“Τώρα να δούμε αν θα γίνει συνέδριο και τί συνέδριο θα γίνει”, σχολίασε χαρακτηριστικά ο κ. Πέρρος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της Kalamata Journal και συνέχισε τονίζοντας ότι “εμείς θέτουμε ορισμένους όρους. Έξω από τα συνδικάτα οι εργοδότες τύπου Καραγεωργόπουλου κ.λπ, έξω η νοθεία, για να μπορέσουμε να συζητήσουμε επί της ουσίας”. Σχολίασε ακόμη ότι “προχθές στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων είχαν βάλει δύο ώρες για να μιλήσουν 575 αντιπρόσωποι! Ούτε μισό λεπτό ο καθένας! Τέτοιο συνέδριο θέλουν να κάνουν εδώ. Θα κάνουν την πρώτη ημέρα τη φιέστα τους για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ και την επομένη το συνέδριο. Τέτοιο συνέδριο δεν θα επιτρέψουμε να γίνει. Θέλουμε συνέδριο πραγματικό”.
Πάντως ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ σημείωσε ότι “δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο της ΓΣΕΕ. Είναι στενά δεμένοι με το ρόλο των κομμάτων τους, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Σύριζα. Είναι νύχι-κρέας μαζί τους. Εμείς είμαστε δεμένοι με τους εργαζόμενους, αυτούς εξυπηρετούμε και μόνο. Πουθενά δεν θα βρείτε ένα συνδικάτο, που έχει την αντίληψη τη δική μας, που να είναι με την εργοδοσία, να έχει κάνει νοθείες, πλαστογραφίες και διάφορα άλλα για να κρατάει τη ηγεσία του συνδικάτου”.
Ο κ. Πέρρος υποστήριξε ότι το συνέδριο της ΓΣΕΕ που θα γίνει τον άλλο μήνα στην Καλαμάτα “δεν έχει καμία σχέση με συνέδριο εργατικής οργάνωσης. Από αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό για τη ζωή τους και τα δικαιώματά τους”. Σημείωσε μάλιστα ότι απόδειξη γι’ αυτό αποτελούν όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου “προσπάθησαν να το κάνουν με εργοδότες-μαϊμούδες και μπράβους, ποινικούς, νονούς της νύχτας. Και όταν δεν μπόρεσαν, χτυπώντας και συνδικαλιστές, το διέλυσαν”.
Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου “με τον πιο ωμό και εξόφθαλμο τρόπο κάνει απευθείας “είσοδο” η εργοδοσία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο. Στελέχη της εργοδοσίας, ακόμη και οι ίδιοι οι εργοδότες, ψηφίζουν και εκλέγονται ως αντιπρόσωποι στα όργανα διοίκησης, φτάνοντας μέχρι και στη ΓΣΕΕ”.
Επίσης κατήγγειλε ότι παρουσιάζεται “μια πλασματική, ψεύτικη εικόνα με τεράστια αύξηση του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και μαζικοποίηση Σωματείων σε περιοχές ιδιαίτερα χτυπημένες από την κρίση. (...) Πρόκειται για εικόνα κατασκευασμένη στα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων -ναυτιλιακών, εμπορίου κ.λπ- με τη συνδρομή μεγαλοδικηγορικών γραφείων, υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών και τη στήριξη από τα δικαστήρια. Ξεπερνά κάθε προηγούμενο των τελευταίων 30 ετών”.
Ακόμη ο κ. Πέρρος μίλησε για “όργιο νοθείας και πλαστογραφίας”, από συνδικάτα και Εργατικά Κέντρα που έχουν αυξήσει κατακόρυφα των αριθμό των ψηφιστάντων, αν και είναι ανύπαρκτα στους χώρους δουλειάς και στις κινητοποιήσεις. Σχολίασε μάλιστα ότι “σε πολλές περιπτώσεις οι εμφανιζόμενοι ψηφίσαντες ξεπερνούν τους εργαζόμενους της περιοχής με βάση τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος “Εργάνη” του υπουργείου Εργασίας”.
Όλα αυτά, ανέφερε ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ και το μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, τα κάνουν οι εκπρόσωποι των εργοδοτών και της κυβέρνησης στο Συνδικαλιστικό Κίνημα ώστε να μπορέσουν να περάσουν τα αντεργατικά μέρα στους εργαζόμενους και να εμποδίσουν κάθε αντίδραση. Και ως ανταμοιβή, συνέχισε, η κυβέρνηση “ταΐζει” τη ΓΣΕΕ με χρηματοδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ. Κατήγγειλε επιπλέον ότι η ΓΣΕΕ με το Ινστιτούτο Εργασίας καθώς και Εργατικά Κέντρα με προγράμματα που υλοποιούν ουσιαστικά κάνουν “δουλεμπόριο” εργαζομένων.
Ο κ. Πέρρος τόνισε ότι “οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεσμευόμαστε απέναντι στους εργαζόμενους ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποκαλύψουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, την αλλοτρίωση και τη σήψη του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού και να παλέψουμε για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από το θανάσιμο εναγκαλισμό του. Για να πάρει η εργατική τάξη την κατάσταση στα χέρια της και να απαλλαγεί από αυτά τα βαρίδια. (...) Οι άνθρωποι της εργοδοσίας και του κράτους της, που υπονομεύουν τα εργατικά συμφέροντα, πρέπει να πεταχτούν από το σβέρκο της εργατικής τάξης σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες. Είναι ζήτημα “ζωής και θανάτου” για το εργατικό κίνημα. Σε αυτό το μετερίζι καλούμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους να συσπειρωθούν”.
Στ.Μ.
