Στις 26 Ιουλίου του 2010 ο Δημήτριος Μπάμπαλης έφυγε από τη ζωή. Ο αδερφός του αμέσως μετά τον θάνατο έστειλε ληξιαρχική πράξη θανάτου στο ΙΚΑ, για να διακοπούν οι συντάξεις (κύρια και επικουρική). Μετά από τρεις μήνες σταμάτησε να κατατίθεται στη τράπεζα η κύρια σύνταξη δεν έγινε το ίδιο όμως και με την επικουρική.
Από εδώ αρχίζει η οδύσσεια του 77χρονου Νικολάου Μπάμπαλη αλλά και της οικογένειάς του.
«Άκουγα από τις τηλεοράσεις ότι πολλοί παίρνουν παράνομες συντάξεις και σκέφτηκα τι επιπτώσεις θα έχω, αφού κι εγώ έπαιρνα την μικρή σύνταξη του μακαρίτη αδερφού μου, παρά την θέληση μου έχοντας αμέσως ενημερώσει του ταμείο».
Η περιπέτεια του κ. Μπάμπαλη ξεκινάει από το ΙΚΑ Πύλου. Εκεί του δήλωσαν αναρμόδιοι. Η συνέχεια γράφεται στα κεντρικά γραφεία του ΙΚΑ στην Καλαμάτα, όπου και από εκεί φεύγει απογοητευμένος μιας και του λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Παρά τα γηρατειά του ο κ. Νίκος ανεβαίνει στην Αθήνα και απευθύνεται στο ΙΚΑ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Από εκεί οι υπάλληλοι τον στέλνουν στο ΙΚΑ της Πανόρμου, όπου υπομονετικά περιμένει στην ουρά για να εισπράξει και εκεί άλλη μια απογοήτευση, αφού όπως του είπαν ο αδερφός του δεν είναι γραμμένος στα αρχεία τους.
Επιστροφή στο χωριό και τη σκυτάλη παίρνει η κόρη του Σταυρούλα Μπάμπαλη με τον σύζυγό της Γιάννη Μαρκάκη, απόστρατο αξιωματικό της ΕΛΛΑΣ οι οποίοι προσπαθούν τηλεφωνικά να λύσουν το ζήτημα.
«Δεν είμαστε αρμόδιοι, πάρε το τάδε τηλέφωνο, το οποίο δεν σήκωνε κανένας κι αν καμιά φορά το σήκωνε δήλωνε αναρμοδιότητα, μέχρι που κάποιοι λοιδορούσαν και με έλεγαν ανάπηρo», μας λέει ο κ. Μαρκάκης.
Τελευταία προσπάθεια που έκανε ο κ. Νίκος ήταν να καταθέσει πριν ένα μήνα αίτημα στο ΙΚΑ μέσω του ΚΕΠ Μεθώνης χωρίς να πάρει ακόμα καμία απάντηση. Στο μεταξύ η επικουρική σύνταξη όπως φαίνεται και από το τραπεζικό βιβλιάριο εξακολουθεί να κατατίθεται.
Ο κ. Νίκος αναρωτιέται πώς η μία σύνταξη διακόπηκε και η άλλη συνεχίζει να δίδεται αφού και οι δύο προέρχονται πια από τον ίδιο φορέα το ΙΚΑ και παρακαλεί τον αρμόδιο υπουργό και τον διοικητή του ΙΚΑ να δώσουν τέλος στην περιπέτειά του.
Πέτρος Τσώνης
