Η μεγάλη απόκλιση από τη νομοθετημένη απόδοση των πόρων, ύψους 1,7 δισ., βάζει ξανά το θέμα της στάσης της τοπικής αυτοδιοίκησης απέναντι στις συνεχείς περικοπές πόρων. 
Ο αγώνας για την απόδοση των πόρων στους δήμους πρέπει να είναι διμέτωπος. Το ένα μέτωπο πρέπει να είναι σταθερά στον εξορθολογισμό των οικονομικών, της διοίκησης και την περικοπή όλων των άσκοπων δαπανών με τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια και από την άλλη μέτωπο για να αποδοθούν οι προβλεπόμενοι πόροι στους δήμους.  
Βέβαια πολλοί δήμαρχοι αποδεδειγμένα σπαταλούν τους λιγοστούς διαθέσιμους πόρους, προωθούν έργα χωρίς ιεράρχηση στις νέες συνθήκες και ψηφοθηρούν ασύστολα. Άλλοι δήμαρχοι έχουν οργανώσει σημαντικές ομάδες έμμισθων αιρετών, φτιάχνοντας ένα κράτος εν κράτει και διοικούν με περιστολή της λειτουργίας των συλλογικών οργάνων. Μερικοί δε από τους δημάρχους χειροκροτούν την κυβέρνηση για να ισχυροποιήσουν την πολιτική τους θέση μέσα σε κομματικούς μηχανισμούς. Ξεχνούν όμως ότι με τις δήθεν αντιδράσεις που έκαναν στις κινητοποιήσεις του Αυγούστου έστρωσαν το νέο δρόμο του "εύκολου" εταίρου, των "προθύμων" των περικοπών του μνημονίου. 
Δεν παραγνωρίζουμε βέβαια ότι μερικοί από τους χειροκροτητές δημάρχους, προπομπούς μετασκευασμένων ιδιωτικοποιήσεων και να ήθελαν νοιώθουν ότι δεν έχουν εκείνο το ηθικό σθένος να αγωνιστούν ουσιαστικά στη νέα κατάσταση. Γιατί οι "από πάνω" τους κρατούν είτε με τις κατά καιρούς ψηφοθηρικές πρακτικές τους είτε με τις κομματικές τους δεσμεύσεις. 
Ο αγώνας όμως για να μην περικοπούν επιπλέον πόροι από την τοπική αυτοδιοίκηση είναι μονόδρομος για κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας, που πιστεύει απλά στην Αυτοδιοίκηση. Είναι επίσης μονόδρομος και για όλους εκείνους που δεν θέλουν τους δήμους σαν ένα τοπικό επιπλέον υπουργείο της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας. Μια ακόμα δομή για να ελέγχονται οι "από κάτω", μετατρέποντας την αυτοδιοίκηση στην πράξη ουσιαστικά σε ετεροδιοίκηση».