Αυτή τη φορά δεν φαίνονται καθόλου αισιόδοξοι. Το αντίθετο μάλιστα.
Μαζί με την οικονομική κρίση, τεράστιο πρόβλημα θεωρούν και την κάλυψη των αναγκών σε ενέργεια σε ολόκληρη την ΕΕ. Σοβαρές ελλείψεις θα παρουσιαστούν πριν ακόμα την άνοιξη, προσθέτοντας και αυτό σε όλα τα άλλα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση.
Οι ρωσικοί αγωγοί έχουν κλείσει τις στρόφιγγες την ίδια στιγμή που «η μέγιστη δυνατότητα μη ρωσικών εισαγωγών στην Ευρώπη έχει αυξηθεί μόνο ελαφρώς και περαιτέρω νέες αυξήσεις στην εισαγωγική ικανότητα έρχονται με δυσκολία». (EIU)
Χωρίς ρωσικές εισαγωγές όμως, «ακόμη και αν οι αποθήκες φυσικού αερίου ήταν πλήρεις και η μείωση της ζήτησης ήταν επιτυχής, η ευρωπαϊκή αποθήκευση φυσικού αερίου πιθανότατα θα έφτανε σχεδόν στο μηδέν μέχρι τις αρχές του 2023».
Η μείωση της ζήτησης φυσικού αερίου που τόσο επιδιώκει η ΕΕ, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι στόχος που επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό. Όχι όμως λόγω εξοικονόμησης από αχρείαστη ή υπερβολική χρήση της αλλά «από κλάδους έντασης ενέργειας και φυσικού αερίου, όπως τα χημικά, ο χάλυβας, τα κεραμικά, η κατασκευή άλλων υλικών και τα λιπάσματα που περιορίζουν την παραγωγή ή κλείνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα».
«Η βιομηχανική παραγωγή έχει ήδη αρχίσει να μειώνεται κατακόρυφα σε αυτούς τους τομείς».
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Η πίεση που εξασκεί η πρωτόγνωρη αυτή κρίση θα είναι τέτοια που θα βάζει πια άμεσα τα διλήμματα στις επιχειρήσεις «σχετικά με το εάν θα παραμείνουν σε αδράνεια, θα μετεγκατασταθούν ή θα προχωρήσουν σε αφερεγγυότητα ή θα παράγουν αγαθά σε μη οικονομική τιμή».
«Γερμανικοί βιομηχανικοί όμιλοι έχουν προειδοποιήσει ότι σταθερά υψηλές τιμές ενέργειας θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην «αποβιομηχάνιση της Γερμανίας».
Το ακούμε πια και αυτό. Η περηφάνεια της Γερμανίας, της ίδιας της ΕΕ, η περιβόητη γερμανική βιομηχανία, βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο να βάλει λουκέτο. Δεν το λέει ένας αριστερός αναλυτής, μια αριστερή ομάδα ή κόμμα που «καίγεται» να δει το τέλος του γερμανικού καπιταλιστικού ονείρου.
Το λέει το Economist Intelligence Unit.
Ταυτόχρονα, «Αυτοκινητοβιομηχανίες στην Ανατολική Ευρώπη απείλησαν να μεταφέρουν την παραγωγή τους στη νότια Ευρώπη, όπου το ενεργειακό κόστος είναι χαμηλότερο ή εντελώς εκτός της περιοχής. Περισσότερες βιομηχανίες είναι πιθανό να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους».
Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ