Αναμενόμενα τα βιβλία αυτά που είχα τη χαρά να τα διαβάσω ως χειρόγραφα και πριν εκδοθούν και να συζητήσω με τη δημιουργό τους για τη θεματολογία τους, αλλά τώρα που ήρθαν στα χέρια μου στην έντυπη μορφή τους τα διάβασα με “άλλα μάτια” και τα χάρηκα ακόμα περισσότερο.
Χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των βιβλίων της Χριστίνας:
ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (ο θάνατος του Ηθοποιού) το πρώτο έργο.
ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ το δεύτερο έργο .
Ευρηματικά και τα δύο έργα (τρίπρακτο το πρώτο και μονόπρακτο το δεύτερο) διακρίνονται για τον ευφυή λόγο με τον οποίο η Χριστίνα Τζιάλλα έχει διανθίσει τη γραφή της. Γραφή σύγχρονη στο πνεύμα και τις ανησυχίες της εποχής και με σπαρακτικές εξάρσεις όπου χρειάζεται.
Για το ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ
Ιδιαίτερα εύστοχα είναι τα όσα επισημαίνει στο σημείωμά της η γνωστή ηθοποιός Κάτια Γέρου: «Χιούμορ σαν Ιταλικός νεορεαλισμός. Ελαφράδα και βάθος. Ένα ποιητικό θεατρικό “ντοκιμαντέρ”».
Χιούμορ! Αυτή νομίζω πως είναι η λέξη-κλειδί σε ό,τι αφορά τη γραφή της Χριστίνας. Και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το χιούμορ έχει καθοριστική θέση και στη ζωή της.
Το χιούμορ υπάρχει έντονο και στο ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ, μόνο που εδώ “κρύβεται” πίσω από ένα υποβόσκοντα κυνισμό που κατορθώνει όμως να μην περιέχει ίχνος κακίας όσο πικρόχολος κι αν είναι όταν χρειάζεται. Πως το καταφέρνει αυτό η Χριστίνα μόνο η ίδια το ξέρει.
Δύσκολα έργα και τα δύο και δουλεμένα “ψιλοβελονιά” από τη συγγραφέα, που γνωρίζει καλά τους κώδικες θεατρικής γραφής αλλά και σκηνικής οικονομίας, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι συναρπαστικό.
Και δεν είναι τυχαίο που και στα δύο έργα η συγγραφέας προτείνει τρόπους σκηνικής προσέγγισης, δίνοντας εξαρχής σκηνοθετικες λύσεις για την καλύτερη ερμηνεία τους.
Είναι προφανές πως αντιλαμβάνεται τα έργα της ολοκληρωμένα αφού και η ίδια φιλοδοξεί και πασχίζει να είναι ολοκληρωμένη δημιουργός.
Το πιο σημαντικό στα θεατρικά έργα της Χριστίνας, πέρα από την ενδιαφέρουσα γραφή της, είναι το κοινωνιολογικό υπόβαθρο που υπάρχει σε αυτά με όλες τις πολιτικές παραμέτρους που εκ των πραγμάτων έπονται και αναδεικνύονται στα θέματα που παρουσιάζει.
Η Χριστίνα αντιμετωπίζει το θέατρο με σοβαρότητα και συνέπεια και υποστηρίζεται από τη δική της βαθύτερη ανάγκη να εκφραστεί μέσα από τη θεατρική τέχνη, την οποία συν τοις άλλοις, και επιβάλλεται να επισημανθεί, έχει σπουδάσει, σε πανεπιστημιακό επίπεδο (Υποκριτική - Σκηνοθεσία) στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και με άλλες σπουδές και μετεκπαιδεύσεις καθώς και με συμμετοχές σε θεατρικούς ρόλους και ταινίες μικρού μήκους, όπου πρωταγωνίστησε, ενώ έχει εργαστεί και ως εμψυχώτρια Μουσικού Θεάτρου (Μιούζικαλ), Θεατρικού Παιχνιδιού και Θεατρικής Αγωγής, ενώ κείμενά της βρίσκονται και στο COMICBOOK “Κατηραμένη” της Στέλλας Ατζέμη, που έχει φιλοτεχνήσει και τα δύο αυτά βιβλία.
Το θέατρο ως τέχνη μπορεί να έχει διαδρομή αιώνων πίσω του, ωστόσο ποτέ δεν έμεινε στατικό και συνεχώς εξελισσόταν εκφράζοντας τις εκάστοτε ανάγκες των καιρών.
Στις μέρες μας το θέατρο συνεχίζει την εξέλιξή του και στην κατεύθυνση αυτή είναι και η συμβολή της Χριστίνας μέσω των θεατρικών της έργων.
Έργα που η θεματολογία τους αφορά τη σημερινή εποχή και την πραγματικότητα αυτής στις δύσκολες εκδοχές της.
Αν μπαίναμε στον πειρασμό να δώσουμε έναν ορισμό στο θέατρο που ενδιαφέρεται να κάνει η Χριστίνα θα δεχόμαστε τον ορισμό που δίνει η ίδια μιλώντας για ένα Θέατρο του Αποτελέσματος στο οποίο η αναγκαιότητα των συνεργασιών είναι επιβεβλημένη για να αναδεικνύεται η σημαντικότητά του.
Δεν προσπάθησα να κάνω θεατρολογική προσέγγιση στα βιβλία της χριστίνας ούτε άλλωστε ήταν ο στόχος μου, μιας και δεν δηλώνω ειδήμων του θεάτρου.
Οφείλω απλώς να επισημάνω πως τα κείμενα αυτά μου αρέσουν και με αγγίζουν με την βαθιά ανθρωπιά τους και το πως αυτή αναδεικνύεται με έντονο χιούμορ και ποιητική διάθεση που συχνά έχει διαβρωτικές προεκτάσεις.
Δεν είμαι ασφαλώς αντικειμενικός σε αυτά που γράφω ούτε και ενδιαφέρομαι να είμαι.
Αντιμετώπισα τα θεατρικά έργα της Χριστίνας σαν ποιήματα πρωτίστως γιατί σαν ποίηση μέσα μου μιλήσανε. Και όπου υπάρχει ποίηση υπάρχει και ζωή εννοείται.
Περισσότερα κάποια άλλη φορά.
Θανάσης Παντές
