Με δεδομένα
- Το πολύ πρόσφατο μήνυμα από τον τραπεζικό γίγαντα HSBC, ότι τα τέλη του 2023 και οι αρχές του 2024 θα σηματοδοτήσουν το ξέσπασμα νέας ύφεσης.
- Την ανάλυση του Economist Intelligence Unit μέσα στον Δεκέμβρη, του πιο σοβαρού ίσως από τα αστικά επιτελεία, που σκιαγράφησε μια μαύρη ευρωπαϊκή προοπτική και κατέληξε ότι
«Είναι δύσκολο να δούμε από που θα προέλθει η οικονομική ανάπτυξη».
- Τις καταρρεύσεις των Silicon Valley, Credit Suisse και άλλων τραπεζών, που σημάδεψαν την τελευταία περίοδο.
- Τις «φήμες» για επικείμενη κατάρρευση της εμβληματικής Deutsche Bank, της μεγαλύτερης στην Γερμανία.
- Τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, η πιο παρασιτική «επένδυση, μακριά από τις ζωές των ανθρώπων, και που το μέγεθος τους είναι έξω από κάθε δυνατότητα σύλληψης
Μέγεθος που ο ελβετικός οίκος Gold Switzerland το εκτίμησε πριν λίγες εβδομάδες σε 2 τετράκις δολάρια (Περισσότερο από 28 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ) -μια «χρηματοπιστωτική ‘βόμβα’» που πρόκειται να εκραγεί.
Ο ύστερος καπιταλισμός, «το ανώτατο στάδιο της παρασιτικότητας και του εκφυλισμού».
- Ότι πριν τις πρόσφατες χρεοκοπίες τραπεζών ζήσαμε τις κρίσεις με την πανδημία, τις αυξήσεις στην ενέργεια, στο σύνολο των πρώτων υλών.
- Τον καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία που το πραγματικό μέγεθος των επιπτώσεων του θα φανεί απότομα κάποια στιγμή με ένα κατακλυσμιαίο τρόπο.
Και που η εξέλιξη του παραπέμπει στις πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο εποχές.
Παρόλα τα πιο πάνω, η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα αλλά και όλες σχεδόν οι δυνάμεις, σε όλες τις χώρες, που εντάσσουν τον εαυτό τους στο χώρο της αριστεράς, με τις πολιτικές τους δηλώνουν πίστη στις δυνατότητες του συστήματος, εκεί που επιτελεία του συστήματος την έχουν χάσει.
Ενδεικτική αυτής της πραγματικότητας ήταν και η ομιλία του πρώην υπουργού και βουλευτή Μεσσηνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Χαρίτση, στη συνεδρίαση της Βουλής που ασχολήθηκε με τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης της ΝΔ.
«Εμείς θα δώσουμε μία καθημερινή μάχη για τον έλεγχο, τη λογοδοσία, την ανατροπή των αντιδραστικών και αντικοινωνικών πολιτικών της κυβέρνησης» (ΑΧ).
Και αντιδραστικές και αντικοινωνικές είναι.
Υπάρχει όμως κάποια σύνδεση με το οικονομικό σύστημα το οποίο, σε τελευταία ανάλυση, είναι εκείνο που καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί μια κυβέρνηση, αν δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί μαζί του;
Μέχρι το τέλος της ομιλίας, δεν βρίσκουμε καμιά τέτοια σύνδεση.
Τι σόι μπορεί όμως να είναι η «προγραμματική και ιδεολογική συζήτηση που έχει ανάγκη ο τόπος μας» (ΑΧ), αν δεν αναφερθεί με σαφήνεια στα πιο πάνω;
«Συνιστά πρόκληση και δημοκρατικό μας καθήκον η καταπολέμηση της άκρας δεξιάς».
Και πάλι δεν γίνεται κάποια αναφορά για το πώς καταπολεμάται η άκρα δεξιά.
Τα ψηφίσματα και οι καταδίκες είναι εντελώς ανίκανα να το κάνουν.
Το απέδειξαν με τον πιο εμφαντικό τρόπο και οι τελευταίες εκλογές όπου ο φασισμός και η ακροδεξιά έκαναν μια απρόσμενή για πολλούς επέλαση.
Παρά τις καταδίκες και τα ψηφίσματα τόσων χρόνων.
Η καπιταλιστική κρίση συνοδεύεται πάντα και παντού με την άνοδο του φασισμού.
Η φτώχεια, η ανέχεια και η δυστυχία εκφράζονται με το μίσος και τις άναρθρες κραυγές του φασιστικού λόγου εναντίων των πάντων.
Ο Σύριζα στην εξουσία άφησε άθικτο το σύστημα που γεννά τον φασισμό.
Η καπιταλιστική κρίση σημαίνει αύξηση στο έπακρο των ανταγωνισμών για αγορές, πρώτες ύλες, διαδρόμους μεταφοράς.
Η τρομακτική συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία είναι πέραν από ενδεικτική.
Ο Σύριζα συντάχτηκε με τους εγκληματίες της Δύσης στην διάπραξη αυτού του εγκλήματος.
Και είναι τόσο λίγα αυτά που μπορεί να ισχυρισθεί ως αιτιολόγηση της στάσης του που αποφεύγει το ζήτημα.
Έτσι, αφού αποφεύγει το ζήτημα του συγκεκριμένου πολέμου και της στάσης του σε αυτόν, αλλά και το ζήτημα του πολέμου γενικά και της σύνδεσης του με το προσφυγικό, καταλήγει σε μια εντελώς ξεδοντιασμένη προσέγγιση και του μεταναστευτικού
«Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό που η οδυνηρή εμπειρία της Πύλου επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο:
«Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία και είναι αυταξία…
Αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται τα πιο αυτονόητα για ένα κόμμα της αριστεράς, ο ΑΧ νοιώθει την ανάγκη να τα τονίσει.
Μάλλον διότι δεν έχει κάτι άλλο ουσιαστικό να αναφέρει. Εκτός από το ότι πρέπει να σταθούμε «απέναντι στις φοβικές κραυγές». Που αν τις αντιμετωπίσουμε σε στυλ «μην φοβάστε» ή «μην ακούτε αυτούς που τις εκστομίζουν», δεν χρειάζεται τίποτε άλλο
Και καταλήγει ο ΑΧ:
«Θα επιμείνουμε στην ανάγκη να ανοίξει μια εθνική συζήτηση για το μέλλον της χώρας μας και τη θέση της στο παγκόσμιο ζήτημα των πληθυσμιακών μετακινήσεων…
Μια εθνική συζήτηση που στα σίγουρα περιλαμβάνει και την ΝΔ -δεν ξέρουμε για αυτούς στα δεξιά της.
«Ακούσαμε προχθές τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει για «λογικά» πρωτογενή πλεονάσματα. Τι σημαίνει αυτό; Πώς τοποθετείται η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με την πίεση των ευρωπαίων συντηρητικών για επαναφορά ασφυκτικών δημοσιονομικών κανόνων; (ΑΧ)
Πως τοποθετείται η Νέα Δημοκρατία, ξέρει πολύ καλά η συντριπτική πλειοψηφία από το σχεδόν 50% που δεν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές.
Όπως και όσοι ψήφισαν κάτι άλλο από Νέα Δημοκρατία.
Το ζήτημα είναι να μας πει ο Σύριζα ποια είναι τα «λογικά» πρωτογενή πλεονάσματα, και πως τοποθετείται σε σχέση με την πίεση των ευρωπαίων συντηρητικών.
Στα σίγουρα, όπως λέει, «η χώρα μας δεν πρέπει επουδενί να επιστρέψει στις περιοριστικές λογικές που πληρώσαμε πολύ ακριβά την προηγούμενη δεκαετία»
Οι συντηρητικές /αντιδραστικές δυνάμεις όμως φαίνεται κυριαρχούν στην Ευρώπη σήμερα.
Με τεράστια ευθύνη και του Σύριζα που η πορεία του προς την εξουσία και οι ευρωπαϊκές αριστερές λύσεις που υποσχόταν, διαγράφηκαν με μια κίνηση, σε μια νύκτα. Σπέρνοντας την απογοήτευση.
Τι θα κάνει ο Σύριζα αν επιστρέψουν σε περιοριστικές λογικές, κάτι που ήδη έχει εξαγγελθεί;
Καμιά αναφορά.
Ακόμα λιγότερο αριστερά, ακόμα περισσότερη γενικολογία και ασάφεια.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα που θα καταδικάσουν τον Σύριζα.
Αλλά και όλους σε όλες τις χώρες που δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν πορεία ρήξης με τα σύστημα που δημιουργεί τον σημερινό παγκόσμιο εφιάλτη.
