Οι εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι απρόβλεπτες κι η όποια εκτίμηση παρακινδυνευμένη. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Η πορεία προς το ναδίρ είναι σταθερή και διαρκώς επιταχυνόμενη. Γι’ αυτό ευθύνονται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, πολλοί. Στελέχη και πρόσωπα με ειδικό βάρος τα οποία προώθησαν, στήριξαν σε δύσκολες στιγμές τον κ. Κασσελάκη, ανέχτηκαν τη συμπεριφορά του και επικρότησαν τα σχέδια του. Όλοι αυτοί συνέβαλαν στη σημερινή απογοητευτική εικόνα του κόμματος τους.
Ο τέως πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με το τεράστιο πολιτικό του έλλειμμα, την ασχετοσύνη του με την ιστορία και την κουλτούρα της ανανεωτικής αριστεράς, με την άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας, με τον προκλητικό τρόπο που προέβαλε την προσωπική του ζωή και με την προσπάθεια του να αλλάξει τη φυσιογνωμία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να δημιουργήσει ένα προσωποπαγές και απολύτως ελεγχόμενο από τον ίδιο κόμμα έχει τεράστια συμβολή στο σημερινό χάλι που βρίσκεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Από κει και πέρα, όμως, ευθύνεται και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν οδήγησε το κόμμα του συντεταγμένα σε συνέδριο στο οποίο θα συζητούνταν οι αιτίες της συντριβής στις τελευταίες εθνικές εκλογές και θα καθορίζονταν οι διαδικασίες εκλογής αρχηγού. Ο κ. Τσίπρας αν δε στήριξε υπογείως τον κ. Κασσελάκη, τον άφησε να μιλάει εξ ονόματος του και να περηφανεύεται ότι τον «φύτεψε» στην πολιτική ζωή της χώρας. Όμως και άλλοι υποψήφιοι, όπως οι κ.κ. Πολάκης και Φάμελλος, έβαλαν αέρα στα πανιά του και ιδιαίτερα ο δεύτερος ο οποίος ήταν στο πλάι του μέχρι που ο κ. Κασσελάκης τον καθαίρεσε από πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Αυτό που προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν ήταν η πολλή δημοκρατία, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, αλλά οι ίντριγκες και οι αρχηγικές φιλοδοξίες. Τα στελέχη του, διαιρεμένα σε φυλές, αντί να ασχοληθούν με τα προβλήματα του ελληνικού λαού, στήνουν παγίδες για να αλληλοεξοντωθούν. Αντί να προτείνουν πολιτική και προγραμματική διέξοδο η οποία θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη αλληλοσκοτώνονται για το φωτοστέφανο του αρχηγού. Φυσικό επακόλουθο να εγκαταλείπουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τα μέλη και οι ψηφοφόροι του.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά. Θα φτάσει ενιαίος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέχρι το συνέδριο του; Αν ναι, θα παραμείνει ενωμένος και μετά την εκλογή του νέου αρχηγού; Και αν αυτό συμβεί θα μπορέσει να ανακάμψει από τη στιγμή που σήμερα βρίσκεται λίγα βήματα πριν από τον πολιτικό του θάνατο;
Δύσκολο να απαντηθούν σήμερα τα παραπάνω. Φαίνεται σχεδόν βέβαιο πως η εκλογή του κ. Κασσελάκη σημαίνει ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α αλλάζει πορεία, και παύει να είναι ένα κόμμα της Αριστεράς, γι’ αυτό είναι, μάλλον, αδύνατον να παραμείνει ενωμένος. Η υποψηφιότητα του κ. Φάμελλου δείχνει αδύναμη και τυχόν εκλογή του δε μοιάζει ικανή να αντιστρέψει την πορεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προς τη συρρίκνωση. Όπως και η υποψηφιότητα του κ. Φαραντούρη, η οποία μάλλον εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Η πλατφόρμα που κατέθεσε ο κ. Πολάκης, η οποία είναι, ανεξαρτήτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με κάποιες δηλώσεις του, ξεκάθαρα πολιτική, ίσως, μπορέσει να κρατήσει έναν κόσμο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να συσπειρώσει ένα μέρος των απογοητευμένων και δυσαρεστημένων που πήγαν στα σπίτια τους. Μεγάλο μειονέκτημα σε όλη αυτή τη διαδικασία αποτελεί ο εκρηκτικός του χαρακτήρας.
Ο σημερινός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι καθόλου ελκυστικός. Οι ομαδάρχες που διεκδικούν την προεδρική καρέκλα φαίνεται να είναι ξένοι στο ίδιο κόμμα. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει μπει σε μια σήραγγα βαθιά και σκοτεινή και πολύ δύσκολα θα βγει στο φως, γιατί το τούνελ είναι, μάλλον, και αδιέξοδο.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
