…διάβασα προ ημερών την ανακοίνωση του Παμμεσσηνιακού Σωματείου των ιδιωτικών υπαλλήλων (ΣΥΡΙΖΑ), που πανηγύριζε για την απαγόρευση του φεστιβάλ της χρυσής αυγής και τη νίκη του Δημοκρατικού τόξου.
Βεβαίως και είναι θετική εξέλιξη η απόφαση της Περιφερειακής Διοίκησης για το φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής, η οποία πιστώνεται στην αντίδραση του λαϊκού κινήματος, αλλά τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν και η απαγόρευση μέχρι τέλη του Αυγούστου όλων των εκδηλώσεων, όλων των φορέων, για την ησυχία της πόλης, δεν είναι τέτοια που να αντιμετωπίζει το ναζισμό και το φασισμό της Χρυσής Αυγής. Είναι επικίνδυνη και αντιδραστική η λογική που αντιμετωπίζει με ίδιο τρόπο τη ΧΑ από τη μια και τα σωματεία και το εργατικό κίνημα από την άλλη.
Και τα λέμε αυτά γιατί το Παμμεσσηνιακό Σωματείο είναι αυτό που ο Πρόεδρος του, στη σύσκεψη των Σωματείων, που είχε καλέσει το Σωματείο του Νοσοκομείου, είχε προτείνει να μπει στο ψήφισμα πρόταση, για απαγόρευση του φεστιβάλ της χρυσής αυγής από το λιμενικό ταμείο, με το αιτιολογικό της καλοκαιρινής σαιζόν και της προστασίας των καταστημάτων και της οικονομικής ζωής, λόγω θερινής περιόδου. Είναι η ίδια πρόταση που έκανε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου (ΣΥΡΙΖΑ) και βρήκε θερμή υποστήριξη από το Δήμαρχο Καλαμάτας.
Ερώτηση προς τον Πρόεδρο του Σωματείου και σε όσους συμφωνούν μαζί του: Για ποιο δημοκρατικό τόξο χαίρεστε και ποιο δημοκρατικό τόξο υπερασπίζεστε ρε συνάδελφοι;
Αυτό που με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου απολύει 2.500 εργαζόμενους και κλείνει τη δημόσια τηλεόραση;
Αυτό που κλείνει Σχολεία, Νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες και ξεπουλά δημόσιο πλούτο;
Αυτό που επιστρατεύει απεργούς, απαγορεύει συγκεντρώσεις και διαλύει τις εργασιακές σχέσεις;
Αυτό που εμπορευματοποιεί το νερό, την ενέργεια, την υγεία και την Παιδεία;
Μήπως αυτό της Κυβερνώσας αριστεράς που τάζει λαγούς με πετραχήλια μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη διατήρηση των διεθνών συμφωνιών της Χώρας, αλλά με καλύτερη διαχείριση και καλύτερες προτάσεις για τη χώρα στους δανειστές; Αυτό που χαιρόταν για την νίκη του ΟΛΑΝΤ και πρότεινε σαν λύση το θαύμα της Βραζιλίας;
Ο φασισμός συνάδελφοι χτυπιέται στη ρίζα του. Χτυπιέται μέσα από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού που τον γεννά. Η πάλη αυτή είναι καθημερινή μέσα στους χώρους δουλειάς και τα συνδικάτα, μέσα στις λαϊκές γειτονιές. Είναι πάλη για ιδεολογική κυριαρχία. Είναι πάλη καθημερινή και επίπονη. Είναι πάλη για να βάλει μπροστά τον ίδιο τον εργαζόμενο και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να αγωνιστεί για την ανατροπή, ώστε να αποφασίσει να πάρει ο ίδιος τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του. Είναι αγώνας ενάντια στην αντιπροσώπευση.
Μέσα από την καθημερινή πάλη για δωρεάν υγεία, παιδεία, στέγη, νερό και θέρμανση για όλους, χτυπιέται ο φασισμός και ο ρατσισμός. Ο φασισμός υπερασπίζεται το δίκιο του ισχυρού ενάντια στους αδύναμους. Είναι ο θάνατός σου η ζωή μου. Να πεθάνει ο μετανάστης, ο μαύρος, ο κίτρινος, ο διαφορετικός για να επιβιώσω εγώ. Δεν τα βάζει με το σύστημα, απεναντίας το υπερασπίζεται. Αύριο για να επιβιώσω εγώ νομιμοποιούμαι να πατήσω επί πτωμάτων. Αυτό δεν είναι και το σύστημα που υπερασπίζεται το λεγόμενο δημοκρατικό καπιταλιστικό τόξο; Αυτό το σύστημα δεν υπηρέτησε η κυβερνώσα αριστερά της ΔΗΜΑΡ, που στελέχη της πρωτοστάτησαν στην αντιφασιστική πορεία; Αυτό το σύστημα δεν ετοιμάζεται να υπερασπίσει και η κυβερνώσα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ;
Κλείνω με το σύνθημα της Εργατικής Τάξης: Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός».
*Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ
