Το σημείο συνάντησης με τον Δημήτρη Καπόπουλο είχε οριστεί για τις 8.30 το πρωί στον κόμβο της Καλλιρρόης. Αφήσαμε το αυτοκίνητό μας, επιβιβαστήκαμε στο παλιό κόκκινο αγροτικό και το ταξίδι ξεκίνησε. Εντυπωσιαστήκαμε πριν ακόμη φτάσουμε στην “Τρελή ροδιά”. Αυτή η διαδρομή από την Καλλιρρόη μέχρι τα κτήματα των Κωνσταντίνων, μέσα από την Πολίχνη, ήταν πανέμορφη.
Φτάνοντας στο κτήμα το πρώτο που σου προκαλεί ευχάριστη εντύπωση είναι η είσοδος. Αυτή η όμορφη πύλη με την επιγραφή σε πράσινα και κόκκινα γράμματα (τα χρώματα του ροδιού πριν και κατά την ωρίμανση) “Κτήμα Οικογένειας Δημήτρη Καπόπουλου Η Τρελή Ροδιά”.
Από όταν περάσεις την πύλη και μετά εντυπωσιάζεσαι εντελώς. Όλα πεντακάθαρα, τακτοποιημένα, όμορφα. Αν οι ροδιές μπορούσαν να μιλήσουν βάζουμε στοίχημα ότι θα έλεγαν πόσο ευχαριστημένες είναι.
Ο Δημήτρης Καπόπουλος είναι συνταξιούχος υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών. Και όταν είσαι ευσυνείδητος υπάλληλος ιδιαίτερα του συγκεκριμένου υπουργείου αποκλείεται να μην έρχονται στιγμές που η πίεση και το άγχος γίνονται αφόρητα. Ο δημιουργός λοιπόν της Τρελής Ροδιάς όσο πλησίαζε ο καιρός της συνταξιοδότησης τόσο περισσότερο έψαχνε να βρει με τι θα ασχοληθεί μετά ώστε και την ενεργητικότητά που ένιωθε να ικανοποιήσει αλλά και να αποβάλει από μέσα του την πίεση που είχε απομείνει. Σημειώνει ο ίδιος: “Μου άρεσε η γη και είχα και τον τόπο, από τον πατέρα μου, στους Κωνσταντίνους. Ο πατέρας μου είχε παραδοσιακή καλλιέργεια, σταφίδα και σύκα. Δυστυχώς αυτά επιδοτήθηκαν και ξηλώθηκαν. Μετά μπήκαν ελιές αλλά δεν ευδοκίμησαν, κάηκαν από τον πάγο. Ψαχνόμασταν λοιπόν να δούμε τι θα κάνουμε. Την εποχή εκείνη (πριν δέκα χρόνια περίπου) είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια για νέες καλλιέργειες, αν θυμάστε έγραφαν και οι εφημερίδες. Εγώ έκανα μια προσπάθεια να βάλω ιπποφαές, που ήταν άγνωστη καλλιέργεια. Έβαλα σε πέντε στρέμματα, ρισκάραμε αλλά ευτυχώς από νωρίς διαπιστώσαμε ότι ήταν μια πολύ κοστοβόρα καλλιέργεια και το πιο σημαντικό, ήταν αβέβαιη η διάθεση του προϊόντος. Αποφασίσαμε και αφαιρέσαμε το ιπποφαές και ξεκινήσαμε να αναζητούμε άλλη καλλιέργεια”.
Ύστερα από έρευνα που έκανε η οικογένεια, κατέληξε στην απόφαση να καλλιεργήσει ροδιές. “Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή όχι, εμείς πάντως την αγαπήσαμε τη ροδιά”, λέει ο Δημήτρης Καπόπουλος.
Πριν από οχτώ χρόνια φυτεύτηκαν 1.250 ροδιές στο πρώτο κτήμα της οικογένειας, σε 15 στρέμματα. Είναι ποικιλία Wonderful που βγάζει ρόδια ιδανικά για χυμό και φέτος τον Οκτώβρη θα γίνει συγκομιδή για 5η χρονιά.
Στη συνέχεια στο μικρό κτήμα της οικογένειας, έκτασης δέκα στρεμμάτων, φυτεύτηκαν ροδιές ποικιλίας Acco.
Η εικόνα και των δύο κτημάτων ήταν πανέμορφη. Ιδιαίτερα όμως το μικρό κτήμα, τον Σεπτέμβρη, ήταν σαν ζωγραφικός πίνακας. Κυριαρχούσε το πράσινο από τα φύλα των δέντρων και ένα πανέμορφο χρώμα μεταξύ του ροζ και του κόκκινου, από τους καρπούς. Η ίδια φανταστική εικόνα θα επικρατεί στο μεγάλο κτήμα τον Οκτώβρη.
Στο μικρό κτήμα με τα ρόδια Acco η συγκομιδή ολοκληρώνεται. Πρόκειται για πρώιμη ποικιλία, με γλυκό καρπό, ιδανικό για κατανάλωση περισσότερο παρά για χυμοποίηση. Φέτος, μας είπε ο κ. Καπόπουλος, λόγω των καιρικών συνθηκών, καθυστέρησε η ωρίμανση του καρπού όμως η χρονιά είναι καλή, είναι αυξημένη η παραγωγή και θετική η ζήτηση.
Στο μεγάλο κτήμα με τα ρόδια της Ισραηλιτικής ποικιλίας Wonderful η συγκομιδή υπολογίζεται να ξεκινήσει περίπου στις 15 Οκτώβρη. Και εκεί είναι εντυπωσιακή η εικόνα των δέντρων, γιατί δείχνουν πως σφύζουν από ζωή και υγεία, είναι γεμάτα καρπούς, παρά το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην αρχή του καλοκαιριού, από παγετό.
Από αυτά τα ρόδια λοιπόν, του μεγάλου κτήματος, βγαίνει ο περίφημος χυμός “Τρελή Ροδιά”. Απόλυτα φυσικός, γίνεται στο χέρι, χωρίς μηχανική επεξεργασία, χωρίς πρόσθετα, φυσικά ζάχαρα, νερό. Είναι χυμός εύγεστος, χορταστικός, αφήνει μια υπέροχη αίσθηση για αρκετό χρόνο μετά την πόση και επιπλέον όποιος έχει ασχοληθεί γνωρίζει τις σημαντικές ιδιότητες του ροδιού και του φυσικού χυμού του για τη λειτουργία του οργανισμού του ανθρώπου.
Ο Δημήτρης Καπόπουλος μας ξενάγησε σε κάθε σημείο του κτήματος “Η Τρελή Ροδιά” και στο τέλος ψάξαμε να βρούμε γιατί μας άρεσε τόσο πολύ αυτή η επίσκεψη. Νομίζω ότι η απάντηση είναι τα συναισθήματα. Αυτό που νιώθει ο Δημήτρης Καπόπουλος και η οικογένειά του για τις ροδιές τους. Αν δεν ένιωθε ο ίδιος αγάπη για τις “τρελές ροδιές του” δεν θα μπορούσε να μας κάνει να νιώσουμε και εμείς θαυμασμό και έλξη γι’ αυτό το ποιητικό αγρόκτημα!
Στ.Μ.
