Περάσαμε το πρωί από την Ανάσταση, κοιτάξαμε προς τη θάλασσα και το μάτι μας πήγε στη ράμπα που εγκατέστησε ο Δήμος την περασμένη εβδομάδα. Είδαμε κόσμο, δύο ανθρώπους στο καροτσάκι τους και έναν τρίτο σε ειδικό όχημα. Πήγαμε να τους μιλήσουμε, να τους ρωτήσουμε αν κάνουν μπάνιο, αν η ράμπα λειτουργεί ικανοποιητικά.
«Είχα 18 χρόνια να κολυμπήσω, είναι δυνατόν να μην είμαι ευχαριστημένος;», μας απάντησε ο Βασίλης Δουράλας, που μόλις είχε βγει από τη θάλασσα. Η ικανοποίηση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Η απάντησή του και το πρόσωπό του έδειχναν και με το παραπάνω το πόσο σπουδαίο είναι αυτό το έργο του Δήμου.
Στο ίδιο πλαίσιο ήταν η απάντηση και του Αθανάσιου Ξυπόλητου, που κάνει καθημερινά πλέον μπάνιο χάρη σε αυτή τη ράμπα. «Είναι υπέροχα, ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο δε Αριστομένης Νικολόπουλος, πολύ ικανοποιημένος και εκείνος, έβαλε και το εξής θέμα στην κουβέντα: «Η θάλασσα για τα άτομα με αναπηρίες είναι θεραπευτική, δεν τη χρειαζόμαστε για να μαυρίσουμε ή για να περνάμε την ώρα μας. Μέσα στη θάλασσα είναι το μόνο μέρος στο οποίο είμαστε απόλυτα όρθιοι και ίσοι με τους άλλους».
Πάντως τα άτομα με κινητικά προβλήματα ανυπομονούν να ολοκληρωθεί το έργο και ειδικότερα υπογραμμίζουν ότι χρειάζεται οπωσδήποτε και γρήγορα να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης επάνω από τη ράμπα, ντουζιέρα για να ξεπλένονται από το αλάτι της θάλασσας, λίγο περισσότερος χώρος για να περιμένουν στα καροτσάκια τους μέχρι να ανέβουν στο κάθισμα της ράμπας ή μέχρι να στεγνώσουν από τη θάλασσα, ένα στέγαστρο για να μην τους χτυπάει ο ήλιος όλη αυτή την ώρα, καθώς και να υπερυψωθεί λίγο η ξύλινη ράμπα για να ανεβαίνουν πιο εύκολα στο κάθισμα της ηλεκτρικής ράμπας που τους οδηγεί στη θάλασσα. Περιμένουν ακόμη να τους παραδοθούν τα τηλεχειριστήρια για τη λειτουργία της ράμπας, γιατί τώρα υπάρχει μόνο ένα, το έχει ο ναυαγοσώστης, που σημαίνει ότι όταν τελειώνει το ωράριό του η ράμπα τίθεται εκτός λειτουργίας.
Ήδη ο αριθμός των ατόμων με κινητικά προβλήματα που χρησιμοποιούν τη ράμπα αυξάνεται. Μάλιστα, η ράμπα αυτή είναι μια ευκαιρία ώστε να συναντηθούν αυτοί οι άνθρωποι, να γνωριστούν, να κάνουν παρέα. «Είπαμε ότι μας βοηθάει ώστε να βγούμε από το σπίτι», σχολίασε χαρακτηριστικά ο Αθανάσιος Ξυπόλητος. Επιπλέον, οι τρεις φίλοι εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τους υπόλοιπους λουόμενους που κάνουν το μπάνιο τους στην ίδια περιοχή. «Δείχνουν ενδιαφέρον για εμάς. Νοιάζονται μήπως χρειαζόμαστε κάτι, ενώ κοιτούν και οι ίδιοι να ενημερωθούν για τη ράμπα ώστε να μεταφέρουν πληροφορίες σε ανθρώπους του περιβάλλοντός τους που έχουν κινητικές δυσκολίες», μας είπαν χαρακτηριστικά.
Τέλος, σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του κόσμου, ο Αριστομένης Νικολόπουλος εξέφρασε την εκτίμησή του προς τον κόσμο της Καλαμάτας, τονίζοντας ότι έχει ευαισθησία απέναντι στα άτομα με αναπηρίες. «Γι’ αυτό το λόγο εγώ ήρθα στην Καλαμάτα. Ήμουν αλλού και μετακόμισα εδώ σχεδόν πρόσφατα, έγινα εσωτερικός μετανάστης για λόγους ρατσισμού. Εδώ στην Καλαμάτα δεν υπάρχει ο ρατσισμός που έχω συναντήσει σε άλλες περιοχές».
Στ.Μ.