Οι διαβεβαιώσεις φυσικά των πρώτων ημερών για μεμονωμένα επεισόδια διαψεύστηκαν πανηγυρικά όταν το κανόνι της CREDIT SUISSE στην Ελβετία, κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, έφτασε στην κατάρρευση και διασώθηκε την τελευταία στιγμή, αφού ενισχύθηκε από την κεντρική τράπεζα της Ελβετίας με 50 δισ. και πωλήθηκε τελικά στην UPS.
Τι μπόχα βγήκε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Λεφτά από ναρκωτικά, ξέπλυμα μαύρου χρήματος γενικά. Τι γίνεται εδώ; Πόσα συμβαίνουν στο τραπεζικό σύστημα, σε όλες τις άλλες τράπεζες, για τα οποία δεν έχουμε ιδέα;
Όσο και αν προσπαθούν όλοι οι ιθύνοντες να μας εξηγήσουν ότι η σημερινή κατάσταση δεν είναι ίδια με το 2008 και ότι θα ελεγχθεί, τα πράγματα όχι μόνο δημιουργούν ανησυχίες και θυμίζουν το 2008 αλλά πρέπει να θεωρούνται ακόμα πιο σοβαρά από τότε.
Μια σύγκριση κάνει το σημερινό ξέσπασμα να φαίνεται πολύ πιο απειλητικό, το αντίθετο από ότι προσπαθούν να παρουσιάσουν. Το 2008 η χρηματοπιστωτική κρίση ξέσπασε σε ένα παγκόσμιο σύστημα που φάνηκε ότι είχε ακόμα αντοχές για να αποτρέψει τα χειρότερα. Τώρα δεν έχει τέτοιες δυνατότητες, εξαντλημένο από μια προσπάθεια μιάμιση δεκαετίας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Και εδώ μπαίνει και ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα. Εδώ και μιάμιση δεκαετία από την κρίση του 2008 οι λαοί έχουν υποστεί τα πάνδεινα με τη λιτότητα την οποία οι ιθύνοντες παρουσίαζαν ως την μόνη οδό για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Μιάμιση δεκαετία μετά τα πράγματα φαίνεται να είναι χειρότερα. Ή λοιπόν μας δουλεύουν ψιλό γαζί ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται -και δεν ξέρουμε τι από τα δύο είναι χειρότερο.
Χειρότερη κάνει τη σημερινή κατάσταση και μια ακόμα «λεπτομέρεια». Οι χώρες της ανατολής δεν θα βάλουν πλάτη στην μαμά Αμέρικα διότι θα ακολουθήσουν τη χριστιανική «αρχή» οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Είναι αυτές τις μέρες που η Κίνα συσφίγγει ακόμα περισσότερο τους δεσμούς της με τη Ρωσία και παίρνει θέση ξεκάθαρη ενάντια στη δυτική συμμαχία.
Βέβαια οι δικοί μας αχθοφόροι τραπεζίτες σαν καλοί υπάλληλοι της ΕΚΤ έτρεξαν να μας ενημερώσουν ότι το τραπεζικό σύστημα της καπιταλιστικής μπανανίας είναι οκ και να μην ανησυχούμε και κάτι τέτοια να πούμε. Μπορεί να καταρρέουν τράπεζες στις καπιταλιστικές και τραπεζικές μητροπόλεις, αλλά για την Ελλάδα «ουδείς πανικός δικαιολογείται».
Στην μπανανία ή άλλως κλεφτοκοτάδικο καπιταλισμό λοιπόν που ζούμε, όπου θυσιάζουμε τις ζωές των ανθρώπων για να βγάλουμε τρένα χωρίς μανιβέλα, οι συστημικές μας τράπεζες παρουσιάζονται ως υγιέστατες. Τι να πει κανείς;
Γράφοντας αυτές τις γραμμές συνειδητοποιούμε πως, όπως και το 90% τουλάχιστον του κόσμου, κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουμε λόγο να ανησυχούμε για τις τράπεζες του κόσμου και τους τραπεζίτες. Ούτε καταθέσεις έχουμε, ούτε μετοχές, ούτε ομόλογα και νιώθουμε τυχεροί που βγάζουμε ακόμα τον μήνα, μια δυνατότητα που χάνουν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι.
Το ζήτημα όμως είναι ότι ενώ ο καπιταλιστικός παράδεισος που μας υπόσχονταν για να μη γίνουμε κουμουνιστές, πολύ λίγα σημαίνουν για εμάς, τώρα που αυτός ο «παράδεισος» καταρρέει εμείς θα την πληρώσουμε.
