Συνοικισμός Μπουρνιά. Μια ήσυχη ημιαγροτική περιοχή μεταξύ Νέας Εισόδου Καλαμάτας και Δυτικής Παραλίας. Για να εντοπίσεις το εστιατόριο χρειάζεσαι χάρτη. Κι όμως το ξέρουν όλοι. Ατού του καταστήματος τα υπέροχα μαγειρευτά της Μαρίας και ο χαρακτήρας «έξω καρδιά» του Κώστα. Ο τρόπος που παίρνει παραγγελία είναι μοναδικός.
Κάθε μέρα στην αγορά
Όλα ξεκίνησαν το 1995. Όταν έκλεισε το εργοστάσιο του Lewis στην Καλαμάτα, ο Κώστας και η γυναίκα του, η Μαρία, έμειναν άνεργοι. «Αυτός εδώ ο χώρος υπήρχε, ήταν του γαμπρού μου, κι εμείς μέναμε απέναντι. Σκεφτήκαμε λοιπόν να φτιάξουμε κάτι, όχι μεγάλου βεληνεκούς, για την τοπική κοινωνία, τους αγρότες της περιοχής κ.λπ. Ένα μικρό καφενείο. Σιγά σιγά, χωρίς να το επιδιώξουμε, αυτό εξελίχθηκε. Υπήρχε ο καφές, ο μεζές, ύστερα το φαγητό, ένας καινούργιος κόσμος και με τα χρόνια άρχισε να μας μαθαίνει και η υπόλοιπη Καλαμάτα…» θυμάται ο Κώστας Βασιλειάδης.
Το ραντεβού μας έχει δοθεί στο εστιατόριο. Η ώρα είναι 11 το πρωί, τα ψώνια με τις προμήθειες της ημέρας έχουν γίνει από νωρίς και η Μαρία στην κουζίνα έχει ήδη αρχίσει να βγάζει τα πρώτα φαγητά που μοσχοβολάνε. Mοσχαράκι κοκκινιστό, μπιφτέκια φούρνου, φασολάκια, μανιτάρια γεμιστά…
«Όλη μας η δουλειά είναι το προϊόν. Κατ’ αρχήν, εδώ δεν υπάρχει το σηκώνουμε το τηλέφωνο και μας φέρνει κάποιος πράγματα. Άμα ένα πρωί δε με ακούσουν στην αγορά, έχουν τηλεφωνήσει στο νοσοκομείο. Πάνω από 15 χρόνια στην αγορά της Καλαμάτας βρίσκω τα πάντα. Ψαράδικα, κρεοπωλεία… Δεν ψωνίζουμε για δύο και τρεις μέρες. Πάμε κάθε μέρα στην αγορά. Γι’ αυτό και δε μπορώ να σου πω τι έχει αύριο το πρόγραμμα. Κάθε μέρα γεννάμε καινούργιες ιδέες. Αυτή τη στιγμή, δηλαδή, έχω πάει τα ψώνια στη Μαρία κι εκείνη έχει ξεκινήσει να μαγειρεύει. Στις 11.30 θα πάρω το χαρτί και θα μάθω τι έχει το μενού της ημέρας. Έτσι αποφεύγουμε και τη μονοτονία» λέει ο Κώστας.
«Το βασικό είναι η τέχνη. Δηλαδή, η Μαρία είναι φανταστική στην κατασκευή. Άμα της βάλεις πέντε είδη από τον κήπο θα στα κάνει φαγητό. Είναι ένα φοβερό ταλέντο. Μετά ακούγαμε πολύ. Άμα δεν ακούς δε γίνεται. Αν είναι να κάνεις κάτι για σένα, κάτσε σπίτι σου και φτιάχτο. Εμείς ακούγαμε τον κόσμο, διαβάζαμε, ασχολιόμασταν. Φαίνεται δύσκολο αλλά δεν είναι».
Μεσσηνιακή κουζίνα
Όταν το ζευγάρι αποφάσισε ότι θα στραφεί στην εστίαση, έβαλε στόχο την αυθεντική μεσσηνιακή κουζίνα. «Μαγειρεύουμε. Φυσικά υπάρχουν και τα ψητά, αλλά όλοι οι έπαινοι που έχουμε πάρει είναι για τα μαγειρευτά μας. Ορισμένα πιάτα είναι όπως τα έκανε η μαμά και η γιαγιά. Κάποια άλλα είναι λίγο “πειραγμένα”, είναι τα δικά μας. Μιλάμε για μαυρομάτικα με σπανάκι, κολοκυθοκορφάδες, φαγητά που λείπουν από τον κόσμο, που έχουν καιρό να τα μαγειρέψουν. Κάποιοι άνθρωποι με αυτά θυμούνται τη μάνα τους και τη γιαγιά τους. Επίσης, λαδερά, φασολάκια, χάντρες και η φοβερή σπεσιαλιτέ μας μουσακάς λαχανικών, “vegetarian mousaka”, που λέω και στους ξένους».
“Η δύναμή μας είναι το πιάτο”
Στο εστιατόριο του Κώστα Βασιλειάδη «παντρεύονται οι κοινωνικές ομάδες», όπως επισημαίνει και ο ίδιος. «Έρχεται κόσμος απ’ όλους τους χώρους. Το μαγαζί έχει μια αυθεντικότητα. Αυτός είμαι. Οπότε κι εσύ είσαι ένας ωραίος φίλος που ήρθες στην παρέα μας να κάτσεις να φας. Εδώ δεν παίζουν ρόλο τα αξιώματα, όλοι είναι ίσοι και απολαμβάνουν το ίδιο πράγμα. Κι εγώ απολαμβάνω την εργασία μου και προσπαθώ να την κάνω καλύτερα. Εντάξει, έχουμε δει τα πάντα, έχουμε ξαφνιαστεί και με υπουργούς που ήρθαν ξαφνικά, και με ανθρώπους που έφτασαν με ελικόπτερο… Αλλά εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Για μας όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο. Είτε έχει βγει ο άλλος από το κτήμα και έρχεται εδώ για να φάει, είτε προσγειώνεται με το ελικόπτερό του από τη Θεσσαλονίκη, για μας το ίδιο είναι. Την ίδια γεύση θα απολαύσουν. Ίσως αυτό εκτιμάει και ο κόσμος, το ότι είμαστε αυθεντικοί, original».
Αυθεντική είναι και η διακόσμηση του εστιατορίου. Απλά ξύλινα τραπεζοκαθίσματα και μερικά καδράκια στους τοίχους. Αποφθέγματα, δημοσιεύματα και αφιερώματα περιοδικών γαστρονομίας για το μαγαζί, φωτογραφίες της παλιάς Καλαμάτας, αναμνηστικά φουλάρια στρατιωτικών της 120 Πτέρυγας Εκπαιδεύσεως Αέρος που βρίσκεται λίγο πιο κάτω. «Δεν παίρνει ο χώρος να κάνεις κάτι πιο βαρύ, δε μπορείς να βάλεις πίνακες. Ο πίνακας είναι το έξω, να βλέπω τον κήπο ανθισμένο την άνοιξη, να βλέπω τη βροχή όταν βρέχει. Ίσως μάλιστα αυτή την εποχή το απλό είναι και καλύτερο. Αν και δεν ήμασταν ποτέ του ντεκόρ ούτε στο μαγαζί ούτε στην εμφάνισή μας. Εμάς η δύναμή μας είναι το πιάτο».
Η ευχάριστη διάθεση είναι στο DNA
Όσο σημαντικό όμως είναι το καλό φαγητό για τον Κώστα Βασιλειάδη, άλλο τόσο είναι και η καλή διάθεση για να το απολαύσεις. Τον ίδιο δεν θα τον δεις ποτέ κακόκεφο. Δε θα πάρει παραγγελία από ένα τραπέζι χωρίς να κάνει και τα καλαμπούρια του με την παρέα. «Ε, αυτό είναι το stand comedy του μαγαζιού. Δε γίνεται αλλιώς. Εδώ έρχεται ο άλλος μεσημέρι για να φάει. Είτε είναι εργάτης είτε επιχειρηματίας, έχει μια ζαλάδα στο κεφάλι του. Φαντάσου να κάθονταν εδώ πέρα και να τους άρχιζα εγώ με τα προβλήματα.
Η ευχάριστη διάθεση δεν είναι υποχρεωτική, ξεκινάει από το πρωί. Ίσως είναι και στο DNA των Βασιλειάδηδων. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος που ποτέ δεν καταλάβαινες ότι είχε στεναχωρηθεί. Έλεγες, κάτι τρέχει, τα μεγέθη της ευτυχίας του δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλα. Ήταν σημαντικός. Νομίζω ότι του έχω πάρει λίγο. Κι εγώ άμα ξυπνήσω το πρωί, πιστεύω ότι όλα πρέπει να είναι ευχάριστα. Δε γίνεται να ξεκινάς αλλιώς τη μέρα σου. Καμιά φορά γίνομαι και βαρετός από το πολύ πείραγμα, το πολύ γέλιο, μερικοί έχουν τα βάσανά τους και μου έχουν κάνει την παρατήρηση. Απλά τους εξηγώ ότι δεν κάνουν γι’ αυτό το χώρο. Τους λέω, αν θέλετε πολλή ησυχία, υπάρχει η Υπαπαντή, κι άμα θέλετε ακόμα πιο πολύ ησυχία, υπάρχει και πιο κάτω από την Υπαπαντή. Εδώ ζούμε. Το φαγητό είναι απόλαυση, πρέπει να έχει χαμόγελο.
Εγώ ήμουνα τυχερός. Μεγάλωσα σε μια προσφυγική συνοικία, τρίτης γενιάς πρόσφυγας Μικρασιάτης και από τους δυο γονείς. Είμαι γέννημα θρέμμα της Δυτικής Παραλίας, ο πατέρας μου από τη Ράχη. Μεγαλώσαμε με σπίτια ανοιχτά, με γειτονιά που είχε πολλά αρώματα, πολλές γεύσεις, μια άλλη ατμόσφαιρα, πολύ αγαπημένοι μεταξύ μας, δεν είχαμε δήθεν. Πήραμε πολλά πράγματα και αυτά προσπαθούμε να δώσουμε. Ίσως αυτό λείπει από τον κόσμο. Άλλοι που έφυγαν από ΄δω, πήγαν σε μεγάλες πόλεις και αποξενώθηκαν. Μένει ο γείτονας στο διπλανό διαμέρισμα και δεν ξέρεις πώς τον λένε. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε τον άλλο “κύριε” με το επώνυμό του. Το μικρό του ξέρουμε, με το μικρό του τον λέμε».
Κράτα λίγη αγάπη…
Λίγο πριν το τέλος της κουβέντας του κάνουμε και την ερώτηση των ημερών. Ως επαγγελματίας, τι σκέφτεται για το μέλλον, πώς βλέπει τα πράγματα με την κρίση. «Όταν ξεκινάνε αυτές οι κουβέντες δε μου αρέσει. Σίγουρα το χειρότερο είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον. Ακόμη κι αυτός που πάει καλά και έχει μια κερδοφόρα επιχείρηση, νιώθει αβεβαιότητα αν θα την κρατήσει και τι θα γίνει σε 5-6 μήνες. Κανένας δε ξέρει. Ούτε εμείς ούτε οι ευρωπαίοι. Από το Grexit πήγαμε στο Brexit και τώρα είναι και η Γαλλία. Τα πράγματα δε μπορείς να τα πιάσεις. Οπότε ξεκίνα τη μέρα σου μ’ ένα χαμόγελο, πάρε βαθιά ανάσα, κοίταξε να τη βγάλεις όσο πιο αγαπητά μπορείς και μη βάζεις αρνητικά. Κι άμα έρθουν… Ξέρεις κάτι; Έχω μια φωτογραφία που ήμουνα 5 χρονώ. Είμαι εντελώς γυμνός και ξυπόλυτος στη δυτική παραλία που κάναμε μπάνια. “Xαλάσματα” το λέγαμε τότε, γιατί η θάλασσα είχε φάει τα πρώτα σπίτια των πλίνθων. Και να ξαναγυρίσω πάλι εκεί, τι έγινε; Θα τα ξαναφτιάξω. Ό,τι είναι δύσκολο για μένα είναι και για τον άλλο. Γι’ αυτό “Κράτα λίγη αγάπη για κάποιον που θα περάσει”, όπως έχει γράψει και ο Κώστας ο Λούζης, ο skitsofrenis. Αυτό το μαγαζί αν “πηγαίνει” είναι από αγάπη».
Εστιατόριο - μεζεδοπωλείο «Στου Κώστα»
Συνοικισμός Μπουρνιά, Καλαμάτα
Τηλ. 2721 0 83957
Η κουζίνα λειτουργεί καθημερινά (και για πακέτο) 11.00 π.μ. - 7.00 μ.μ.
stoukosta.blogspot.gr
facebook: Στου Κώστα Βασιλειάδη - Stou Kosta
-
-
-