Η Ελλάδα τον χουντικών αποβρασμάτων στρεφόταν κατά της Κύπρου, που είχε νόμιμη ηγεσία.
Μια από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνισμού βαφόταν με αδελφικο αίμα.
Μεσούντος ενός καυτού Ιουλίου ο ελληνισμός έμπαινε στη δίνη μιας τραγωδίας με ανυπολόγιστες συνέπειες που μέχρι σήμερα ακόμη μετράει θύματα.
Η ελληνική εισβολή στην Κύπρο μέσω του πραξικοπήματος αποτελεί μια από τις πλέον άθλιες σελίδες στη μακραίωνη ιστορική διαδρομή του έθνους αντίστοιχη με την Μικρασιατική Καταστροφή και περισσότερο όμως σε σχέση με την καταστροφή που διαχρονικά προκάλεσε στη συνέχεια.
15 Ιουλίου 1974, η Χούντα των Αθηνών πραγματοποιεί πραξικόπημα κατά του προέδρου τη Κύπρου, Μακαρίου, και επιχειρεί να τον δολοφονήσει. Επικεφαλής και επίδοξοι δράστες Έλληνες αξιωματικοί.
Όνειδος!
15 Ιουλίου 1974, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες οι Έλληνες επιχειρούν να καταλύσουν κάθε μορφή νομιμότητας στην Κύπρο.
Το φοβερό πενθήμερο μέχρι την 20 Ιουλίου, που οι Τούρκοι εισβάλλουν στην Κύπρο, οι ελλαδίτες έχουν προλάβει να αιματοκυλήσουν το μαρτυρικό νησί.
Γριβικοί, μακαριακοί, ελλαδίτες, ελληνοκύπριοι, ένα αιματηρό συνονθύλευμα όπου Έλληνες σκοτώνουν Έλληνες.
Η τραγωδία μια εμφύλιας σύρραξης βιώνεται αυτή τη φορά επί κυπριακού εδάφους.
Και δεν είναι που σκοτώνονταν μεταξύ τους οι αντιφρονούντες Κύπριοι, είναι ότι τη μεταξύ των ελληνοκυπρίων σφαγή κατεύθυναν και σε πολλές περιπτώσεις υλοποίησαν οι εξ Ελλάδος Έλληνες.
Αποφράδα μέρα λοιπόν η 15 Ιουλίου 1974.
Οι συνέπειες του πραξικοπήματος μεγάλες και οδυνηρές.
Ιδού εν συντομία μερικές εξ αυτών, έτσι όπως οι ειδικοί τις επισημαίνουν:
“Εξαιτίας του πραξικοπήματος η Κύπρος έχασε την ικανή πολιτική της ηγεσία, που αντιπροσώπευε ο Μακάριος.
Το χάσμα μεταξύ της Εθνικής Φρουράς και των ελληνοκυπρίων έγινε ακόμα μεγαλύτερο λόγω του πραξικοπήματος.
Η μαχητική ικανότητα των ενεργών μονάδων καταδρομών μειώθηκε λόγω της καταπόνησης και των απωλειών που υπήρξαν.
Οδηγήθηκε σε αποτυχία η επιστράτευση γιατί μεταβλήθηκαν οι συνθήκες που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και να είναι αποτελεσματική.
Η εφαρμογή του σχεδίου άμυνας της Κύπρου δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί λόγω των μετακινήσεων μονάδων από τις έδρες τους”.
Αυτά είναι μερικά βασικά σημεία που έχουν επισημανθεί κατ’ επανάληψη όλα αυτά τα χρόνια και είναι οδυνηρά αποτελέσματα της πραξικοπηματικής εισβολής στην Κύπρο.
Για όλα αυτά και όσα ακολούθησαν, οι υπαίτιοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.
Ο περιβόητος φάκελος της Κύπρου, παρά το ογκώδες αποδεικτικό υλικό, παρέμεινε ερμητικά κλειστός, παρά τις σπασμωδικές ενέργειες που έγιναν από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής, χωρίς ωστόσο κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για την απόδοση ευθυνών.
50 χρόνια μετά το πραξικόπημα της Κύπρου, οι υπεύθυνοι της τραγωδίας παρέμειναν ατιμώρητοι. Ο περισσότεροι εξ αυτών έχουν ήδη φύγει από τη ζωή αλλά όσο ζούσαν απολάμβαναν την ασυλία της λήθης. Και φυσικά τα προνόμια που απορρέουν από τα αξιώματα που διατήρησαν, μιας και η μεγαλόθυμη δημοκρατία όταν αποκαταστάθηκε δεν τους τα αφαίρεσε.
Δυστυχώς κάτι τέτοιους είχε σε επιτελικές στρατιωτικές θέσεις η Ελλάδα τότε και έφτασε εκεί που έφτασε, ένα βήμα πριν την καταστροφή της, γιατί το πραξικόπημα στην Κύπρο και ό,τι ακολούθησε παρολίγον να οδηγούσε την Ελλάδα σε πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, με ολέθριες συνέπειες για τον ελληνισμό.
50 χρόνια μετά από το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 η δημοκρατία μπορεί να έχει αποκατασταθεί και εδραιωθεί πλέον για τα καλά στην Ελλάδα, η Κύπρος ωστόσο παραμένει ακόμα μια διχοτομημένη χώρα.
Και το Κυπριακό μια ανοιχτή πληγή.
Παρεμπιπτόντως, στις 20 Ιουλίου στην Κύπρο θα βρίσκονται ο Ελληνας πρωθυπουργός στην ελληνοκυπριακή πλευρά και ο Τούρκος πρόεδρος στην τουρκοκυπριακή. Προφανώς αυτό κάτι σημαίνει. Τι ακριβώς μένει να το δούμε στη συνέχεια.
