…καθιερώθηκε ως Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας η 8η Μαρτίου και στη συνέχεια ο ΟΗΕ την καθιέρωσε ως ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Είναι μία ημέρα που μας υπενθυμίζει αγώνες γυναικών, ανισότητες, διακρίσεις, προσπάθειες, αποκλεισμούς αλλά και επιτυχίες στον αγώνα για ίσα δικαιώματα και εφαρμογή πολιτικών ισότητας.
Εν έτει όμως 2013, ενώ άπαντες θα περιμέναμε πως όσα δύσκολα βίωσαν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι γυναίκες και τις ώθησαν να αγωνισθούν για να πετύχουν καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας, θα είχαν επιλυθεί και σήμερα θα απολαμβάναμε συνθήκες ισότητας, δικαιοσύνης, δημιουργίας και ευκαιριών, βλέπουμε πως πισωγυρίζουμε, χάνοντας πολλές από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά μας.
Είναι η ώρα, μακριά από κομματικές εμμονές, να αναδείξουμε τα πραγματικά προβλήματα των γυναικών μέσα στη σύγχρονη κοινωνία που βιώνει δύσκολες καταστάσεις και κατάρρευση δικαιωμάτων.
Είναι η ώρα να αναλογιστούμε πως πρέπει να προχωρήσουμε όχι με ουτοπικό και μη εφαρμόσιμο σχέδιο και να στηρίξουμε ουσιαστικά την οικογένεια, τη γυναίκα εργαζόμενη, τη γυναίκα σύντροφο, τη γυναίκα μητέρα.
Από τις 19-2-1956 που για πρώτη φορά ψήφισαν οι Ελληνίδες στις βουλευτικές εκλογές, ακόμη και σήμερα, βλέπουμε πως οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης αποφάσεων, στις προσωποπαγείς θέσεις ευθύνης και της επιχειρηματικότητας.
Η ανεργία τείνει να γίνει και ουσιαστικά γένους θηλυκού, με εμφανείς επιπτώσεις στην καρδιά της Ελληνικής οικογένειας.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες της οικονομίας μας όμως και της ανάγκης επιβολής δύσκολων και αντιλαϊκών μέτρων, στο μέτρο του εφικτού, γίνονται μικρά αλλά σημαντικά βήματα για τη διατήρηση κεκτημένων των γυναικών και ενίσχυσης της οικογένειας.
Αναφέρομαι σε πολλές, μικρές αλλά σημαντικές παρεμβάσεις που προσπαθούν να ενισχύσουν την οικογένεια όπως πχ στο νόμο περί μεταγραφής φοιτητών, στην εξαίρεση από τις μειώσεις συντάξεων ατόμων με βαριά αναπηρία 80% και άνω, στην ενίσχυση των ιδρυμάτων και σωματείων παιδικής προστασίας, καθώς και ατόμων με αναπηρία τα οποία κινδυνεύουν να αναστείλουν τη λειτουργία τους λόγω οικονομικών προβλημάτων, στην εξασφάλιση επιδόματος μητρότητας στις αυτοαπασχολούμενες μητέρες, στην αλλαγή κριτηρίων φιλοξενίας παιδιών στους παιδικούς σταθμούς κ.α.
Οι συνθήκες σχεδόν οριακές, αλλά για να ξεπεράσουμε την κρίση πρέπει να βαδίσουμε όλοι μαζί τον ανηφορικό δρόμο και να μην ξεχάσουμε ποτέ, πως η πίστη στις γυναίκες και στις δυνάμεις τους, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά και καίρια την πατρίδα μας και την κοινωνία μας.
*Αναπληρώτρια Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Νέας Δημοκρατίας