Η ατομική τρομοκρατία παρόλα αυτά ως απάντηση στην κρατική τρομοκρατία και τη βαρβαρότητα του σύγχρονου κόσμου πρέπει να είναι καταδικαστέα από το κίνημα και την αριστερά με τον πιο απερίφραστο τρόπο.
Η ατομική τρομοκρατία ακόμα και όταν δεν στρέφεται ενάντια σε αθώους πολίτες, δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει κάτι, την ίδια στιγμή που θα ενισχύσει την αστυνομοκρατία που θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στο ταξικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του.
Οι κρυφές τρομοκρατικές οργανώσεις λειτουργούν με ανύπαρκτες δημοκρατικές διαδικασίες, περιφρονούν τη θεωρία αλλά και τις μάζες και, λειτουργώντας κρυφά και συνωμοτικά, μπορούν εύκολα να «απαχθούν» από τις μυστικές υπηρεσίες οποιασδήποτε χώρας και να χρησιμοποιηθούν προβοκατόρικα ενάντια σε εθνικούς και ταξικούς εχθρούς.
Οι μέθοδοι της αριστεράς δεν έχουν τίποτε να κάνουν με τέτοιες μορφές πάλης. Η αριστερά απευθύνεται στο κίνημα προσπαθώντας να το εξοπλίσει ιδεολογικά και να δώσει κατεύθυνση για διέξοδο που μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την ανοικτή μαζική πάλη.
Την ίδια ώρα όμως που η καταδίκη της ατομικής τρομοκρατίας πρέπει να είναι απόλυτη και χωρίς περιστροφές, αυτή την ίδια ώρα πρέπει να καταδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο ότι η βαρβαρότητα της σημερινής τάξης πραγμάτων είναι το υπόβαθρο, το πλαίσιο μέσα στο οποίο παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο της τρομοκρατίας.
Η πράξη του αποκεφαλισμού του Γάλλου δασκάλου δεν μπορεί να ιδωθεί παρά ως η πράξη μιας ταραγμένης, εγκληματικής προσωπικότητας. Η ίδια όμως αυτή ταραγμένη προσωπικότητα δεν είναι ασύνδετη με τα εγκλήματα στον αραβικό κόσμο, τις εκατόμβες νεκρών, διαμελισμένων και καμένων κορμιών που ήταν το τίμημα των «ειρηνευτικών» επεμβάσεων της δύσης για περισσότερο από αιώνα τώρα.
Δεν μπορεί να καταδικάζεται η ατομική τρομοκρατία και οι τρομοκράτες χωρίς να καταδικάζεται ο Μακρόν, το γαλλικό κράτος και όλοι όσοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τα πιο πάνω εγκλήματα.
Η χρησιμοποίηση του όρου ισλαμοφασισμός δίνει συγχωροχάρτι στο βάρβαρο παγκόσμιο σύστημα, τη πηγή της βαρβαρότητας, συνδέοντας μια θρησκεία με τη τρομοκρατία αντί το σύστημα.
Δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος χριστιανοφασισμός όταν στη Νέα Ζηλανδία χριστιανός μακελάρης σκότωσε δεκάδες ανθρώπους σε μουσουλμανικό τέμενος.
Ο τρόπος που γενικά αντιμετωπίζεται σήμερα η κατάσταση από τη δεξιά και το κατεστημένο, αποξενώνει περισσότερο τους μουσουλμάνους και γενικά τις μειονότητες, εξοπλίζοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα χέρια ταραγμένων και εγκληματικών προσωπικοτήτων.
Ότι κάνει ο όρος ισλαμοφασισμός, που υποθάλπει το ρατσιστικό μίσος ενάντια στους μουσουλμάνους, το κάνει και η χρησιμοποίηση του όρου γαλλικές και ευρωπαϊκές αξίες, κάτι που κατά κόρον έγινε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι γαλλικές και ευρωπαϊκές «ανώτερες» αξίες δεν μπορούν να αποκτηθούν από τους τριτοκοσμικούς μουσουλμάνους, ακόμα και από αυτούς που ζουν για χρόνια στην Ευρώπη, ακόμα και από αυτούς που είναι εκεί δεύτερη και τρίτη γενιά. Αυτό είναι το νόημα της καμπάνιας που εξαπέλυσαν.
Το πρώτο και πιο σίγουρο βήμα για αντιμετώπιση του φαινομένου της ατομικής τρομοκρατίας είναι η άμεση ανάληψη δράσης από το συνδικαλιστικό κίνημα και την αριστερά σε κάθε χώρα για πραγματική αντιμετώπιση των ζητημάτων που μαστίζουν τις μουσουλμανικές μειονότητες. Και η μαζική ένταξη τους στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Μεγάλο βήμα για αντιμετώπιση της τρομοκρατίας θα αποτελούσαν επίσης και οι μαζικές κινητοποιήσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς ενάντια στις δυτικές επεμβάσεις, στις οποίες θα πρέπει να επιδιώξει και την πιο μαζική δυνατή συμμετοχή των μειονοτήτων, μετατρέποντας τις έτσι σε ενεργούς παίκτες στο παιχνίδι της αντιμετώπισης της ατομικής τρομοκρατίας.
ΜεΡΑ25 ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ