«Η αρνητική στάση προς τον εκφερόμενο πολιτικό λόγο έχει την αιτία της, δεν είναι άδικη. Οφείλεται στο ότι ο εκφερόμενος πολιτικός λόγος στην Ελλάδα έχει αραιώσει σε ό,τι αφορά το περιεχόμενό του. Έχουν αραιώσει τα νοήματα που υπάρχουν μέσα στις λέξεις», τόνισε ο δημοσιογράφος, ενώ σε άλλο σημείο της διάλεξής του σημείωσε: «Η πράξη η πολιτική καθορίζει την πυκνότητα των νοημάτων και αυτό που λέμε πολιτικό λόγο. Το πώς μιλάς στην πολιτική έχει να κάνει με το τι πράττεις. Δηλαδή γιατί βαριόμαστε να ακούμε έναν πολιτικό λόγο; Γιατί δεν αντιστοιχούν οι πολιτικές πράξεις και τα πρόσωπα με τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι ρήτορες».
Η διάλεξη του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου -που εργάζεται από το 1976 ως δημοσιογράφος και ήταν πολιτικός συντάκτης της Ελευθεροτυπίας, της Πρώτης, της Καθημερινής, αρχισυντάκτης και διευθυντής της Καθημερινής, συνεκδότης του Ποντικού κ.ά- έγινε το απόγευμα της Δευτέρας στην Πανεπιστημιακή Σχολή της Καλαμάτας, στο πλαίσιο των ανοιχτών πανεπιστημιακών σεμιναρίων για τον Πολιτικό λόγο, τα οποία διοργανώνει το Εργαστήριο Αρχαίας Ρητορικής και Δραματικής Τέχνης του Τμήματος Φιλολογίας, με συντονίστρια την καθηγήτρια Ελένη Βολονάκη.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος εξέφρασε την άποψη ότι το πρόβλημα με την αξιοπιστία του πολιτικού λόγου συνδέεται με το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης, που δεν απέτρεψε να γίνει ο πολίτης «μαζάνθρωπος καταναλωτής. Αντί να είναι το κέντρο της ιστορίας είναι ένας παθητικός ψηφοφόρος». Ειδικότερα είπε ότι «αν μια χώρα παράγει πολίτες είτε αμόρφωτους είτε ψιλομορφωμένους, πολίτες που δεν αντιλαμβάνονται την αξία των δημοσίων αγαθών, πολίτες που δεν αντιλαμβάνονται την αξία του κράτους δικαίου, τότε αυτή η δημοκρατία θα λειτουργεί από αυτούς τους ανθρώπους αύριο. Δηλαδή ό,τι παράγεται μέσα από την εκπαίδευση είναι επένδυση πολιτικών για τη μεθαύριο διοίκηση της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Στην Ελλάδα σιγά σιγά παρά τις έντονες προσπάθειες ακαδημαϊκών δασκάλων να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο η παρεχόμενη δημόσια εκπαίδευση αυτό δεν κατέστη δυνατόν να μπει στο κέντρο των ενδιαφερόντων της πολιτικής τάξης. Αποτέλεσμα ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί, που δεν πίστεψαν στις συλλογικές αξίες της κοινωνίας, που δεν πίστεψαν στην τεράστια αξία της εκπαίδευσης και της τήρησης των νόμων, άρχισαν οι ίδιοι σιγά σιγά να φυραίνουνε, το πνεύμα άρχισε να αδυνατίζει, η ουσία της πολιτικής να αραιώνει και μαζί αραίωσε και ο πολιτικός λόγος. Έγινε μια σούπα, σούπα που δεν σου αφήνει τίποτα, καμία γεύση».
Πάντως ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος εμφανίστηκε σχετικά αισιόδοξος ότι ο πολιτικός λόγος και ευρύτερα η πολιτική θα αλλάξει, διότι, όπως τόνισε, νομοτελειακά θα «γυρίσει ο τροχός» και θα υπάρξουν εξελίξεις και επιπλέον υποστήριξε ότι υπάρχουν πολλοί πολίτες, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, με μόρφωση και επίπεδο που έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση.
Σε ό,τι αφορά τα είδη του πολιτικού λόγου ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος μίλησε για τον ροκ ρήτορα Ανδρέα Παπανδρέου, «έναν μετρ του είδους, με κίνηση προς τον κόσμο», για τον μεγαλοπρεπή ρήτορα Κωνσταντίνο Καραμανλή, «ένας ψυχρός λόγος, με κίνηση του σώματος προς τα πίσω, δηλαδή με απόσταση από τον κόσμο». Το στυλ αυτό του πολιτικού λόγου ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είπε ότι έχει εκλείψει, αν και σημείωσε ότι «το είχε λίγο αλλά δεν είχε την τέχνη να το δουλέψει ο Κώστας Μητσοτάκης. Ήταν ψυχρός μεν αλλά όχι τόσο μεγαλοπρεπής όσο θα ήθελε το κοινό». Αναφέρθηκε ακόμη στον τεχνοκρατικό λόγο, στον επιθετικό λόγο, που τόνισε ότι κυριαρχεί στη Βουλή, καθώς και για τον τηλεοπτικό λόγο, ο οποίος σχολίασε ότι είναι και ο χειρότερος πολιτικός λόγος, καθώς δεν αφήνει τίποτα απολύτως στον πολίτη που τον παρακολουθεί.
Στ.Μ.