Τότε φυσικά οι δημοτικές παρατάξεις δεν θα έχουν κανένα λόγο να συμπεριφέρονται εκβιαστικά ή να απαιτούν ιδιοτελή οφέλη και πολύ περισσότερο να μας ενοχλεί ο αριθμός τους. Το κριτήριο πρέπει να είναι αν θα προστεθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση η ενίσχυση των συλλογικών οργάνων της και πριν από όλα των δημοτικών συμβουλίων ή όχι. Η προσπάθεια εκλογής αν θα γίνεται με προγραμματικό λόγο, προτάσεις και την προσπάθεια για την δημιουργία τοπικού συμμετοχικού κεφαλαίου.
Εάν όμως οι δημοτικές παρατάξεις είναι τυχαίες ενώσεις προσώπων που έτυχε να βρεθούν λόγω γνωριμιών ή συγκυριών ή συμφερόντων υπό τον ίδιο Δήμαρχο ή υποψήφιο Δήμαρχο, χωρίς αυτοδιοικητικούς προγραμματικούς δεσμούς και κοινές αντιλήψεις για τη δημοκρατική λειτουργία της παράταξης τους και ακόμα περισσότερο για το πώς θα πραγματοποιηθεί η υλοποίηση της πολιτικής εντολής των δημοτών που τους ψήφισαν, τότε πράγματι είναι απλώς ομάδες που κινούνται σε άλλες κατευθύνσεις από το πραγματικό αυτοδιοικητικό εκσυγχρονιστικό συμφέρον.
Δεν θα μπορούν τα δημοτικά σχήματα να γειώσουν τα συλλογικά όργανα, κυρίως το δημοτικό συμβούλιο, στην τοπική κοινωνία. Και το κυριότερο δεν θα μπορούν να βελτιώσουν τις παρεχόμενες δημοτικές υπηρεσίες στους δημότες και την εξυπηρέτηση των τοπικών συλλογικών αναγκών.
Προφανώς δεν ευθύνεται για όλα τα δεινά στην αυτοδιοίκηση το εκλογικό σύστημα ή ακόμα και αυτή η ίδια. Πιστεύω ακόμα και με τον «Καλλικράτη» υπήρχε η δυνατότητα για μια διαφορετική πορεία σε κάποιους δήμους. Ο «Κλεισθένης» προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα σχέση της αυτοδιοίκησης με τους πολίτες. Θα ήταν τετριμμένη αναφορά η θέση ότι δεν αρκεί μια προοδευτική νομοθεσία για να πραγματοποιηθεί μία μεταρρύθμιση.
Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι με το προηγούμενο εκλογικό σύστημα ο επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων που καταλάμβαναν τη δημαρχία γινόταν συγχρόνως «ο μάνατζερ» των πιο «σκυφτοκέφαλων» στην εξουσία του με ταξίματα για την εξασφάλιση διαφόρων θέσεων. Αρκετές φορές «υιοθετούσε» ακόμα και δημοτικούς συμβούλους στο ψηφοδέλτιο ή στα διοικητικά συμβούλια των δημοτικών επιχειρήσεων «ως πολίτες» εκπροσώπους των διαφόρων συμφερόντων της τοπικής ζωής. Οι συλλογικές διαδικασίες, οι θεματικές προσεγγίσεις κλπ ήταν άγνωστες λειτουργίες στα περισσότερα προσωποπαγή σχήματα.
Η ατομική ψηφοθηρία και η προσπάθεια ανακύκλωση της επανεκλογής μέσα σε ένα περιβάλλον δημιουργούσε, πέρα από εξαιρέσεις, συνήθως ένα παθογενές υπόστρωμα αποσυνδεδεμένο από τον προγραμματικό λόγο. Στα παρασκήνια προεκλογικά γινόταν το αλισβερίσι και στη συνέχεια αποκτούσε οντότητα γύρω από την διαχείριση και τη στελέχωση της δημοτικής εξουσίας.
Έτσι δεν έκλεισε η ΜΟΛΑΚ στο δήμο Καλαμάτας χωρίς να προχωράει η διαχείριση των απορριμμάτων με βάση τις αρχές της κυκλικής οικονομίας; Έτσι δεν γίνεται μέχρι σήμερα η ρυμούλκηση των δημοτικών υπηρεσιών από τις πεζοδρομήσεις, ασφαλτοστρώσεις μέχρι την ενημέρωση του αρμόδιου αντιδημάρχου για να αλλαχτεί αν κάηκε η λάμπα σε μια κολώνα δημοτικού φωτισμού; Γιατί δεν υπάρχει δημόσιο ηλεκτρονικό πρωτόκολλο ονομαστικών αιτημάτων των δημοτών για την καθημερινότητα με καταγραφή για το αν λύθηκε ή παραμένει σε εκκρεμότητα το κάθε αίτημα; Οι αλλαγές στις διευθύνσεις των πολεοδομιών χωρίς συζήτηση στα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια; Τα σκουπίδια που πήγαιναν στο δάσος της Φολόης; Οι εξυπηρετήσεις στις διάφορες κυκλοφοριακές μικρορυθμίσεις; Οι ιεραρχήσεις στις χρηματοδοτήσεις των συλλογικοτήτων; Εσείς τι λέτε γιατί δεν έχει εγκεκριμένο κυκλοφοριακό σχέδιο η Καλαμάτα;
*Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας