Η ιστορία με το βυζαντινό υδραγωγείο είναι σχετικά παλιά και γνωστή. Όταν ξεκίνησαν οι εργασίες για την περιμετρική βρέθηκαν απομεινάρια του, ενημερώθηκε η αρχαιολογική υπηρεσία και ξεκίνησαν οι έρευνες. Τελικά ένα τμήμα του υδραγωγείου αυτού έγινε μπάζα και ισοπεδώθηκε, προκειμένου να κατασκευαστεί μια γέφυρα της περιμετρικής. Και το τμήμα που έχει απομείνει θα ισοπεδωθεί και αυτό, για να κατασκευαστεί παράδρομος.


-


_{Επάνω το βυζαντινό υδραγωγείο πριν από τα έργα για την περιμετρική και κάτω μετά από τα έργα}
Το νεότερο στοιχείο, που πρώτη φέρνει στη δημοσιότητα η Kalamata Journal, είναι ότι πρόσφατα και τυχαία ανακαλύφθηκε κάτω από το βυζαντινό υδραγωγείο ένα παλιότερο σύστημα ύδρευσης, της Ρωμαϊκής ίσως και παλιότερης περιόδου. Πρόκειται για έναν πήλινο σωλήνα που μετέφερε νερό στην πόλη, από το ποτάμι «Καλαμίτσι», που είχε νερό και τους 12 μήνες του χρόνου, σε αντίθεση με το Νέδοντα.
Ένα κομμάτι αυτού του τμήματος έχει καταστραφεί από τις εργασίες για την κατασκευή της περιμετρικής, ενώ ένα άλλο κομμάτι σώζεται σε καλή κατάσταση.
Αυτό ο πήλινος σωλήνας πιθανότατα μετέφερε νερό στις Ομηρικές Φαρές, την αρχαία Καλαμάτα, που βρισκόταν κάτω από την περιοχή του κάστρου, όπως μαρτυρούν και τα απομεινάρια που συνεχίζουν να είναι θαμμένα μπροστά από την εκκλησία της Υπαπαντής.
Πρόκειται λοιπόν για το αρχαιότερο σύστημα ύδρευσης της πόλης της Καλαμάτας. Και το ερώτημα είναι, θα έχει και αυτό την τύχη του βυζαντινού υδραγωγείου; Δεν μπορεί έστω να αποκοπεί ένα κομμάτι από το σωζόμενο τμήμα του και να μεταφερθεί σε ένα μουσειακό χώρο;

Πάντως η πιο θλιβερή θυσία για την περιμετρική οδό είναι η καταστροφή του τάφου, τον οποίο είχε ερευνήσει στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο γνωστός Άγγλος αρχαιολόγος Σίμπσον. Από την κεραμική που βρήκε γύρω από τον τάφο, χρονολόγησε το μνημείο περίπου στο 1.400 π.Χ.! Ο μυκηναϊκός αυτός τάφος γκρεμίστηκε από μπουλντόζα! Υπάρχουν όμως στη γύρω περιοχή και άλλοι τάφοι, κάτι που οδηγεί στην εκτίμηση ότι εκεί ίσως βρισκόταν η νεκρόπολη της αρχαίας πόλης.

_{Το βυζαντινό υδραγωγείο με τις μικρές καμάρες του. Δεν υπάρχει πια...}
Αυτά τα απομεινάρια της ιστορίας της Καλαμάτας, ήσσονος δυστυχώς σημασίας για τους αναπτυξιολάγνους μπροστά στην κατασκευή ενός δρόμου, χάνονται. Και το ωραίο είναι ότι κάποιοι από αυτούς που υπερασπίζονται πολιτικά και οικονομικά τη διεκδίκηση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, όχι μόνο δεν έχουν κανένα πρόβλημα από την καταστροφή αυτών των μνημείων αλλά θα πουν και από πάνω ότι ο δρόμος θα φέρει και την πολιτιστική ανάπτυξη, παρά την πολιτιστική καταστροφή που προκαλεί…
Στ.Μ.