Το πρώτο αφορά στην παρουσία και το έργο της παράταξης στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του 2014
Το αποτιμώ θετικά.
Ο “ανοιχτός δήμος” ήταν παρών με συνέπεια, αναδείκνυε ζητήματα, έπαιρνε πρωτοβουλίες, απευθυνόταν στους πολίτες, διοργάνωνε θεματικές εκδηλώσεις και ημερίδες, πρότεινε λύσεις, συνέβαλε θετικά χωρίς να περιορίζεται από την ατζέντα που έβαζε η πλειοψηφία.
Μπορώ να πω μετά λόγου γνώσεως ότι αυτή η στάση υπήρξε μια πραγματική τομή σε σύγκριση με ότι μας είχαν συνηθίσει ως τώρα οι θνησιγενείς σχηματισμοί που η ψήφος των δημοτών έφερνε στη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης, οι οποίοι ουσιαστικά αυτοδιαλύονταν την επαύριο των εκλογών.
Το δεύτερο αφορά στην σημερινή συνέλευση.
Η γενική συνέλευση είναι μια διαδικασία εγγεγραμμένη στο DNA της παράταξης.
Η παράταξη αυτή προέκυψε ακριβώς από μια τέτοια διαδικασία το 2014.
Και τότε υπήρχαν διαφορετικές απόψεις, και στα κόμματα που στήριξαν το εγχείρημα, και στις αυτοδιοικητικές δυνάμεις και συλλογικότητες που συμμετείχαν.
Όλα αυτά λύθηκαν με διαφανείς, μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες στο προσκήνιο, και επικυρώθηκαν σε μια ανάλογη συνέλευση στον ίδιο χώρο που είμαστε και τώρα.
Το τρίτο είναι ένα σχόλιο για την απουσία των δημοτικών συμβούλων.
Είναι ένα θέμα που έχει τη σημασία του, και ίσως και μια γενικότερη πολιτική σημασία. Δεν θεωρώ ότι είναι ο τόπος και ο χρόνος για να αναλυθεί, όπως και δεν θεωρώ ότι δικαιούμαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος εδώ να κάνουμε δίκη προθέσεων
Θέλω όμως να πω ότι δεν ισχύει αυτό που αναφέρεται στην ανακοίνωση των 6. Η συνέλευση δεν ήταν μονομερής πρωτοβουλία του ενός. Πολλά μέλη -ιδρυτικά και ενεργά, αλλά και νέα- θεωρούσαν ότι τις όποιες διαδικασίες για διευρύνσεις, συγκλίσεις κλπ θα έπρεπε να τις αναλάβει ένα όργανο εξουσιοδοτημένο -και δεσμευμένο να ενημερώνει & να λογοδοτεί- από ένα ευρύτερο σώμα της παράταξης μέσα από μια διαφανή συμμετοχική διαδικασία σαν την σημερινή. Και ότι δεν αρκούσε η “ενημέρωση” μέσω διαρροών στον τύπο και σιβυλλικών δηλώσεων.
Τέταρτο και τελευταίο..
Κάποιοι λένε ότι η σημερινή διαδικασία είναι πρόωρη και ότι υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι τις εκλογές. Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Αν θέλουμε να μιλάμε ουσιαστικά για “προγραμματικές συγκλίσεις” και ευρύτερες συνεργασίες βάσει προγραμμάτων, πρέπει να ανοίξουμε άμεσα το διάλογο με τους πολίτες και τις διαδικασίες διαβούλευσης πάνω στο θέμα της επικαιροποίησης του προγράμματός μας.
Έχουν αλλάξει αρκετά από το 2014 και επιβάλλεται να επανεξετασθούν κάποια πράγματα -και αυτό αφορά όλες τις παρατάξεις.
Ενδεικτικά αναφέρω
- το θέμα της πολιτικής προστασίας που πρέπει να ιεραρχηθεί ψηλότερα, για λόγους που όλοι ξέρουμε
- το θέμα του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού του θεσμικού πλαισίου για τους ΟΤΑ, αποτελούσε σημαντικό κομμάτι του προηγούμενου προγράμματος. Πολλά από τα θέματα που βάζαμε έχουν ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- και πρέπει να δούμε πως τοποθετούμαστε απέναντι σε αυτό, πως το αξιοποιούμε κλπ.
- Το θέμα της αξιοποίησης και προς όφελος της τοπικής αυτοδιοίκησης, των όποιων βαθμών ελευθερίας που ανέκτησε η κεντρική εξουσία σε σχέση με την οικονομική διαχείριση, μετά το τέλος των προγραμμάτων επιτροπείας από τους δανειστές.
*Η τοποθέτηση του Γιώργου Γιαννόπουλου, πολιτικού μηχανικού, στη συνέλευση της κίνησης “Ανοιχτός Δήμος”, με επικεφαλής τον Μανώλη Μάκαρη, το βράδυ της Δευτέρας 3 Σεπτέμβρη στο ξενοδοχείο της Καλαμάτας “REX”
