«Δύο εμβληματικά ελληνικά προϊόντα όπως η φέτα και οι ελιές Καλαμάτας, σε αντίθεση με 251 άλλα ευρωπαϊκά ΠΟΠ και ΠΓΕ προϊόντα έμειναν απροστάτευτα», υπογράμμιζε ο Μανώλης Κεφαλογιάννης μεταξύ άλλων σε ερώτηση που κατέθεσε στις 7 Ιουλίου στο Ευρωκοινοβούλιο. Τον Οκτώβριο δε, 28 βουλευτές της ΝΔ κατέθεσαν ερώτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, κατηγορώντας την ελληνική κυβέρνηση για την προσπάθεια που έκανε τότε, ώστε να αλλάξει στη Συμφωνία αυτό που αφορούσε την ελληνική φέτα. Εκεί υπήρχε ένας έντονος καταγγελτικός λόγος, ότι η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε, ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και ότι αυτοί ποτέ δεν θα ψηφίσουν κάτι τέτοιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Και οι «δημοσιογράφοι» που πριν λίγους μήνες έβλεπαν στους χειρισμούς Αποστόλου, «ξεπούλημα» της φέτας, σήμερα διαπιστώνουν ότι είναι απλά Σάββατο και καιρός για συμψηφισμό των ευθυνών, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουν τις αρνητικές εντυπώσεις από την στάση των 8 ευρωβουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Και από το "ξεπούλημα" του καλοκαιριού, περάσαμε στο "λαϊκίζουν με τη φέτα" οι επικριτές της στάσης των 8 ευρωβουλευτών! Νισάφι πια. Τόση πολλή αντικειμενικότητα δεν την μπορεί να την καταναλώσει η χώρα!
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά.
ΠΡΩΤΟΝ: Ο δρόμος για τη νόμιμη αντιγραφή της ονομασίας «φέτα» από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης άνοιξε το 2013 με τις τότε διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά. Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης, συντονιστής της διαπραγμάτευσης από την ελληνική πλευρά ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης Νότης Μηταράκης, υπεύθυνος για το εξωτερικό εμπόριο.
Μετά απ’ αυτή τη συμφωνία μπορεί να εισέρχεται και στην Ευρώπη από τον Καναδά λευκό τυρί, τύπου φέτα, που αναφέρει στη συσκευασία τη φράση "Made in Canada", ενώ όλοι οι νέοι παραγωγοί καναδικού λευκού τυριού θα πρέπει επιπλέον, να αναγράφουν στα προϊόντα τους ότι είναι απομιμήσεις ("feta-style cheese" ή "feta imitation cheese").
Οι φόβοι ότι το περιεχόμενο της συμφωνίας με τον Καναδά θα αποτελούσε οδηγό για τις επόμενες εμπορικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαιώθηκαν με την επικύρωση της συμφωνίας με τις χώρες της Νότιας Αφρικής .
Τα «βέτο», οι καταγγελίες και άλλα ηρωικά, τότε έπρεπε να είχαν τεθεί. Τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2013. Μετά «πέταξε το πουλάκι» όπως λέει ο λαός. Ας μην τείνουν λοιπόν το δάχτυλο σε λάθος κατεύθυνση τα συνήθη παπαγαλάκια.
Για να μπούμε στο κλίμα της εποχής, αξίζει να θυμηθούμε τις δηλώσεις του ανεξάρτητου, τότε, βουλευτή Κοζάνης Γ. Κασαπίδη, που διαπραγματευόταν την επιστροφή του στη Ν.Δ.: «Η φέτα είναι καταλυτική. Χάνεται η φέτα, χάνεται ο Κασαπίδης. Ούτε καν συνεργασία δεν συζητώ. Η φέτα είναι το αεροπλανοφόρο του στόλου των ελληνικών προϊόντων. Και εμείς βάζουμε πάνω στη φέτα την καναδέζικη σημαία; Μόνο από την εξαγωγή της φέτας μπορούμε να βγάλουμε 2 δισ. ενώ ψάχνουμε πια και το ευρώ». Φυσικά η φέτα όντως «χάθηκε» και ο κ. Κασαπίδης επέστρεψε αργότερα στη Ν.Δ. Και έχει τη σημασία της η προηγούμενη υπενθύμιση, αφού μόλις προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης «καρατόμησε» τον Γιώργο Κασαπίδη από την θέση του τομεάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων της ΝΔ, μιας και τάχθηκε κατά των ευρωβουλευτών του κόμματός του που ψήφισαν την τελική συμφωνία στην Ευρωβουλή!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Γίνεται λοιπόν σαφές πως τη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Καναδά την βρήκε η σημερινή κυβέρνηση ουσιαστικά τελειωμένη από την προηγούμενη. «Έχουμε μπροστά μας μία συμφωνία που σχεδιάστηκε το 2002-2003, μονογραφήθηκε το 2013 και έκλεισε το 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά», δήλωνε το περασμένο καλοκαίρι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου. Παρ’ όλα αυτά έδωσε μεγάλη μάχη να ανοίξει και πάλι το θέμα και κατάφερε τουλάχιστον να εξασφαλίσει τη δέσμευση της Κομισιόν ότι, μετά την παρέλευση της μεταβατικής πενταετίας, θα υπάρξει πλήρης προστασία για την ελληνική φέτα, όπως και για τα υπόλοιπα τυριά ΠΟΠ. Επιτεύχθηκε ό,τι περισσότερο μπορούσε να επιτευχθεί υπό τις δεδομένες συνθήκες, καθώς μπαίνουν οι βάσεις για αναθεώρηση της συμφωνίας, με σκοπό την πλήρη προστασία της φέτας, προτού αρχίσει να παγιώνεται μια κατάσταση αρνητική.
ΤΡΙΤΟΝ: Είναι φανερό πως η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, μετά και το τετελεσμένο γεγονός που βρέθηκε απ’ την προηγούμενη, και εν μέσω πολλών ανοιχτών ζητημάτων με τους εταίρους δεν ήταν σε θέση να προβάλει μία γενικότερη αντίσταση στο θέμα της CETA, παρά τη διαφορετική πολιτική της θέση. Οι συνθήκες έγιναν ακόμη πιο δυσμενείς για αυτήν μετά και τον συμβιβασμό της Βαλονίας (πλούσιο κρατίδιο του Βελγίου), η οποία ενώ αρχικά αντιστάθηκε, μετά από τις ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε, τελικά υποχώρησε. Η Ελλάδα, λόγω οικονομικών και γεωπολιτικών συσχετισμών δεν είχε περιθώριο μεγαλύτερων ελιγμών στο θέμα της CETA. Το 2016 δεν είχε καμία σχέση με το 2013. Οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές. Τότε κατά της CETA είχαν συνταχθεί δυνάμεις σχεδόν από όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό φάσμα και δεν κρεμόταν πάνω από τη χώρα η δαμόκλεια σπάθη της αξιολόγησης κ.ά. Υπήρχαν μεγάλες δυνατότητες για σημαντικές αλλαγές στην συμφωνία, που πέρασαν αναξιοποίητες και λόγω ιδεοληψιών και λόγω αδράνειας και ανικανότητας των τότε κυβερνώντων. Αν ανατρέξει κάποιος στα ρεπορτάζ του Νοεμβρίου του 2013, θα βρει πλούσιο υλικό για τις κόντρες μεταξύ Τσαυτάρη και Μηταράκη εκείνη την εποχή για το ζήτημα της φέτας, όπου ο ένας έριχνε την ευθύνη των αποτυχημένων διαπραγματεύσεων στον άλλο, με αποκορύφωμα την αποκάλυψη πως στη Σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στην Ινδονησία (αρχές Δεκεμβρίου 2013), όπου συζητήθηκαν πολύ σοβαρά ζητήματα τα οποία είχαν άμεση επίπτωση στα προϊόντα Π.Ο.Π., το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, επικαλούμενο φόρτο εργασίας δεν ήταν σε θέση να στείλει εμπειρογνώμονες!!!
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Συμπερασματικά και ανακεφαλαιώνοντας τις προηγούμενες παραμέτρους, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (η μία, γιατί ο Ν. Ανδρουλάκης απουσίασε απ’ την κρίσιμη ψηφοφορία με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό) και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, δεν είχαν απολύτως κανένα λόγο να εγκρίνουν με την ψήφο τους τη φέτα made in Canada. Ή μάλλον είχαν. Την ιδεοληψία και τον πολιτικό δογματισμό τους. Την τυφλή εμπιστοσύνη στις ορέξεις των αγορών και την στοίχισή τους με τα κελεύσματα των πολυεθνικών. Έτσι μία μεγάλη ευκαιρία και ένα προνομιακό πεδίο για την υπεράσπιση των εμβληματικών προϊόντων μας, δυστυχώς χάθηκε. Στο Ευρωκοινοβούλιο τα πράγματα είναι πιο ανοιχτά, υπάρχουν οι δυνατότητες διαφοροποίησης, μπορούν να χτιστούν συμμαχίες για τον καλύτερο χειρισμό διαφόρων εθνικών ζητημάτων, μεγαλύτερη ελευθερία σκέψης και δράσης. Υπήρχαν, έστω και θεωρητικές σε τελική ανάλυση, δυνατότητες να μπλοκαριστεί η συμφωνία! Σε αυτό το πλαίσιο, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καταψήφισαν την εμπορική συμφωνία, δεν ενέκριναν με την ψήφο τους την παράδοση της ελληνικής φέτας στις μεγάλες εταιρείες και τα ισχυρά ξένα συμφέροντα, συντάχθηκαν με την ομάδα των αριστερών, των πρασίνων και με ένα μέρος των σοσιαλιστών (οι οποίοι διχάστηκαν στην ψηφοφορία) και θα συνεχίσουν να το κάνουν παλεύοντας για μια προοδευτική συμμαχία στην Ευρώπη, για να γίνει κατορθωτό να αλλάξουν τα πράγματα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
*Mέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας
