιατί δεν επικοινώνησε με το Δήμο Τρίπολης και συνομίλησε μόνο με τον Περιφερειάρχη, αλλά και προς τον περιφερειακό θεσμό γιατί δεν συνομίλησε με το Δήμο ως όφειλε θεσμικά.
Είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει σημείο της χώρας το οποίο να μην ανήκει σε κάποιο Δήμο και κατά συνέπεια είναι λογικό και αναγκαίο τα δημοτικά συμβούλια να έχουν λόγο και πρέπει να υποδεικνύουν ποιους χώρους θα διαθέσουν για τη φιλοξενία προσφύγων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την κατάλληλη στήριξη από την κεντρική κυβέρνηση. Επομένως, ο αναλογικός διαμοιρασμός των φιλοξενιών, ώστε να κατανεμηθεί κατά κάποιο τρόπο ισοβαρώς το όλο το ζήτημα, δεν είναι όπως μερικοί θεωρούν θέμα αντιπαράθεσης με τη κυβέρνηση αλλά κυρίως εσωτερικό αυτοδιοικητικό πρόβλημα και δοκιμασίας για τι είναι αυτοδιοίκηση. Η σκέτη άρνηση σε μια πρόταση για ένα χώρο φιλοξενίας και η ανυπαρξία εναλλακτικής πρότασης του κάθε δήμου για το χώρο, απλά γελοιοποιεί την έννοια της αυτοδιοίκησης και την καταρρακώνει ως συντεχνία με τοπικά μικροσυμφέροντα στα μάτια των πολιτών μάλλον ως ένα εξωραϊστικό σύλλογο γειτονιάς.
