Ενδοοικογενειακή βία μπορεί να είναι είτε σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική μεταξύ των συζύγων. Επίσης παρατηρούνται εκδηλώσεις βίας από γονείς προς τα τέκνα, από τα τέκνα προς τους γονείς αλλά και προς τους ηλικιωμένους ανθρώπους μιας οικογένειας ή από τα υπόλοιπα συγγενικά πρόσωπα, όπως θείοι ή ξαδέρφια. Η βία δεν γνωρίζει μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, αφού οι ανωτέρω προέρχονται από όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Η κακοποίηση που προέρχεται από το οικογενειακό περιβάλλον σκοτώνει την πίστη σου στην πολύτιμη λέξη συγγενικός δεσμός. Πηγάζει από τους ανθρώπους που ενώ θα έπρεπε να σε περιβάλλουν με προστασία και αγάπη και να σε “πλημμυρίζουν” με θετικά συναισθήματα για να νιώσεις πως οι σχέσεις σου μαζί τους είναι γερά θεμέλια στήριξης, τις καταστρέφουν!
Η αλήθεια είναι ότι για την εκδήλωση αυτή ευθύνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό η οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει στην ανεργία και στην ηθική κατάπτωση εκατομμύρια ανθρώπους. Εκτός από αυτό ο Covid-19 αποτέλεσε έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα, αφού, λόγω του εγκλεισμού, η χρήση βίας έγινε πιο εύκολη. Οικογένειες έχασαν την δουλειά τους και πολλές επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο με αποτέλεσμα να σημειώνεται βία και με συνέπεια την επίλυση πλέον των διαφορών αυτών στα δικαστήρια, σε αντίθεση με άλλους που δεν ανέφεραν το συμβάν εγκαίρως και θρήνησαν δικούς τους ανθρώπους.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι μεμονωμένα αλλά και ως κοινωνία δεν το αντιμετωπίζουμε! Εστιάζουμε πάντα στο πρόβλημα κι όχι στην λύση του. Πόσοι άνθρωποι θα είχαν γλιτώσει αυτή την στιγμή αν είχαμε απευθυνθεί κάπου; Σίγουρα πάρα πολλοί! Όταν μια γυναίκα κακοποιείται, γεννιέται ένας ανήλικος παραβάτης. Όταν ένα παιδί κακοποιείται, πεθαίνει ο πολιτισμός». Με αυτό το δίδαγμα έκλεισε την ομιλία της η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κα Ξένη Δημητρίου. Μια φράση με βαθυστόχαστο νόημα.
Δεν πρέπει να σιωπούμε ούτε στην πρώτη βωμολοχία ούτε στο πρώτο χαστούκι. Είναι η αρχή για να ξεκινήσει η συνεχόμενη βία. Πρέπει να αντιδράσουμε κι όχι να απομονωθούμε! Ο περίγυρος συνήθως γνωρίζει τι συμβαίνει μα κανείς δεν παίρνει θέση, για να σταματήσει αυτή την κατάσταση. Η κοινωνική ρετσινιά και οι κατηγορίες πέφτουν πάντα στο θύμα.
Μπορούμε να αναφέρουμε το περιστατικό σε άτομα που εμπιστευόμαστε ή στις Αστυνομικές Αρχές. Ο δικηγόρος είναι ένας απαραίτητος επαγγελματίας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές με εξειδικευμένους ανθρώπους που βοηθούν θύματα βίας. Ακόμα, μπορούμε να καταφύγουμε και στην Δικαιοσύνη.
Οι ποινές για την ενδοοικογενειακή βία ανάλογα με την βαρύτητα και τις ειδικές περιστάσεις κάθε αδικημάτων είναι βαρύτατες. Είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της απλής βίας και ο νομοθέτης θέλει να αποτρέψει κάθε επίδοξη παράβαση από την άσκηση βίας μέσα στην οικογένεια. Τα πλαίσια των ποινών κυμαίνονται από 2 εως 5 έτη εκτός και αν η πράξη είναι κατ’ εξακολούθηση, κατά συρροή ή κακουργηματική οπότε οι ποινές αυξάνονται.
Τέλος, δεν πρέπει εξαιτίας του φόβου μας, να περάσει ολόκληρη η ζωή μας υπομένοντας και ζώντας καθημερινά δυστυχισμένα και κακοποιημένα. Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει αυτό! Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταπατά την αξιοπρέπεια μας και να οδηγεί την αυτοεκτίμηση μας στην εξαθλίωση! Δεν πρέπει ποτέ να συγκαλύπτουμε τους θύτες, αυτομάτως είμαστε συνένοχοι! Καμία ανοχή στην βία! Έχουμε κάθε δικαίωμα να ζούμε με αξιοσέβαστο τρόπο! Η ζωή είναι στα χέρια μας και πρέπει να παλέψουμε για αυτήν!
Γεωργία Ρήγα
