Εμείς λέμε όχι. Έχουν τεράστιες ευθύνες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργατοπατερισμού για την απαξίωση του συνδικαλισμού. Σε συνεργασία με τα αφεντικά τους, το μεγάλο κεφάλαιο και την πολιτική του ηγεσία, φροντίζουν να εκλέγουν εργοδότες ως αντιπρόσωπους της εργατικής τάξης, για τον έλεγχο της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Όπως οι Καραγεωργόπουλοι, διευθυντές και διευθύνοντα στελέχη ανωνύμων εταιρειών. Όλα αυτά τα έχουμε καταγγείλει και αναφέρονται στο τετρασέλιδο που έχουμε κυκλοφορήσει.
Η νοθεία, η πλαστογραφία, τα σωματεία-φαντάσματα έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Η αλλοτρίωση που αυτές οι δυνάμεις έχουν επιφέρει στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι εξόφθαλμη πλέον.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ομάδα Βασιλόπουλου) επιχειρεί να νομιμοποιήσει όλη αυτή τη σαπίλα, τη συμμετοχή της εργοδοσίας και τον έλεγχο των σωματείων από αυτή. Να διατηρήσει και να ενισχύσει τον έλεγχο στο εργατικό κίνημα μέσα από το μηχανισμό που λέγεται ΓΣΕΕ. Το μηχανισμό που στηρίζει τα σχέδια και την κερδοφορία των μεγαλοεργοδοτών και βάζει πλάτη στην υλοποίηση του αντεργατικού πλαισίου της εκάστοτε κυβέρνησης. Για τις "υπηρεσίες" που προσφέρει σε εργοδοσία και κυβέρνηση, στηρίζουν το μηχανισμό ΓΣΕΕ, με όλα τα μέσα. Τον "ταΐζουν" με εκατομμύρια ευρώ μέσω προγραμμάτων, με εκδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ, όπως οι συναυλίες για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ σε Κρήτη και Θεσσαλονίκη (89.000 και 93.000 ευρώ αντίστοιχα).
Όλοι αυτοί έχουν δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στις δυνάμεις της ΔΑΣ, οι οποίες προέρχονται από τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Επιτίθενται στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που αποκαλύπτουν την αλλοτρίωση και τη σήψη τους και παλεύουν για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από το θανάσιμο εναγκαλισμό τους.
"Ξορκίζουν" όπως "ο διάβολος το λιβάνι" τις συλλογικές διαδικασίες των εργαζόμενων στα σωματεία τους, τη συζήτηση, τις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί εκεί αποκαλύπτεται η "γύμνια" τους. Γιατί εκεί οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν το βρώμικο ρόλο τους, βλέπουν ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός τους.
Θέλουν να βάλουν εμπόδια στη συσπείρωση των εργαζόμενων με το ΠΑΜΕ, στην ενδυνάμωση του ταξικού κινήματος, στην ανάπτυξη των αγώνων που απαιτούνται σήμερα. Θέλουν να βάλουν εμπόδια στους αγώνες που σχεδιάζουν οι εργαζόμενοι, για να αναχαιτίσουν την επίθεση που δέχονται από το μεγάλο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Θέλουν να βάλουν εμπόδια στους αγώνες που σχεδιάζουν οι εργαζόμενοι, για να απαλλαγούν από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Των αγώνων που απαιτούνται προκειμένου να μπουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των εργαζόμενων και η ικανοποίησή τους, σε αντιπαράθεση με τις απαιτήσεις και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και τις "αντοχές" της οικονομίας τους.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται οι παρατάξεις ΔΑΚΕ (ΝΔ) του Τσώνη και ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΟΛΑΕ του γραμματέα Κανέλη, που συνεργάζονται στο ΕΚ της πόλης μας. Μαζί ψηφίζουν τους προγραμματισμούς - απολογισμούς της διοίκησης. Μαζί καταψήφισαν την πρόταση-ψήφισμα των 536 Συνδικάτων, Σωματείων και Εργατικών Κέντρων, για κατώτατο μισθό 751 ευρώ. Μαζί υπεραμύνθηκαν την υπογραφή της σύμβασης της ΓΣΕΕ για κατώτερο μισθό 586 ευρώ. Μαζί κατεβαίνουν στις κινητοποιήσεις επικαλούμενοι πλαίσιο διεκδίκησης την ανάπτυξη που θα φέρει δουλειές. Με τη διαφορά ότι ο γραμματέας Κανέλης την θέλει δίκαιη. Μαζί δημοσίευσαν πληρωμένη από τις συνδρομές των σωματείων, ανακοίνωση καταγγελίας στο ΠΑΜΕ. Και είχαν απαίτηση να τους ψηφίσουμε τον οικονομικό απολογισμό, που δεν χάλασαν ούτε ευρώ για κινητοποιήσεις και για διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Μαζί δε δέχτηκαν να βγάλουν ανακοίνωση στήριξης για τους απλήρωτους εργαζόμενους στο "Πανελλήνιο". Μάλιστα ο γραμματέας Κανέλης στη συνεδρίαση της διοίκησης έβαλε ερώτημα αν ο επιχειρηματίας συμμετέχει στην εργοδοτική οργάνωση ώστε να υποχρεούται να εφαρμόσει τις συμβάσεις σε Επισιτισμό - Τουρισμό, αλλιώς πρέπει να πληρώσει τους εργαζόμενους με τη σύμβαση της ΓΣΕΕ 586 ευρώ. Μαζί δε δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην Επιτροπή Ελέγχου της Επιθεώρησης στα καταστήματα τη "Λευκή Νύκτα". Τέλος, μαζί βγάζουν σπυριά όταν τους καλούμε να πάρουν αποφάσεις για απεργίες. Μαζί μας είπαν στη συνεδρίαση της διοίκησης του ΕΚ ότι η απεργία είναι πλέον ξεπερασμένη μορφή πάλης και πρέπει να σκεφτόμαστε πιο καινοτόμες μορφές πάλης.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να παλέψουν, πετώντας από το σβέρκο τους -σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος- τους ανθρώπους της εργοδοσίας και του κράτους της, αυτούς που υπονομεύουν καθημερινά τα εργατικά συμφέροντα.
Εμείς λέμε ότι ο εργάτης πρέπει να πιστέψει στη δύναμή του, στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, να υπερασπιστεί τη ζωή του μέσα στους χώρους δουλειάς και να κάνει την επιλογή του και στο σωματείο. Εμείς έχουμε δώσει διαπιστευτήρια.
Οι ταξικοί συνδικαλιστές και οι μαζικοί φορείς, μέσα από τις μαζικές μας διαδικασίες, ξεδιπλώσαμε πολύμορφες κινητοποιήσεις και στην περιοχή μας, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ.
Στο επίκεντρο των αγωνιστικών μας παρεμβάσεων μπήκε η πάλη ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα και η ανάδειξη του ταξικού τους περιεχομένου. Το αγωνιστικό κάλεσμα στους εργαζόμενους και το λαό ήταν και είναι να κάνουμε δική μας υπόθεση την πάλη για ανάκτηση των τεράστιων απωλειών μας, να κάνουμε δική μας υπόθεση την πάλη για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας. Να ανοίξουμε συζήτηση στα σωματεία μας και συνδικάτα, μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες, με ανοικτά ΔΣ και όπου είναι δυνατόν με συνελεύσεις.
Όλοι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί γίνονται με στρατηγική στόχευση, ταξική συνέπεια και προσαρμογή στις ανάγκες του κεφαλαίου και τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρόκειται για λάθος επιλογές ή για αποσπασματικές αποφάσεις όπως ισχυρίζονται οι κάθε λογής λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Πρόκειται για πολιτικές και μέτρα που είναι ενταγμένα σε συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό και στοχεύουν στην ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Η κατάσταση της εργατικής τάξης, η ζωή της θα χειροτερεύει και η εκμετάλλευσή της θα μεγαλώνει. Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι να φτάσει την τιμή της εργατικής δύναμης στο κατώτατο σημείο. Εκεί στοχεύουν η καθιέρωση του κατώτερου μεροκάματου με νόμο και η πλήρης εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων. Σε αυτά τα σχέδιά της έχει εντάξει και μεθοδεύει καθημερινά την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, την κατάργηση των αποζημιώσεων, την απλήρωτη δουλειά που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των επιδομάτων, των δώρων Χριστουγέννων κ.λπ. Εκεί εντάσσονται οι νέες βαθιές ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, η απαλλαγή της εργοδοσίας και του κράτους από τις ασφαλιστικές εισφορές, από τις παροχές στην Υγεία, για να ενισχύσουν τον ιδιωτικό τομέα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την απόλυτη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων, όπως της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να φυλάξει τα νώτα της, διότι γνωρίζει ότι η "δίκαιη ανάπτυξη" που προωθεί και υπερασπίζεται σημαίνει παραπέρα επίθεση στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας με επιπλέον κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Δίκαιη ανάπτυξη δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπήρξε κοινό συμφέρον ανάμεσα στον εργάτη και το κεφάλαιο. Αξιοποιούν τη θεωρία της συναίνεσης, του εθνικού στόχου, για να βάλουν και την εργατική τάξη στη λογική της ανάκαμψης της οικονομίας.
Παράδειγμα, η ανάπτυξη που επικαλούνται στον τουριστικό τομέα με τα τεράστια κέρδη, με τα εκατομμύρια των τουριστών, με την ταυτόχρονη απληρωσιά, με την 7ήμερη υποχρεωτική, χωρίς ρεπό εργασία τις ημέρες αιχμής, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας σε άλλες ειδικότητες στον Επισιτισμό - Τουρισμό και με την εντατικοποίηση μέχρι λιποθυμίας των γυναικών που εργάζονται ως καμαριέρες.
Αυτόν τον αγώνα καλούνται να τον δώσουν τα ταξικά συνδικάτα Απέναντί τους έχουν και τις συμβιβασμένες εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Οι καπιταλιστές εργοδότες βλέπουν μπροστά, θέλουν να έχουν πλήρως τα χέρια τους λυμένα στην εκμετάλλευση.
Το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, όμως δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι!
Είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε μέχρι να γίνει "νόμος το δίκιο του εργάτη". Θα συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα την προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος σε αυτήν την κατεύθυνση. Ένα κίνημα μαζικό και ατσαλωμένο από την καθημερινή πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, με σωματεία ζωντανά που θα συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και όχι οι εργοδότες, για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες μας που δεν χωρούν στην ανάπτυξή τους.
Κύρια κατεύθυνσή μας είναι να πυκνώνουν οι γραμμές του ΠΑΜΕ με νέα σωματεία - Επιτροπές αγώνα και συνδικαλιστές και να ισχυροποιούνται σε αντικαπιταλιστική και αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατική γειτονιά. Να κατανοείται ότι χωρίς το ταξικό κίνημα και τα στηρίγματά του δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.
Κάνουμε κάλεσμα προς όλα τα σωματεία να ανοίξει πλατιά ο προβληματισμός σε κάθε χώρο δουλειάς, παντού, τι κίνημα χρειαζόμαστε. Αυτό πρέπει να συζητηθεί όχι μόνο σε γενικό επίπεδο, αλλά κατά κλάδο. Ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί ξανά ο εργατόκοσμος στις αυταπάτες και σε μια καλή διαχείριση είναι υπαρκτός, αν δεν διαμορφώνεται ταξική συνείδηση. Αυτό προϋποθέτει να απεγκλωβίζεται η εργατική τάξη από το δόκανο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Επίσης, να δυναμώσει το στοιχείο της οργάνωσης, της βελτίωσης της λειτουργίας των συνδικάτων, το στοιχείο της συσπείρωσης δυνάμεων, της ενίσχυσης του ΠΑΜΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο πάλης λέμε να εντάσσονται οι οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις του ταξικού μας κινήματος το επόμενο διάστημα. Πάλη ενάντια στα νέα χτυπήματα, που έχουν να κάνουν με τις Συλλογικές Συμβάσεις, τη σταθερή και μόνιμη εργασία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, τους πλειστηριασμούς, την Παιδεία, τις ιδιωτικοποιήσεις.
Καλούμαστε να αξιοποιήσουμε την πείρα μας από τους πρόσφατους αγώνες στους κλάδους και στα εργοστάσια. Να αξιοποιήσουμε την πείρα από τους αγώνες που δώσαμε:
Την πείρα από τους αγώνες στο Εμπόριο για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας.
Την πείρα από τους αγώνες που δώσαμε στον Επισιτισμό - Τουρισμό, για την απληρωσιά, την πενθήμερη εργασία, τις απολύσεις.
Την πείρα στον Τουρισμό όπου είχαμε την απεργία στις 20 Ιούλη. Για πρώτη φορά είχαμε απεργούς μέσα σε μεγάλα ξενοδοχεία (στην Καλαμάτα, στη Μεσσήνη, στην Πύλο). Είναι μεγάλη παρακαταθήκη που νέες δυνάμεις κόντρα στο φόβο απέργησαν, έδωσαν το παράδειγμα στους υπόλοιπους εργαζόμενους. όλη αυτή η δουλειά σήμερα κεφαλαιοποιείται με τη συγκρότηση του κλαδικού σωματείου σε όλη τη Μεσσηνία και υπάρχει μαγιά. Να θυμίσουμε ότι αυτή η απεργία πολεμήθηκε με λύσσα.
Την πείρα στις ΔΕΥΑ για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και ΑμεΑ, ενάντια στις απολύσεις.
Την πείρα που έρχεται από την άρνηση των εργαζομένων στην καπνοβιομηχανία "Καρέλιας", στα σχέδια της εργοδοσίας να επιβάλει 7ήμερη εργασία και ουσιαστικά να καταργήσει την κλαδική σύμβαση. Εκεί σε μια πολύ μεγάλη ΓΣ, πάνω από 175 εργαζόμενοι απέρριψαν την πρόταση και έδειξαν ότι όταν οι εργάτες θέλουν, μπορούν. Και πρέπει αυτό τον αγώνα να τον συνεχίσουν, να τον πάρουν στα χέρια τους, χωρίς καμία επανάπαυση.
Είναι ανάγκη σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να εντείνουμε την προσπάθεια για κοινή δράση και συμμαχία, με όλους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μια συμμαχία που δεν θα χωρίζει τους εργάτες σε δεξιούς και αριστερούς, αλλά θα ενώνει την εργατική τάξη απέναντι στους εχθρούς της, που είναι το κεφάλαιο, η εργοδοσία, οι κυβερνήσεις του συστήματός τους και του κράτους τους. Μια συμμαχία από τα κάτω, απαλλαγμένη από τις αυταπάτες της κυβερνητικής εναλλαγής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, με άλλο μείγμα διαχείρισης.
Κάνουμε κάλεσμα να χτίσουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που προστίθενται στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα.
Κάνουμε κάλεσμα να χτίσουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό κίνημα επίθεσης και ανατροπής, κίνημα και αγώνα, όχι για να σταματήσει η νέα επίθεση μόνο, αλλά και για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε σε εισόδημα και δικαιώματα.
Προτείνουμε να συνεδριάσουν τα Σωματεία, να μεταφέρουν τις προτάσεις, να ανοίξουν το διάλογο και τη διαπάλη και να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στις κινητοποιήσεις σε αγωνιστική ταξική κατεύθυνση. Η δράση των σωματείων πρέπει να συνδέεται με τη συνεχή βελτίωση της εσωτερικής ζωής τους, με τη διαρκή φροντίδα να ανυψώνουν τη συνείδηση των μελών, το μορφωτικό και πολιτιστικό τους επίπεδο. Χρειάζεται λειτουργία και δράση που δεν περιορίζεται σε ευκαιριακές σχέσεις ανάμεσα στις διοικήσεις και τους εργαζόμενους ή στο κάλεσμα για συμμετοχή σε αγώνες, αλλά διαμορφώνει το έδαφος για συνεχή ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών.
Τέτοια κουβέντα θέλουμε να γίνει στο συνέδριο. Όμως η συμμετοχή των εργοδοτών αντιπροσώπων, μέσα στο συνέδριο, των διευθυντών, των Καραγεωργοπουλαίων δεν θα αφήσουν να γίνει τέτοια κουβέντα. Γι' αυτό λέμε φτάνει πια, δεν πάει άλλο. Τα ταξικά συνδικάτα δεν θα τους αφήσουν να εκφυλίσουν μια τέτοια σπουδαία για το συνδικαλιστικό κίνημα διαδικασία. Θα δώσουμε τη μάχη μέσα και έξω από το συνέδριο για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ουσιαστικό διάλογο. Που θα εξασφαλιστεί μόνο άμα πετάξουμε έξω από το συνέδριο τους εργοδότες και τους νόθους αντιπροσώπους».
*Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Μεσσηνίας
πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΥΑ Μεσσηνίας
μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας
Εισήγηση στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 1η Μάρτη 2019 στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας, από το ΠΑΜΕ, με θέμα «Συνέδριο ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα - Η ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και η αλλαγή συσχετισμών - Οι θέσεις του ΠΑΜΕ»
