Τρίτη, 09 Φεβρουαρίου 2021 14:28

Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας*

Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας*

Του Δημήτρη Ν. Μπουσούνη 
     Κάθε χρόνο η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί, να γιορτάζεται παγκοσμίως η πανάρχαια Ελληνική γλώσσα!

Σε πολλά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του εξωτερικού, λοιπόν, αυτή την ημέρα γίνεται μνεία για την Ελληνική γλώσσα, που είναι μητέρα αρκετών γλωσσών του δυτικού, κυρίως, κόσμου.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξη της, όχι μόνο από τους απλούς πολίτες αλλά και από ανθρώπους που λένε, πως προάγουν την παιδεία και τον πολιτισμό.

Εκτός αυτού, σε καθημερινή βάση, αντί να προβάλλουμε τη μητρική μας γλώσσα την κακοποιούμε βάναυσα:

Ντρέπονται, για παράδειγμα, κάποιοι να γράψουν στα Ελληνικά, όχι μόνο τον τίτλο της επιχείρησης τους αλλά και το ονοματεπώνυμό τους.

Έτσι, το 80%, τουλάχιστον, από τις ταμπέλες των καταστημάτων στις διάφορες Ελληνικές πόλεις είναι γραμμένο στα ξένα. 

Εκτός αυτού «μορφωμένοι» άνθρωποι, όπως πολιτικοί, δημοσιογράφοι κλπ, προκειμένου να πρωτοτυπήσουν, εμπλέκουν στο λεξιλόγιό τους, όταν ομιλούν και ξένες φράσεις.

Το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο τώρα με τον κορωνοϊό, που οι διάφοροι κρατικοί λειτουργοί, προκειμένου να ενημερώσουν τον κόσμο, χρησιμοποιούν ξένες ορολογίες, όπως «λοκ ντάουν, κλικ α γουεη και πράσινα άλογα…».

Όλα αυτά, αν μη τι άλλο, είναι μια βλαστήμια απέναντι στη γλώσσα μας, που εκφράζει έναν πανάρχαιο λαμπρό πολιτισμό, και δείχνει πως είμαστε ανάξιοι να διαχειριστούμε έναν τέτοιο μεγάλο θησαυρό!

Αν κάποιοι, λοιπόν, θέλουν να φέρουν επάξια τον τίτλο του Υπουργού Παιδείας, Πολιτισμού κλπ, τότε θα πρέπει να φροντίσουν ώστε να μην εξευτελίζεται άλλο η Ελληνική γλώσσα στον τόπο που γεννήθηκε. 

Επ’ ευκαιρία, λοιπόν, αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας για τη γλώσσα μας, αφιερώνω το ακόλουθο πόνημα:       

 

*ΓΛΩΣΣΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ!

 

Χαίρε της έκφρασης ζωή, της ύπαρξης στολίδι, κληρονομιά αμύθητη της γλώσσας μας παιχνίδι.

 

Του λόγου θεία δύναμη μ’ αστείρευτη αξία, χωρίς εσένα δεν μπορεί, να ζήσει η κοινωνία.

 

Εσύ εκφράζεις της ψυχής τα πιο γλυκά στολίδια, εσύ μιλάς για έρωτες, γι αγάπες και παιχνίδια…

 

Με σένα στέλνω προσευχές, με σένα τραγουδάω, με σένα δείχνω τη χαρά, τη λύπη σαν πονάω.

 

Στα πάντα δίνεις την πνοή, στους κάμπους, στα βουνά μας...

 

Στους τάφους των προγόνων μας και στην κληρονομιά μας.

 

Είσαι η πατρίδα μου η γλυκιά, γλώσσα μ’ αγαπημένη, με τα δικά σου τα φτερά γυρνώ στην οικουμένη.

 

Σ’ έχω μαζί μου συντροφιά σε όλη τη ζωή μου, όταν εσύ μ’ απαρνηθείς, θα σβήσει η ύπαρξή μου.

 

 

 

Δημήτρης Ν. Μπουσούνης: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.