Ειδικότερα, επισημαίνει ότι η πρόεδρος της Κοινότητας, Βενετία Λιακουνάκου, ισχυρίστηκε πως για την αποκατάσταση του κτηρίου απαιτείται το απαγορευτικό ποσό του 1.000.000 ευρώ, ενώ η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται 300.000 ευρώ για την ανακατασκευή του ή 100.000 για την άρση της επικινδυνότητάς του.
Όπως τονίζει ο Σταμάτης Μπεχράκης, «υπάρχει μελέτη από το 1992 για την αποκατάσταση του κτηρίου και την προσθήκη εξοπλισμού. Ο προϋπολογισμός της μελέτης ήταν 88.000.000 δραχμές, δηλαδή 255.000 ευρώ και με σημερινές τιμές 430.000 ευρώ. Αν μάλιστα υπολογίσουμε την έκπτωση που δίνουν οι εργολάβοι, η οποία φτάνει και το 25%, τότε μπορούμε να πούμε ότι το κόστος της ανακατασκευής του κτηρίου θα ανέλθει στις 300.000 ευρώ και όχι στο 1.000.000 ευρώ.
Είναι απαγορευτικό αυτό το ποσό για ένα έργο που υποστηρίζει τη φυσιογνωμία της πόλης; Για ένα κτήριο μιας άλλης χρονικής περιόδου που βρίσκεται στο κέντρο της Καλαμάτας, απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο των μεγάλων διαστάσεων και της σύγχρονης εποχής;
Ακόμα και αν δεν υπάρχουν τα χρήματα μπορούν έστω να γίνουν εργασίες άρσης της επικινδυνότητας των περιμετρικών τοίχων, κόστους περίπου 100.000 ευρώ και μια πρόχειρη στέγη.
Μια πόλη που έδωσε και δίνει μάχες για τα διατηρητέα της και για το τι θέλει να είναι, πρέπει τελικά, αντί να «σκοτώνει» τα κτήρια που έχουν ποντίκια, να πράττει το αντίστροφο.
Κάτι ήξερε ο δήμαρχος όταν στη πρόσφατη διαμαρτυρία των τριών παρατάξεων της αντιπολίτευσης δήλωσε ότι δε συμφέρει την δημοτική αρχή να καταθέτει γραπτές πολιτικές εισηγήσεις στα συλλογικά όργανα, γιατί έτσι θα έδινε επιχειρήματα στην αντιπολίτευση. Όμως εδώ δεν υπάρχουν ούτε υπηρεσιακές εισηγήσεις τεκμηριωμένες».