Του Πέτρου Τσώνη
Διάβασα στην Kalamata Journal ότι ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Καλαμάτας διοργανώνει τον Απρίλιο, στο Elite, Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς Καλαμών, με σκοπό, όπως σημειώνουν οι διοργανωτές, την προβολή των προϊόντων, καθώς και την ενημέρωση των καλλιεργητών και γενικά όσων εμπλέκονται στην παραγωγή και πώληση του ελαιολάδου…
Δεν είναι η πρώτη φορά που στήνονται τέτοιες εκδηλώσεις στην Καλαμάτα, στη Μάνη, στην Κορώνη, στην Κυπαρισσία κ.λπ.
Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, θα μαζευτούμε καμιά διακοσαριά Καλαματιανοί για να ενημερωθούμε για τις ευεργετικές συνέπειες της κατανάλωσης ελαιολάδου, θα δοκιμάσουμε μάλιστα και τις «βούτες» μας στο λαδάκι, θα κάνουμε την «περατζάδα» μας και θα φύγουμε ευτυχισμένοι ότι κάναμε το καθήκον μας.
Ε και λοιπόν τι πετύχαμε; Μήπως κάναμε κανέναν καινούργιο φίλο του λαδιού, μήπως πουλήσαμε κανένα μπουκαλάκι λάδι, μήπως ανοίξαμε νέες αγορές;
Μήπως, λέγω εγώ με το μέσο μυαλό που διαθέτω, τέτοιες εκδηλώσεις θα έπρεπε να διοργανώνονται στην Κοζάνη, στη Φλώρινα, στα Γιάννενα ή τέλος πάντων σε περιοχές της Ελλάδας που το λάδι δεν έχει πάει ακόμη και τα σπορέλαια έχουν τα πρωτεία;
Μήπως εκεί θα πρέπει να πάμε ειδικούς επιστήμονες για να μιλήσουν στους κατοίκους για τα καλά του λαδιού μας και να δοκιμάσουν αργότερα το λαδάκι και τις ελίτσες;
Μήπως εκεί θα πρέπει να συναντήσουμε τους τοπικούς εμπόρους και να κλείσουμε συμφωνίες για την επόμενη χρονιά;
«Τι μας λες τώρα ρε φίλε», θα μου πουν κάποιοι. «Εμείς εδώ γουστάρουμε να στήσουμε τις φιέστες μας, να προβάλουμε τη μούρη μας, να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας στην τοπική κοινωνία για να μας θυμάται και αύριο. Σιγά μην ασχοληθούμε εμείς με το πώς θα φθάσει το λάδι στον Μακεδόνα και στον Ηπειρώτη καταναλωτή. Σιγά μην ασχοληθούμε εμείς με τι λάδι τηγανίζει ο Μεσσήνιος ταβερνιάρης τις πατάτες του. Αυτές είναι δουλειές του κράτους, εκεί να κάνεις τα παράπονά σου»…
Υ.Γ. Όσον αφορά την ενημέρωση των αγροτών, χάθηκε κανένας καφενές στα Γιαννιτσάνικα;