Ακόμα και μέχρι σήμερα το επίσημο ελληνοκυπριακό αφήγημα είναι ότι σε ομαδικούς τάφους βρίσκονται μόνο ελληνοκύπριοι. Το βιβλίο του Τόνι ανατρέπει αυτό το αφήγημα με τις πιο δυνατές χειροπιαστές αποδείξεις.

Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι ο συγγραφέας ξεκίνησε τη συνειδητή ζωή του ως ελληνοκύπριος εθνικιστής. Που τόλμησε όμως να ερευνήσει και μέσα από τις ανακαλύψεις του και μια σειρά συλλογισμούς που παραθέτει τόσο ανάγλυφα, να αναποδογυρίσει τον κόσμο του και να δηλώνει σήμερα ότι είναι ελληνοτουρκοκύπριος, πολίτης του κόσμου.

Συγκλονιστική είναι και η αποφασιστικότητα που επέδειξε ο πρώην εθνικιστής σε μια μακριά πορεία χρόνων, με μεγάλες δυσκολίες, και οικονομικές, αλλά και μεγάλους κινδύνους για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Βασικό του κίνητρο, όπως δηλώνει, ήταν να συνεισφέρει στην  ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας και ότι «ο πόνος της απώλειας δεν είναι προνόμιο της μιας κοινότητας. Είναι κοινός και μπορεί να μας ενώσει, υποδεικνύοντάς μας την άδικη απώλεια τόσων πολλών ζωών, που προήλθε από ένα ξέφρενο εθνικιστικό παραλήρημα…».

«Ο εθνικισμός και στις δυο κοινότητες είναι ακόμη εδώ και ανεμίζει τα λάβαρά του, αρνούμενος να δει την τεράστια καταστροφή που έφερε στο νησί μας…».

Όχι μόνο αρνείται να δει τη τεράστια καταστροφή που επέφερε, αλλά επιζητεί και δικαίωση, με συνεχή προσπάθεια παρουσίασης μιας παραποιημένης ιστορίας, μια προσπάθεια που δεν σταμάτησε ποτέ.

«Το βέβαιο είναι ότι, μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, πολλοί αναγνώστες θα έρθουν αντιμέτωποι με αλήθειες που χιλιάδες Ελληνοκύπριοι δεν άκουσαν ποτέ…». «Περιγράφονται πραγματικά γεγονότα, που ποτέ δεν θα μπουν στη σχολική ύλη κι ούτε θα εμφανιστούν ποτέ στις οθόνες των τηλεοράσεων».

Αλήθειες λοιπόν που χιλιάδες ελληνοκύπριοι δεν άκουσαν ποτέ και ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, δεν άκουσε ποτέ.

Για τα εγκλήματα Τούρκων και Τουρκοκυπρίων είμαστε όλοι ενημερωμένοι. Για αυτό που δεν είμαστε, είναι για τα ελληνοκυπριακά «κτήνη που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα, που δεν διώχθηκαν ποτέ και κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας».

«ΦΩΝΗ ΑΙΜΑΤΟΣ»

Μια αρχική δουλειά του συγγραφέα που αποτέλεσε και πηγή για το τωρινό βιβλίο, είναι το ντοκιμαντέρ «Φωνή Αίματος».

Αυτό το ντοκιμαντέρ «καταπιάνεται με τη μαζική δολοφονία άμαχων Τουρκοκυπρίων, κυρίως ηλικιωμένων και παιδιών, σε τρία τουρκοκυπριακά χωριά της επαρχίας Αμμοχώστου, τη Μάραθα, το Σανδαλάρι και την Αλόα, αλλά κάνει αναφορά και στη δολοφονία των Τουρκοκυπρίων ανδρών στο μεικτό χωριό Τόχνη, της επαρχίας Λάρνακας». «Οι εκτελεστές ήταν ελληνοκύπριοι έφεδροι εοκαβητατζήδες».

Η ΕΟΚΑ Β ήταν ελληνοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση που έδρασε στην περίοδο της κυπριακής ανεξαρτησίας και που στελέχη της «είχαν θέσει υπό την «επίβλεψή» τους αυτά τα χωριά, από την περίοδο του πραξικοπήματος, στις 15 Ιούλη 1974 μέχρι τις 14 Αυγούστου του 1974, που έγινε η δεύτερη εισβολή των Τούρκων».

Αυτή η σφαγή που ακόμα και μέχρι σήμερα δεν θε βρεθεί σε κανένα σχολικό εγχειρίδιο σε Κύπρο και Ελλάδα, έχει καταγραφεί σε «Αναφορά των Ηνωμένων Εθνών (UN monthly chronicle, Volume 11, 1974) … ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας».

Από την αρχή του βιβλίου του κιόλας ο συγγραφέας θα αναδείξει  κάτι που θα τεκμηριώσει επανειλημμένα μέσα από την έρευνά του, την πραγματική ταυτότητα του εχθρού, που δεν είναι οι Τούρκοι ή οι Τουρκοκύπριοι αλλά ο εθνικιστικός σοβινισμός, «όποιο εθνόσημο κι αν αυτός είχε καρφωμένο στη στολή του...».

 «Αυτός ήταν που έπνιξε στο αίμα το νησί μας, έστησε οδοφράγματα και το διχοτόμησε...». «Όχι πως δεν υπήρξαν εξωτερικές παρεμβολές, απ’ τη Χούντα των Αθηνών, το ΝΑΤΟ και τη CIA, αλλά τέτοιες δουλειές θέλουν και ‘εργατικό’ προσωπικό από μέσα».

ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

«Αφού το ελληνοκυπριακό αφήγημα το είχα εμπεδώσει, από το νηπιαγωγείο μέχρι την ενηλικίωση, αποφάσισα μια μέρα να μπω στο διαδίκτυο και να ψάξω το τουρκοκυπριακό αφήγημα για τη σύγχρονη ιστορία...»

«Αλήθεια, δεν πέρασε από το μυαλό μου ούτε ως σκέψη πως θα δεχόμουν τόσα γερά χαστούκια».

Κάνοντας το βήμα αυτό, ότι εθνικιστικό είχε φτιαχτεί στη ψυχή του συγγραφέα, που αυτό ήταν που χαρακτήριζε τη γενιά του, την γενιά μας, άρχισε  να γκρεμίζεται.

Μέσα από βιβλιογραφία που εντόπισε, η οποία αναφερόταν σε ελληνοκυπριακά εγκλήματα της περιόδου 1964 -1974 αλλά και προσωπικές επισκέψεις σε καφενεία χωριών για τα οποία υπήρχαν αναφορές για τέτοια εγκλήματα, άρχισε να προσεγγίζει όλο και περισσότερο την πραγματική ιστορία της νήσου Κύπρου και τον πραγματικό ρόλο του ελληνοκυπριακού εθνικισμού, που θα αποκαλυπτόταν μέσα στο μυαλό και την ψυχή του σε όλη την τραγική και βάρβαρη μορφή του.

Πουθενά το πρόσωπο του ελληνοκυπριακού εθνικισμού δεν παρουσιάστηκε τόσο απουκρουστικό όσο στα χωριά της Αμμοχώστου, Μάραθα, Σανδαλάρι και Αλόα.

«Από όλα τα εγκλήματα που είχα μελετήσει, σε αυτό έκανα διατριβή. Το έγκλημα που διέπραξε η ΕΟΚΑ Β΄ τον Αύγουστο του 1974 στα τρία αυτά τουρκοκυπριακά χωριά, ήταν το πιο τερατώδες έγκλημα του ελληνοκυπριακού εθνικισμού».

«Μάζεψαν όλα τα γυναικόπαιδα των τριών χωριών και τα εκτέλεσαν εν ψυχρώ…»

«Τα περισσότερα θύματα ήταν παιδιά…».

«Τα θύματα της Αλόας βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο πίσω από το χωριό, και κάτοικοι της Μάραθας και του Σανδαλάρι βρέθηκαν εκτελεσμένοι και μισοκαμένοι στον σκουπιδότοπο του χωριού».

 Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν αναδυόταν τόσο ανάγλυφα ότι η ρίζα του Κυπριακού προβλήματος δεν ήταν μια βάρβαρη εθνότητα αλλά η βαρβαρότητα του εθνικισμού.

«Σε κάθε στροφή μέσα στο σκοτεινό τούνελ της ιστορίας, βρίσκονταν στοιβαγμένα ανθρώπινα οστά, που έτριζαν μέσα στη σιωπή. Το συμπέρασμά μου ήταν πως ο εχθρός δεν είχε φυλετική αλλά ιδεολογική ταυτότητα…».

«Ήταν ο εθνικισμός που έκτιζε επί πτωμάτων, για να φτάσει στον απώτερο στόχο του, που ήταν η Ένωση από τη μια και το Ταξίμ (διχοτόμηση) από την άλλη…».

«Ήταν το ίδιο τέρας, σε άλλο περιτύλιγμα…».

«Το κράτος μου, που για χρόνια υποστήριζα με πάθος, είχε στους κόλπους του στυγερούς δολοφόνους, που σκότωσαν βρέφη, και δεν έκανε ποτέ τίποτα για να τους καταδικάσει».

ΓΝΩΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΣΟ ΣΧΕΔΟΝ ΑΙΩΝΑ

Τα εγκλήματα στη Μάραθα, στο Σανδαλάρι, στην Αλόα αλλά και αλλού, δεν ήταν άγνωστα. Οποιοδήποτε ελληνοκυπριακό ΜΜΕ είχε την παραμικρή διάθεση να ψάξει έστω και λίγο το ζήτημα, την αλήθεια, υπήρχαν διεθνής αναφορές από το 1974 κιόλας.

Να τι έγραφε η «The Gazette», στις 4 Σεπτεμβρίου 1974: «Τα πτώματα στη Μάραθα, 12 μίλια βορειοδυτικά της Αμμοχώστου ήταν τόσο διαλυμένα και αποσυνθεμένα που ήταν αδύνατο να αριθμηθούν...»

«Ο Σουηδός επιθεωρητής, κύριος Lars Hakannson της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών είπε: «Μετρώ τα κεφάλια. Μέχρι τώρα έχω δει 72 και υπάρχουν περισσότερα στη γη. Υπάρχουν τουλάχιστον 7 κεφάλια που σίγουρα ανήκουν σε παιδιά». Και να τι έγραφε η «The Guardian», την ίδια μέρα:

«Τουλάχιστον άλλη μισή δωδεκάδα πτώματα φάνηκαν να εξέχουν παράδοξα από τη γη. Τουλάχιστον δύο από αυτά άνηκαν σε γυναίκες που κρατούσαν υπολείμματα μωρών στην αγκαλιά τους».

Την ίδια στιγμή που υπήρχαν αυτές οι αναφορές στον διεθνή τύπο και που «Στην αναφορά των Ηνωμένων Εθνών καταγράφονταν ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, στην ελληνοκυπριακή αναφορά (παρουσιάζονταν) ως προπαγάνδα των Τούρκων».

Να τι έγραφε ο Φιλελεύθερος, η πιο μαζική σε κυκλοφορία ελληνοκυπριακή εφημερίδα και τότε και τώρα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1974:

«ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑΝ ΣΦΑΓΑΣ ΕΙΣ ΤΟΧΝΗΝ ΚΑΘΕ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑ ΤΟΥΡΚΟΝ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΩΣ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΑ ΔΟΛΙΩΣ»

« Οι Τούρκοι στην απέλπιδα προσπάθειαν των να αποσπάσουν την προσοχήν της κοινής γνώμης από τα δεινά που επεσώρευσεν η εισβολή των εις την Κύπρον ισχυρίζονται και πάλιν ότι ευρίσκονται επί τα ίχνη ομαδικού τάφου εις νέαν τώρα περιοχήν…».

«Εις τον ισχυρισμόν τούτου η κυβέρνησης απαντά ότι είναι έτοιμη να παράσχει πάσαν διευκόλυνσιν εις τα Ηνωμένα Έθνη δι’ επιτόπιον εξέτασιν».

Μισό περίπου αιώνα μετά, αναμένουμε ακόμα από την κυβέρνηση να ανακοινώσει τα αποτελέσματα της διευκόλυνσης που παρείχε «εις τα Ηνωμένα Έθνη δι’ επιτόπιον εξέταση».

• Όλες οι προτάσεις σε εισαγωγικά είναι από το βιβλίο, «Χρειάζονται χίλιες φωνές για να πουν μια ιστορία».
• Θα συνεχίσουμε το οδοιπορικό στο βιβλίο στην επόμενη δημοσίευση

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

ΤΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ RAFALE και τι πραγματικά εξυπηρετούν

ΗΠΑ, Ρωσία και Ουκρανικό

ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-Ανοίγουν τις πόρτες του φρενοκομείου

Η Κύπρος μπροστά στη διχοτόμηση - Η συμμορία επικαλείται την εθνική ενότητα

ΚΑΙ Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΡΑ προστίθεται σε ανεργία-φτώχεια και αναδεικνύει τα αδιέξοδα του παγκόσμιου συστήματος

Πόλεμος στην Ουκρανία

Πόλεμος στην Ουκρανία ΙΙ (έκτακτο άρθρο λόγω των εξελίξεων για τη στήλη “Ένας κόσμος ένας λαός”)

Ουκρανία: Ο θάνατος και η καταστροφή συνεχίζονται

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Φιλελεύθερη και αριστερή διανόηση πνίγηκαν στα γεγονότα

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - Διασώζει τη τιμή του ελληνικού κινήματος

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - Διασώζει την τιμή του ελληνικού κινήματος (2ο μέρος)

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ «ΔΙΚΑΙΟ» ΤΟΥΣ και οι επιπτώσεις για τους λαούς του κόσμου

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ; Που ακόμα και να υποχρεωθούν σε ειρήνη, ετοιμάζονται για τον επόμενο πόλεμο…

ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - Τα κινήματα των λαών μπορούν και πρέπει να το ανατρέψουν

“Πλησιάζουμε στο πιο επικίνδυνο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας”

Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και το Πάσχα των χριστιανών – Κάνει ο Θεός πολέμους;

ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ Οι επιλογές δεν ήταν μόνο Μακρόν ή Λεπέν

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ… φέρνουν όλο και πιο κοντά και το τέλος τους