Γεωργίου Πλαγιανού
Παλαιού Σελιτσάνου*
Παιδάκι άνηβο χρημάτισα κι εγώ. Δεν γεννήθηκα γέρος. Όταν πρωτάκουσα από πρόδρομόν μου γέροντα το πρώτο σοφιστικό απόφθεγμα "του ζουρλού το σχοινί μονό δε φτάνει, διπλό περισσεύει" ....... στούπιρα.
Που να πιάσει το μυαλουδάκι μου το νόημα ενός σουρεαλιστικού ρητού δυσαναλόγου προς τις διανοητικές μου δυνατότητες.
Σήμερα γνωρίζω πιά ότι το γριφώδες ρητόν σάρκαζε την έμφυτον τάσιν του ανθρώπου που τα θέλει μονά - ζυγά δικά του και επικαλείται γι αυτό την ιδικήν του και μόνον κρίσιν, την οποίαν τείνει να επιβάλη και στους διαφωνούντας.
Και ας λέει ο Αριστοτέλης ότι "ουδεμία θεωρία δύναται να επικληθή προς απόδειξιν του εαυτού της".
Αυτά ως εισαγωγή.
Ιδού και το θέμα ως παράλληλος συσχέτισις με του "ζουρλού το σχοινί".
Συνέβη "κατ΄αυτάς" στο αγαπημένο μου χωριό και όχι μεμονωμένο, αλλά σύνθετο ή πήτε το και δίδυμον, γιατί ο χαρακτηρισμός ταιριάζει καλλίτερα.
Προέκυψε ένας ισχυρισμός ότι μία καταρρακτώδης βροχή προ μισού και πλέον αιώνος διάνοιξε ένα χαντάκι, το έστρωσε με πέτρα (διάβαζε καλντερίμι), με σκαλοπάτια λιθοπελεκητά, το περιέβαλε με καλοχτισμένα διπλοτοίχια ένθεν κακείθεν και σχημάτισε μία απλή δίοδο και "πάει σιαπέρα".
Σελιτσάνικα σας τάγραψα, καθόσον στην τοπική γλώσσα την παραδοξότητα τη λέμε ζούρλια, όπως στην Κρήτη τη λένε κουζουλάδα, στη Ρούμελη Μετώρισμα, στη Φτάνησο λωλάδα.
Οι επιστάμενοι εμειδιάσαμεν αθορύβως και ξανά πάει σιαπέρα.
Μας κόπηκε όμως το χαμόγελο στη μέση όταν τον παράδοξον αυτόν ισχυρισμόν εβεβαίωσε και η επίσημος τοπική εξουσία με ομόφωνον απόφασίν της, υιοθετούσα α υ τ ο λ ε ξ ε ί τον ισχυρισμόν του ασχέτου νεοδαμώδους μας.
Και επειδή η δημοκρατία μας επιβάλει την πειθώ εις τους άρχοντας διελογίσθημεν : "Ρέ μήπως ζουρλαθήκαμε εμείς που διαφωνήσαμε δημοσίως δια την σουρεαλιστικήν άποψιν του πρώτου ισχυρισθέντος και οι άνθρωποι έχουν δίκηο ; Μήπως το σχοινί διπλό φτάνει και περισσεύει και δεν έχομε δίκηο εμείς ; Μήπως όντως ο δρόμος αυτός δεν υπήρχε απο αιώνες πριν, αλλά τον έφτιασε η τρόμπα ;"
Προς αποφυγήν παρανοήσεως διευκρινίζομεν ότι στην τοπική διάλεκτο λέμε Τρόμπαν την υπερσούπερ καταρρακτώδη βροχήν, που ξερριζώνει βράχους, καταπλακώνει σπίτια και σκοτώνει ανθρώπους. Μόνο καλντερίμια δεν στρώνει.
Το καθ' ημάς παράδοξο υψώθη δίς εις το τετράγωνον από συναφή και συνεφαπτομένην περίπτωσιν στην οποίαν δεν προσθέτομεν χαρακτηρισμόν σεβόμενοι την θέσιν του σεβαστού μεγαλυτέρου συμβουλίου, που υιοθέτησεν εκθύμως και επεκύρωσεν νομίμως (;) τον επόμενον, καθ' ημάς, σουρεαλισμόν.
Τον καιρό που ήμαστε αυτόνομη κοινότητα και είχαμε άρχοντες κατωτέρας σχολικής μορφώσεως αλλά μείζονος κατανοήσεως, κάναμε έναν "ρεφενέ εις είδος" όλοι οι προσκοπτόμενοι. Προσεφέραμεν δ ω ρ ε ά ν και διά "λόγου" όσον τόπον εχρειάζετο δια την προέκτασιν της οδού Ευαγγελιστρίας μέχρι Ροβόλας, για να εξυπηρετηθούν και οι συγκάτοικοι της συνοικίας "Πάνω Νερού" και (όνειρον απατηλόν) έως οικισμού Άνω Βέργας. Πάνε κήποι, πάνε δέντρα αλλά χαλάλι.
Είπομεν "διά λόγου" και πιστεύω να γνωρίζετε τι σημαίνει δια τον Μανιάτην ο όρος "λόγος".
Η παραχώρησίς μας εγένετο προς την Κοινότητα και ουχί προς μελλοντικούς εποίκους ή επιχειρηματίας.
Αναλόγως των αναγκών εις την διαμόρφωσιν του δρόμου που διανοίξαμε, το πλάτος του εκυμάνθη απο 4 έως 9 περίπου μέτρων, πράγμα που διηυκόλυνε την κυκλοφορίαν ελαφρών, βαρέων και βαρυτάτων οχημάτων αντιθέτου πορείας.
Και έρχεται πάλιν το αυτό σοφόν και υποβαθμισμένον κατ' αρμοδιότητας διαμερισματαρχικόν ή τοπικώδες συμβούλιον και ξανααποφαίνεται ότι ο δρόμος πρέπει να γίνει 4 μέτρα χωρίς πεζοδρόμια, ενώ όλη η υφήλιος αγωνίζεται να φαρδύνει τους δρόμους της.
Και κάποια υπηρεσία που έχει συσταθεί (καθ' ημάς υποτίθεται ότι) δια να προστατεύη την ποιότητα ζωής του πολίτη (μακάρι Θέ μου) και σιγκοντάρει βεβαιούσα και αυτή (άκουσον άκουσον) ότι ο δρόμος πρέπει να περιορισθή στα 4 μέτρα, υιοθετούσα και επισημοποιούσα την θέσιν του πρώτου απαιτήσαντος. Περί πεζοδρομίων Κίχ.
Για το συμβούλιον του διευρυμένου Δήμου ουδεμίαν μομφήν απευθύνω διά δύο σοβαρούς λόγους :
- Υποχρεούται (;) να λάβη υπόψιν τις αποφάσεις των ως άνω δύο επισήμων φορέων υπευθύνως διατυπωθείσας έστω και διαβλητάς
- Πλείστοι εκ των ρηθέντων μελών του Δημοτ. Συμβουλίου δεν έχουν (μέχρι στιγμής) περάσει απο το επίμαχο σημείον.
Τους εύχομαι όμως να περάσουν ύστερα απο την στένωση του δρόμου στα 4 μέτρα και την περίφραξιν του υπολοίπου πλάτους απο τους παρακειμένους πρώην δωρητάς προς την τότε κοινότητα.
Βάρδα να μην συναντηθούν με κανά φορτηγό ή Μπετονιέραν ή μπουλντόζαν ή και πυροσβεστικήν αντλίαν, που λέει ο λόγος, κατά την άνοδον ή κάθοδον ή ολιγόστιγμον στάσιν, ανερχόμενοι ή κατερχόμενοι.
Και όλα αυτά (β ό η θ α ΒΑΓΓΕΛΙΣΤΡΑ ΜΟΥ) ενώ την ίδια ώρα είναι έτοιμο το σχέδιον των συνοικιακών δρόμων στο Κακοπέτρι και στο Λυκοτρίχι, που προβλέπουν δρόμους με πεζοδρόμια και πρασιές συνολικού πλάτους από 8 έως και 14 μέτρων. Π ά τ ε ρ ά φ ε ς α υ τ ο ί ς.
Ανθρώπινον το πλανάσθαι.
Σέβομαι τον χώρον του ανά χείρας εντύπου και δεν θα κάνω κατάχρασιν της παρεχομένης φιλοξενίας.
Κατακλείδα : Προσπαθώ να κατανοήσω τα παρατεθέντα ακατανόητα.
Το μυαλό μου παραφορτώνεται. Γι' αυτό άν κάποιος σας πή ότι είδε έναν γέροντα να κραδαίνη την βακτηρίαν φωνάζοντας "πιάστε με - πιάστε με - είμαι τρελλός" να καταλάβετε ότι αυτός είμαι εγώ.
Σας παρακαλώ από τώρα. Άν μου συμβεί το ως άνω επικείμενο, φέρτε μου ένα διπλό σκοινί να μετρηθώ ή τρελαθήτε κι εσείς μαζί μου.
Γεώργιος Πλαγιανός, Βέργα 17.7.14
*Η σύνταξη και η ορθογραφία αποτελούν ευθύνη του συντάκτη του κειμένου
