Στη χώρα του Μαυρογιαλούρου τίποτα δεν έχει σημασία μπροστά στην τσέπη των εχόντων και κατεχόντων ακόμα και οι νεκροί ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος που οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα, κατηγορία στην οποία με περηφάνεια τονίζουμε ότι δεν ανήκουμε.
Στη χώρα του Μαυρογιαλούρου σημασία έχει σε ποιανού τα χέρια σκοτώθηκαν οι άφταιγοι πολίτες αυτής της χωράς και όχι τα πραγματικά αίτια που όλοι γνωρίζουμε.
Στη χώρα του Μαυρογιαλούρου όταν ξεπουλάς τη δημοσιά περιουσία σε χρεωκοπημένες εταιρίες και χαρίζεις τα σπίτια σε funds το ονομάζεις ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και νέες θέσεις εργασίας και φουσκώνεις από υπερηφάνεια όταν επιθεωρείς τις λαϊκές αγορές και τα super market ποζάροντας διπλά σε μακαρόνια.
Στη χώρα του Μαυρογιαλούρου νιώθεις άτρωτος αφού φίλοι δημοσιογράφοι και δικαστές θα αναλάβουν το ξέπλυμα σου είτε κάνεις παρέα με παιδεραστές είτε σκοτώνεις καμία 50 άτομα από απέραντη απληστία.
Στη χώρα του Μαυρογιαλούρου μπορείς εσύ που κάποτε δήλωνες επαναστάτης και αριστερός να διαγράφεις αμέσως από την λίστα των υποψηφίων βουλευτών κάποιον που τόλμησε να υποδείξει και να ονοματίσει τον εχθρό και δυνάστη του λαού που υποτίθεται ότι θα προστατέψεις. Προτεραιότητα είναι να στείλεις το μήνυμα στην αστική τάξη ότι δεν θα είναι αλλιώς τη δεύτερη φορά.
Στην χώρα του Μαυρογιαλούρου δεν χρειάζεται να συζητηθούν τα ζητήματα. Αν είσαι κομματάρχης και νιώσεις ότι κάποιος ξεφεύγει εκτός γραμμής του τραβάς μια διαγραφή ας είναι και από την εξοχή και το κολύμπι σου.
Στην μπανανία χώρα του Μαυρογιαλούρου, μετά τα Τέμπη για τα οποία θρηνείς τα θύματα (θύματα του νεοφιλελευθερισμού - αυτό αποτελεί το βασικό συμπέρασμα των κινητοποιήσεων), περνάς στα μουλωχτά νομοσχέδια για την ιδιωτικοποίηση του νερού 2 μέρες μετά και 5 μέρες μετά ιδιωτικοποιείς το μοναδικό κρατικό παιδικό ογκολογικό νοσοκομείο που υπάρχει.
Ο σημερινός αρχηγός στη χώρα του Μαυρογιαλούρου, αφού γονάτισε οικονομικά και ψυχολογικά τους πολίτες που τον ψήφισαν και αφού δεν μπορεί να απαλλαχτεί από τεράστιες ευθύνες για το έγκλημα στους σιδηροδρόμους, έβαλε τους υπουργούς του να ρίξουν και ένα δάκρυ για τους νεκρούς που τόσο τον πίκραναν αφού εκλογές έρχονται και τα πράγματα δεν δείχνουν να πηγαίνουν καλά.
Θα διερωτηθείτε τώρα, δικαιολογημένα, είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα στην πολιτισμένη Ευρώπη από ότι στη δική μας χώρα του Μαυρογιαλούρου; Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι. Το σκάνδαλο Καϊλή, τα Panama Papers, Pandora Papers, η λίστα Λαγκάρντ δείχνουν ότι η ουσία της δικής μας χώρας δεν είναι διαφορική από αυτή των πιο πολιτισμένων γειτόνων μας.
Η διαφορά τους με την χώρα του Μαυρογιαλούρου είναι ότι εδώ τα πράγματα είναι πιο χοντροκομμένα, ξετσίπωτα. Η διαφορά έγκειται στο ότι δεν θα τολμούσαν σε μια Βρετανία ή Γερμανία για παράδειγμα να βγαίνουν με τόση αλαζονεία να επιμερίζουν ευθύνες και να λεν ότι μπορεί στα χέρια μας να έγινε αυτό το έγκλημα αλλά στους άλλους έγιναν χειρότερα.
Στην χώρα του Μαυρογιαλούρου όμως φαίνεται ότι τα πράγματα για άλλη μια φορά φτάνουν σε οριακό σημείο. Οι αντιδράσεις του απλού κόσμου δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή εδώ και δύο εβδομάδες. Ενός κόσμου που αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθεια από μεγάλα ΜΜΕ και πολιτικούς να επικεντρωθεί η συζήτηση στο σταθμάρχη, τους τοπικούς παράγοντες και τις ευθύνες τους είναι πολύ συνειδητή προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τη μεγάλη εικόνα και τους «μεγάλους» υπεύθυνους.
Κάτι αλλάζει ξανά στη χώρα του Μαυρογιαλούρου όπου ξαφνικά και η νέα γενιά γίνεται μέρος αυτού που εξελίσσεται. Δείχνοντας κατανόηση των ζητημάτων πιο βαθιά από ότι και οι πιο αισιόδοξοι από εμάς υπολόγιζαν.
