Σάββατο, 24 Μαϊος 2014 18:36

Η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει

Η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει

Του Αντώνη Τσώνη 
Ευρωεκλογές την Κυριακή και οι ευρωπαίοι πολίτες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κληθούν να εκλέξουν το ευρωκοινοβούλιο της επόμενης πενταετίας (751 ευρωβουλευτές). Η χώρα μας εκλέγει 21 ευρωβουλευτές μέσα από 42 συνδυασμούς που ρίχνονται στη μάχη των εκλογών.
Όλα αυτά με την απειλή των…

Του Αντώνη Τσώνη 
Ευρωεκλογές την Κυριακή και οι ευρωπαίοι πολίτες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κληθούν να εκλέξουν το ευρωκοινοβούλιο της επόμενης πενταετίας (751 ευρωβουλευτές). Η χώρα μας εκλέγει 21 ευρωβουλευτές μέσα από 42 συνδυασμούς που ρίχνονται στη μάχη των εκλογών. Όλα αυτά με την απειλή των…

…ευρωσκεπτικιστών (κυρίως εθνικιστών και νεοναζί) να πλανάται πάνω από την ευρωπαϊκή ένωση. Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, το κόμμα της ελευθερίας του Βίλντερς στην Ολλανδία, το UKIP του Φάρατζ στη Βρετανία, το AFD (εναλλακτική για τη Γερμανία) και το νεοναζιστικό NPD στη Γερμανία, το Jobbik στην Ουγγαρία καθώς και το κόμμα της προόδου στη Νορβηγία μαζί με τη «δικιά μας» Χρυσή Αυγή είναι μερικά παραδείγματα εθνικιστικών-νεοναζιστικών κομμάτων που μεγάλωσαν και σε πολλές περιπτώσεις γιγαντώθηκαν μέσα στην Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, πάτησαν πάνω στον πόνο και στη φτώχεια του Ευρωπαίου πολίτη και πλέον διεκδικούν σημαντικό κομμάτι από τη πίτα του Ευρωκοινοβουλίου .
Το πιο εύκολο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να αναθεματίσουμε όλα αυτά τα κόμματα να τους φωνάξουμε φασίστες και να καθαρίσουμε. Αυτό όμως στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε είναι στους λόγους που οδήγησαν στην ανάπτυξη των «πολιτικών χώρων» αυτών. Ο βασικός λόγος θεωρώ είναι ένας: Η Ευρωπαϊκή Ένωση σταμάτησε να λειτουργεί με γνώμονα τη καλυτέρευση της ζωής των πολιτών της, απεναντίας επέβαλε δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας στις χώρες μέλη της που αντιμετώπιζαν οικονομική κρίση με αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση των λαών τους. Στη χώρα μας ζήσαμε και με το παραπάνω τη πολιτική αυτή με μειώσεις μισθών, απολύσεις, φορολογική αφαίμαξη, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. 
Αυτή η πολιτική όπως είναι φυσιολογικό έκανε τους Ευρωπαίους πολίτες να γίνουν πιο σκεπτικοί απέναντι στην ένωση, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη μερίδα πολιτών που βλέπουν ως λύση τη διάλυση της Ευρωπαϊκής – νομισματικής Ένωσης.
Προσωπικά διαφωνώ με αυτή τη λογική των άκρων. Η Ευρώπη δεν είναι η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Μπαρόζο, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, είμαστε όλοι εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες οι οποίοι στην πλειοψηφία μας θέλουμε αλλαγή πλεύσης στην οικονομική πολιτική της Ευρώπης και όχι τη διάλυση της.
Τι πιο απλό και συνάμα πιο δημοκρατικό να δηλώσουμε με την ψήφο μας ότι δεν αντέχουμε άλλο αυτή την πολιτική, δε μπορούμε άλλη λιτότητα, δεν αντέχει η ίδια η ένωση αυτή την οικονομική πολιτική. Θέλουμε πίσω την Ευρώπη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης  μεταξύ των κρατών μελών της.
Την Κυριακή λοιπόν όταν θα είσαι μέσα στο παραβάν σκέψου τι Ευρώπη θέλεις και να θυμάσαι ότι εσύ είσαι η Ευρώπη και μόνο εσύ μπορείς να την αλλάξεις.