Οι παραστάσεις θα δίνονται στην αίθουσα της Πειραματικής Σκηνής, Ευριπίδου 2, για μαθητές νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων, τα πρωινά, στις 10.00.
Τιμή εισιτηρίου: 3 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 40 λεπτά
Για το κοινό θα δοθούν παραστάσεις Κυριακές στις 11.00 το πρωί 
Πληροφορίες για κλείσιμο παραστάσεων στα τηλέφωνα: 27210 21653, 27210 82864, 6977 437279, 697 1540945

Οι συντελεστές 
Πινόκιο του Κάρλο Κολόντι
Θεατρική διασκευή: Όλγα Αλεξανδροπούλου, ομάδα κουκλοθέατρου
Σκηνοθεσία: Ομάδα κουκλοθέατρου
Επιμέλεια μουσικής: Κατερίνα Πετρουλάκη
Κουκλοκατασκευές, σκηνικά: Λέττα Πετρουλάκη
Μηχανισμοί, ξύλινες κατασκευές: Τάκης Σοφικίτης
Παίζουν: Φανή Αλεξανδρίδη, Σταυρούλα Γκόνου, Μίνα Μουρίκη, Μαρίζα Νταϊφά, Κατερίνα Πετρουλάκη, Λέττα Πετρουλάκη
Υπεύθυνες ήχου, φωτισμού: Ντίνα Τσαπάκη, Πόπη Μαυρέα

Το έργο
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα απλό κούτσουρο που έκρυβε ένα παράξενο θαυμαστό ξύλινο παιδάκι. Αυτό το κούτσουρο παίρνει ο μαστρο-Τζεπέτο για να φτιάξει με αγάπη και φροντίδα μια μαριονέτα θαυμαστή, που να χορεύει, να παίζει, και να κάνει θανάσιμα σάλτα. Μια μαριονέτα χωρίς τα σκοινιά της να την καθοδηγούν και χωρίς δεσμά να τη (συγ)κρατούν. Έναν ξύλινο κούκλο που έκλαιγε και γελούσε σαν παιδί. Φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του, ο μικρός Πινόκιο και πετιέται στο δρόμο, που είναι γεμάτος πειρασμούς. Κατεργάρης και ανυπάκουος, γεμάτος όρεξη να μάθει τη ζωή και να χαρεί την ελευθερία του, θα περάσει σταυροδρόμια κι ανηφόρες. Θα συναντήσει πρόσωπα ζωγραφισμένα με αγάπη και σοφία. Αθώος, εύπιστος, περίεργος, ανυπόμονος, όπως άλλωστε είναι κάθε παιδί που δεν γνωρίζει τον κόσμο και τους κανόνες του, θα σκοντάψει πάνω σε σκοτεινές και ύπουλες φιγούρες, θα πέσει στους σκληρούς νόμους της ζωής, θα σπάσει πολλές φορές το κεφάλι του, αυτό το ξύλινο ξερό κεφάλι. Κι όλοι, όσους συναντήσει, ανεξάρτητα από την πρόθεσή τους, κάτι θέλουν να του διδάξουν. Κάθε του βήμα και μια διδασκαλία, κάθε συνάντηση και μια τιμωρία. Αλλά το πάθημα θ’ αργήσει να γίνει μάθημα. Γιατί ο Πινόκιο θέλει να χαρεί την αυτονομία του, να ικανοποιήσει την περιέργεια του. Τον έλκει η εύκολη και γλυκιά ζωή κι η καλοπέραση όπως άλλωστε όλα τα παιδιά. Ενώ όμως θέλει να κάνει το σωστό, θα κάνει τα λάθη που ήθελε να αποφύγει. Θα ζήσει τρομακτικές και επώδυνες περιπέτειες. Στο τέλος, όμως, θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία του. Θα μεταμορφωθεί σε κανονικό παιδάκι, με σάρκα και οστά, ένα παιδάκι καθωσπρέπει, έτοιμο να περάσει στον κόσμο της ενήλικης ζωής. Κι όμως δε θα είναι η μελέτη, δε θα είναι το σχολείο που θα ωριμάσει τον Πινόκιο. Θα είναι η αγάπη, θα είναι ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, όλα τα καλά συναισθήματα και οι αγνές προθέσεις που θα τον βάλουν στο σωστό δρόμο. Δίπλα του έχει ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον προστατεύουν, τον Τζεπέτο, τον πατέρα του, και τη Γαλάζια Νεράιδα.
Ο ξύλινος κούκλος μπορεί να έγινε κανονικό και καθωσπρέπει παιδάκι, αλλά εμείς τον θυμόμαστε ξύλινο. Και ως τέτοιος ασκεί γοητεία ακόμη: με τα ξύλινα πόδια, το ξύλινο κεφάλι, την ξύλινη μύτη που αυξομειώνεται και που τόσες φορές μας οδήγησε στον καθρέπτη μετά από κάποιο μας ψέμα όταν ήμασταν μικρά παιδιά».