“Το ΚΚΕ δεν υπέγραψε και δεν υπογράφει δήλωση μετανοίας στην εγχώρια και τη διεθνή αστική τάξη. Κράτησε και κρατάει ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού-κομμουνιστού”, ανέφερε το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία προσπαθούν μέσα από την τεχνητή πόλωση και τη σκανδαλολογία να κρύψουν τη βαθιά τους συμφωνία στο να συνεχιστεί η αντιλαϊκή επίθεση και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των καπιταλιστικών ομίλων, προσθέτοντας ότι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινείται και το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, που προσδοκά να παίξει ρόλο κυβερνητικού εταίρου είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε της Ν.Δ.
Ακόμη ο Νίκος Κουτουμάνος σημείωσε ότι “χρειάζεται πραγματικά πολιτικό θράσος να μιλάει κανείς για το τέλος της επιτροπείας, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα υπάγεται στους αυστηρούς κανόνες που αφορούν όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τους περιορισμούς της δημοσιονομικής πολιτικής. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι αυστηροί κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν οι ίδιοι οι στόχοι της εγχώριας αστικής τάξης, που απαιτεί να συνεχιστεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, να περικοπούν οι κρατικές δαπάνες κοινωνικής πολιτικής για να ανακάμψει και να αυξηθεί η κερδοφορία της”.
ΤΟ ΠΑΜΕ
Το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ υποστήριξε ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ανασυντάσσεται, αν και πολύ αργά, χάρη στη σταθερή δουλειά του ΚΚΕ και την προσπάθεια των εργατικών ταξικών συνδικάτων και Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ “κόντρα στις συμβιβασμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που όλα αυτά τα χρόνια έχουν χαντακώσει το κίνημα”.
Πρόσθεσε ακόμη ότι “μόνο το ΠΑΜΕ είναι αυτό που σήμερα συσπειρώνει ό,τι πιο ζωντανό, μαχητικό, συγκροτημένο και ταξικά προσανατολισμένο κοντά στο κίνημα. Είναι βέβαιο ότι η παρέμβαση του ΠΑΜΕ τους δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια, γι’ αυτό είναι το καρφί στο μάτι τους”.
ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟ 1927 ΚΑΙ ΤΟ 1934
Αναφερόμενος στο εργατικό κίνημα της Καλαμάτας ο Νίκος Κουτουμάνος είπε ότι “η διαπάλη σε αυτό κορυφώνεται παράλληλα με τη διαπάλη που αναπτύσσεται σε πανελλαδικό επίπεδο. Κυβέρνηση και εργοδοσία με συλλήψεις, εκτοπισμούς, ωμή βία και παρεμβάσεις αλλοιώνουν τους συσχετισμούς, επιδιώκουν να μπει στο γύψο το ταξικό εργατικό κίνημα. Οι διοικήσεις του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας από νωρίς παίρνουν μέρος σε αυτή τη διαπάλη, ουσιαστικά συντάσσονται με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Είναι χαρακτηριστική η απεργία των μυλεργατών το 1927 όπου ξεσηκώνονται ενάντια στις βάρβαρες συνθήκες εργασίας, στη 12ωρη δουλειά, στην εξαθλίωση και στην εργοδοτική τρομοκρατία. Η εργοδοσία απαντάει με απολύσεις και απειλές, με μπράβους και καταστολή. Το ταξικό σωματείο κηρύσσει απεργία αλλά η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας με πρόεδρο τον Τουμπόπουλο όχι μόνο δεν στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, όχι μόνο καταγγέλλει την απεργία αλλά ζητάει με επιστολή από την κυβέρνηση τη διάλυση του ΚΚΕ, γιατί εκμεταλλεύεται τον εργάτη, δείχνοντας από πολύ νωρίς την ανάγκη για μέτωπο ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό”.
Είπε ακόμη ότι ανάλογη στάση κράτησε η ΓΣΕΕ μετά την απεργία και τη δολοφονία των λιμενεργατών και μυλεργατών στο λιμάνι της Καλαμάτας το 1934 και υπογράμμισε ότι αυτοί οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές δεν μπορούν να χωρέσουν στο ίδιο τσουβάλη με τους κομμουνιστές προέδρους του Εργατικού Κέντρου, τον Ξενάκη και τον Ζερμπίνο, που όλη τους η ζωή ήταν γεμάτη αγώνες και για τους αγώνες τους αυτούς ο πρώτος δολοφονήθηκε με λιθοβολισμό επειδή δεν έκανε δήλωση μετανοίας ενώ ο δεύτερος εκτελέστηκε.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ο Νίκος Κουτουμάνος ανέφερε επίσης ότι “εκατό χρόνια μετά ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός είτε με το προσωπείο της δεξιάς είτε με το προσωπείο της σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ είτε με τη σημερινή αναμόρφωση που επιχειρείται από το ΣΥΡΙΖΑ, κινείται στις ίδιες ράγες, παρά τις όποιες προσαρμογές και την ευελιξία. Παραμένει η πέμπτη φάλαγγα του εργατικού κινήματος. Συνεχίζουν τα σωματεία φαντάσματα, οι νοθείες και οι άεργοι εργατοπατέρες να προωθούν τη γραμμή της υποταγής της εργατικής τάξης, υιοθετώντας τη λογική της ανταγωνιστικότητας, εξελίσσοντας την καταστροφική λογική του μικρότερου κακού και του εφικτού. Σε αυτό προστίθενται και κάποιοι ψευτοαριστεροί ανανήψαντες πρώην κομμουνιστές που ντύνουν το αντιδραστικό μπλοκ με κεντροαριστερά επιχειρήματα, κατηγορώντας συνεχώς το ΚΚΕ περί διασπαστικής λογικής και απομόνωσης. Τα τελευταία γεγονότα στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας είναι χαρακτηριστικά. Οι παρατάξεις της Νέας Δημοκρατίας και της ΛΑΕ, η πλειοψηφία δηλαδή του Εργατικού Κέντρου, επέβαλαν στη λειτουργία του κτιρίου ωράριο, λέει, καταστημάτων. Θα δουλεύει δηλαδή από Δευτέρα έως Παρασκευή, 9 το πρωί με 2 το μεσημέρι και 6 το απόγευμα με 8 το βράδυ, την ώρα που δουλεύουν και οι εργαζόμενοι, επιχειρώντας ουσιαστικά να βάλουν εμπόδια στη λειτουργία των σωματείων, να κάνουν τα σωματεία όπως τα δικά τους, που ουσιαστικά είναι σφραγίδες”.
ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ
Κλείνοντας την ομιλία του Νίκος Κουτουμάνος εξέφρασε την πεποίθηση ότι “θα τα καταφέρουμε. Συνεχίζουμε τη μεγάλη πορεία η οποία ξεκίνησε πριν από 100 χρόνια, παραμένοντας αμετακίνητοι στο στόχο μας και καλύτερα προετοιμασμένοι. Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι πάμε κόντρα στο ρεύμα χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες. Προχωράμε με πυξίδα και σχέδιο, ανοίγουμε νέους δρόμους, γράφουμε ιστορία γιατί είμαστε με το μέρος αυτών που γράφουν ιστορία, αυτών που δημιουργούν όλο τον πλούτο της κοινωνίας, με τους εκμεταλλευόμενους και τους αδικημένους, κόντρα στους εκμεταλλευτές του λαού, τους καπιτασταλιστές”.
Η εκδήλωση άνοιξε με κάλεσμα από τον γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΚΚΕ, Θοδωρή Μπολέτη, για τη στήριξη της οικονομικής εξόρμησης του κόμματος, όπως και για στήριξη της διακίνησης του Ριζοσπάστη.
Μετά την ομιλία του Νίκου Κουτουμάνου παρουσιάστηκε ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικοθεατρικό πρόγραμμα, με τους σταθμούς στην ιστορία του εργατικού ταξικού κινήματος της Καλαμάτας την περίοδο από την ίδρυση του ΚΚΕ, το 1918 μέχρι το 1950. Την αφήγηση έκαναν η Ελένη Λυκούδη και ο Παναγιώτης Καρπίτης, ενώ μουσική έπαιξαν ο Παναγιώτης Σταθέας με τον Γιώργο Κουφαλάκο, που τραγούδησαν κιόλας, ο Πέτρος Στυλιανόπουλος, ο Χρήστος Λυμπερόπουλος και ο Χρήστος Κοτσομύτης.
Έξω από την αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου λειτούργησε βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής.
Στ.Μ.
